1. En Sión, oh Dios, conviene alabarte y en Jerusalén cumplir nuestras promesas,

1. Magistro chori. PSALMUS. David. Canticum.

2. pues tú has oído la súplica. Todo mortal viene a ti con sus culpas a cuesta; nuestros pecados nos abruman pero tú los perdonas.

2. Te decet hymnus, Deus, in Sion; et tibi reddetur votum in Ierusalem.

3. Feliz tu invitado, tu elegido para hospedarse en tus atrios. Sácianos con los bienes de tu casa, con las cosas sagradas de tu Templo.

3. Qui audis orationem, ad te omnis caro veniet propter iniquitatem.

4. Tú nos responderás, como es debido, con maravillas, Dios Salvador nuestro, esperanza de las tierras lejanas y de las islas de ultramar,

4. Etsi praevaluerunt super nos impietates nostrae, tu propitiaberis eis.

5. tú que fijas los montes con tu fuerza y que te revistes de poder.

5. Beatus, quem elegisti et assumpsisti; inhabitabit in atriis tuis. Replebimur bonis domus tuae, sanctitate templi tui.

6. Tú calmas el bramido de los mares y el fragor de sus olas; tú calmas el tumulto de los pueblos.

6. Mirabiliter in aequitate exaudies nos, Deus salutis nostrae, spes omnium finium terrae et maris longinqui.

7. Tus prodigios espantan a los pueblos lejanos, pero alegran las puertas por donde el sol nace y se pone.

7. Firmans montes in virtute tua, accinctus potentia.

8. Tú visitas la tierra y le das agua, tú haces que dé sus riquezas. Los arroyos de Dios rebosan de agua para preparar el trigo de los hombres. Preparas la tierra,

8. Compescens sonitum maris, sonitum fluctuum eius et tumultum populorum.

9. regando sus surcos, rompiendo sus terrones, las lluvias la ablandan, y bendices sus siembras.

9. Et timebunt, qui habitant terminos terrae, a signis tuis; exitus orientis et occidentis delectabis.

10. Coronas el año de tus bondades, por tus senderos corre la abundancia;

10. Visitasti terram et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti frumenta illorum, quoniam ita parasti eam.

11. las praderas del desierto reverdecen, las colinas se revisten de alegría;

11. Sulcos eius irrigans, glebas eius complanans; imbribus emollis eam, benedicis germini eius.

12. sus praderas se visten de rebaños y los valles se cubren de trigales, ¡ellos aclaman, o mejor ellos cantan!

12. Coronasti annum benignitate tua, et vestigia tua stillabunt pinguedinem.

13.

13. Stillabunt pascua deserti, et exsultatione colles accingentur.

14.

14. Induta sunt ovibus prata, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.





“Há duas razões principais para se orar com muita satisfação: primeiro para render a Deus a honra e a glória que Lhe são devidas. Segundo, para falar com São Padre Pio de Pietrelcina