1. Aquel día se cantará este cántico en la tierra de Judá: Tenemos una ciudad fortificada; él ha puesto para protegernos murallas y defensas.

1. in die illa cantabitur canticum istud in terra Juda urbs fortitudinis nostræ salvator ponetur in ea murus et antemurale

2. ¡Abrid las puertas, para que entre el pueblo justo, que ha guardado la lealtad!

2. aperite portas et ingrediatur gens justa custodiens veritatem

3. Su ánimo es firme y mantiene la paz, porque confía en ti.

3. vetus error abiit servabis pacem pacem quia in te speravimus

4. Confiad en el Señor incesantemente, porque el Señor es la roca eterna.

4. sperastis in Domino in sæculis æternis in Domino Deo forti in perpetuum

5. Sí, él ha humillado a los que habitaban en lo alto; ha abatido la ciudadela escarpada, la ha abatido a tierra, la ha derribado en el polvo:

5. quia incurvabit habitantes in excelso civitatem sublimem humiliabit humiliabit eam usque ad terram detrahet eam usque ad pulverem

6. la pisotean los pies de los humildes, los pasos de los pobres.

6. conculcabit eam pes pedes pauperis gressus egenorum

7. El camino del justo va todo derecho, tú allanas el camino derecho del justo.

7. semita justi recta est rectus callis justi ad ambulandum

8. Sí, en el camino de tus juicios esperamos en ti, Señor; tu nombre y tu memoria son el anhelo del alma.

8. et in semita judiciorum tuorum Domine sustinuimus te nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animæ

9. Mi alma te ansía por la noche, y mi espíritu, en mi interior, te espera a la mañana; pues cuando tus juicios se ejecutan en la tierra, aprenden justicia los habitantes del mundo.

9. anima mea desideravit te in nocte sed et spiritu meo in præcordiis meis de mane vigilabo ad te cum feceris judicia tua in terra justitiam discent habitatores orbis

10. Si se absuelve al delincuente, no aprende justicia; en la tierra de la rectitud obrará inicuamente y no verá la majestad del Señor.

10. misereamur impio et non discet justitiam in terra sanctorum inique gessit et non videbit gloriam Domini

11. Señor, alzada está tu mano; pero ellos no la miran. ¡Vean tu celo por tu pueblo, y se avergüencen, y el fuego preparado para tus enemigos los devore!

11. Domine exaltetur manus tua et non videant videant et confundantur zelantes populi et ignis hostes tuos devoret

12. Señor, tú nos das la paz; tú realizas todas nuestras obras.

12. Domine dabis pacem nobis omnia enim opera nostra operatus es nobis

13. Señor, Dios nuestro, otros señores nos han subyugado; pero nosotros sólo te reconocemos a ti e invocamos tu nombre.

13. Domine Deus noster possederunt nos domini absque te tantum in te recordemur nominis tui

14. Los muertos no revivirán, las sombras no resucitarán; porque los visitaste y aniquilaste, borrando todo recuerdo de ellos.

14. morientes non vivant gigantes non resurgant propterea visitasti et contrivisti eos et perdidisti omnem memoriam eorum

15. Has acrecentado la nación, Señor, la has acrecentado; has manifestado tu gloria, has ensanchado las fronteras del país.

15. indulsisti genti Domine indulsisti genti numquid glorificatus es elongasti omnes terminos terræ

16. Señor, en la angustia te buscábamos; te hemos invocado mientras tu castigo nos hería.

16. Domine in angustia requisierunt te in tribulatione murmuris doctrina tua eis

17. Como mujer encinta para dar a luz se retuerce y grita en sus dolores, así nosotros ante ti, Señor.

17. sicut quæ concipit cum adpropinquaverit ad partum dolens clamat in doloribus suis sic facti sumus a facie tua Domine

18. Habíamos concebido, en dolores estábamos; mas sólo viento hemos dado a luz. No hemos traído la salvación al país, ni le han nacido habitantes al mundo.

18. concepimus et quasi parturivimus et peperimus spiritum salutes non fecimus in terra ideo non ceciderunt habitatores terræ

19. Pero revivirán tus muertos, sus cadáveres resucitarán. Despertaos, regocijaos los que yacéis en el polvo; porque rocío de luz es tu rocío, y el país de las sombras dará a luz.

19. vivent mortui tui interfecti mei resurgent expergiscimini et laudate qui habitatis in pulvere quia ros lucis ros tuus et terram gigantum detrahes in ruinam

20. Anda, pueblo mío, entra en tus aposentos y cierra las puertas tras de ti; escóndete un instante hasta que pase la cólera.

20. vade populus meus intra in cubicula tua claude ostia tua super te abscondere modicum ad momentum donec pertranseat indignatio

21. Pues el Señor sale de su morada para castigar los crímenes de los habitantes de la tierra. La tierra vomitará su sangre y no cubrirá ya más a sus víctimas.

21. ecce enim Dominus egreditur de loco suo ut visitet iniquitatem habitatoris terræ contra eum et revelabit terra sanguinem suum et non operiet ultra interfectos suos





“Devo fazer somente a vontade de Deus e, se lhe agrado, o restante não conta.” São Padre Pio de Pietrelcina