1. como el fuego inflama las ramas secas, como el fuego hace hervir el agua, para manifestar tu nombre a tus enemigos y hacer temblar a las naciones ante ti,

1. utinam disrumperes cælos et descenderes a facie tua montes defluerent

2. realizando maravillas inesperadas

2. sicut exustio ignis tabescerent aquæ arderent igni ut notum fieret nomen tuum inimicis tuis a facie tua gentes turbarentur

3. de las que nadie jamás había sabido! Ni oído alguno oyó, ni ojo alguno vio jamás, fuera de ti, un Dios que hiciera tanto con quien confía en él.

3. cum feceris mirabilia non sustinebimus descendisti et a facie tua montes defluxerunt

4. Tú sales a recibir a los que practican la justicia y tienen en la mente tus caminos. Te has irritado, sí, porque pecamos; contra ti, desde antiguo, hemos sido rebeldes.

4. a sæculo non audierunt neque auribus perceperunt oculus non vidit Deus absque te quæ præparasti expectantibus te

5. Todos nosotros éramos inmundicias, y todas nuestras obras buenas como un lienzo manchado. Todos hemos caído como hojas, y nuestras iniquidades nos barren como el viento.

5. occurristi lætanti et facienti justitiam in viis tuis recordabuntur tui ecce tu iratus es et peccavimus in ipsis fuimus semper et salvabimur

6. No hubo nadie que invocara tu nombre, que despertara para apoyarse en ti, pues tú habías escondido tu rostro de nosotros y nos habías dejado a merced de nuestras iniquidades.

6. et facti sumus ut inmundus omnes nos quasi pannus menstruatæ universæ justitiæ nostræ et cecidimus quasi folium universi et iniquitates nostræ quasi ventus abstulerunt nos

7. Y sin embargo, Señor, tú eres nuestro padre; nosotros somos la arcilla y tú nuestro alfarero, todos somos obra de tus manos.

7. non est qui invocet nomen tuum qui consurgat et teneat te abscondisti faciem tuam a nobis et adlisisti nos in manu iniquitatis nostræ

8. No te irrites sin medida, Señor, no recuerdes siempre nuestras culpas. Pues, mira, tu pueblo somos todos nosotros.

8. et nunc Domine pater noster es tu nos vero lutum et fictor noster et opera manuum tuarum omnes nos

9. Tus santas ciudades han quedado hechas un desierto; Sión está desierta, Jerusalén es una desolación.

9. ne irascaris Domine satis et ne ultra memineris iniquitatis ecce respice populus tuus omnes nos

10. Nuestro templo santo y glorioso, donde te alabaron nuestros padres, ha sido devorado por el fuego, y todo lo que hacía nuestras delicias está en ruinas.

10. civitas sancti tui facta est deserta Sion deserta facta est Hierusalem desolata

11. ¿Vas a ser insensible a todo esto, Señor, seguirás aún callado para humillarnos sin medida?

11. domus sanctificationis nostræ et gloriæ nostræ ubi laudaverunt te patres nostri facta est in exustionem ignis et omnia desiderabilia nostra versa sunt in ruinas

12.

12. numquid super his continebis te Domine tacebis et adfliges nos vehementer





O maldito “eu” o mantém apegado à Terra e o impede de voar para Jesus. São Padre Pio de Pietrelcina