Isaías, 7
1. Sucedió en tiempo de Acaz, hijo de Jotán, hijo de Ozías, rey de Judá, que Rasín, rey de Siria, y Pécaj, hijo de Romelías, rey de Israel, atacaron a Jerusalén con ánimo de expugnarla, pero no pudieron apoderarse de ella.
1. et factum est in diebus Ahaz filii Joatham filii Oziæ regis Juda ascendit Rasin rex Syriæ et Phacee filius Romeliæ rex Israël in Hierusalem ad prœliandum contra eam et non potuerunt debellare eam
2. Y se le anunció a la casa de David: "Siria ha acampado en Efraín". Entonces se estremeció el corazón del rey y el corazón del pueblo, como se estremecen con el viento los árboles del bosque.
2. et nuntiaverunt domui David dicentes requievit Syria super Ephraim et commotum est cor ejus et cor populi ejus sicut moventur ligna silvarum a facie venti
3. El Señor dijo a Isaías: "Sal al encuentro de Acaz, con tu hijo Sear-Yasub, al extremo del canal de la alberca de arriba, junto al camino del campo del Batanero,
3. et dixit Dominus ad Isajam egredere in occursum Ahaz tu et qui derelictus est Jasub filius tuus ad extremum aquæductus piscinæ superioris in via agri Fullonis
4. y dile: Pon atención, estáte tranquilo, no temas, no desmaye tu corazón por causa de esos dos tizones humeantes; por el furor de Rasín, rey de Siria, y del hijo de Romelías,
4. et dices ad eum vide ut sileas noli timere et cor tuum ne formidet a duobus caudis titionum fumigantium istorum in ira furoris Rasin et Syriæ et filii Romeliæ
5. porque hayan tramado tu mal, diciendo:
5. eo quod consilium inierit contra te Syria malum Ephraim et filius Romeliæ dicentes
6. Subamos contra Judá, aterroricémosla, apoderémonos de ella y hagamos rey al hijo de Tabel".
6. ascendamus ad Judam et suscitemus eum et avellamus eum ad nos et ponamus regem in medio ejus filium Tabeel
7. Esto dice el Señor Dios: Eso no pasará, no ocurrirá jamás.
7. hæc dicit Dominus Deus non stabit et non erit istud
8. Capital de Siria es Damasco, y cabeza de Damasco, Rasín.
8. sed caput Syriæ Damascus et caput Damasci Rasin et adhuc sexaginta et quinque anni et desinet Ephraim esse populus
9. capital de Efraín es Samaría, y cabeza de Samaría el hijo de Romelías. Dentro de cinco o seis años, Efraín será destruido, dejará de ser pueblo. Si no creéis, no podréis subsistir.
9. et caput Ephraim Samaria et caput Samariæ filius Romeliæ si non credideritis non permanebitis
10. El Señor se dirigió otra vez a Acaz y le dijo:
10. et adiecit Dominus loqui ad Ahaz dicens
11. "Pide al Señor tu Dios una señal, aunque sea en las profundidades del abismo o en las alturas del cielo".
11. pete tibi signum a Domino Deo tuo in profundum inferni sive in excelsum supra
12. Acaz respondió: "No la pediré, no quiero tentar al Señor".
12. et dixit Ahaz non petam et non temptabo Dominum
13. Isaías dijo: Escuchad, pues, casa de David: ¿os parece poco cansar a los hombres, para que queráis también cansar a mi Dios?
13. et dixit audite ergo domus David numquid parum vobis est molestos esse hominibus quia molesti estis et Deo meo
14. El Señor mismo os dará una señal. Mirad: la virgen encinta da a luz un hijo, a quien ella pondrá el nombre de Emanuel.
14. propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum ecce virgo concipiet et pariet filium et vocabitis nomen ejus Emmanuhel
15. De cuajada y miel se alimentará hasta que sepa rechazar el mal y elegir el bien.
15. butyrum et mel comedet ut sciat reprobare malum et eligere bonum
16. Pues antes que el niño sepa rechazar el mal y elegir el bien será devastado el país de esos dos reyes ante los que tiemblas tú.
16. quia antequam sciat puer reprobare malum et eligere bonum derelinquetur terra quam tu detestaris a facie duum regum suorum
17. El Señor hará venir sobre ti, sobre tu pueblo y la casa de tu padre días tales como nunca vinieron desde que Efraín se separó de Judá, esto es, el rey de Asiria.
17. adducet Dominus super te et super populum tuum et super domum patris tui dies qui non venerunt a diebus separationis Ephraim a Juda cum rege Assyriorum
18. Aquel día el Señor llamará con silbido al tábano del extremo del río de Egipto y a la avispa de la tierra de Asiria.
18. et erit in die illa sibilabit Dominus muscæ quæ est in extremo fluminum Ægypti et api quæ est in terra Assur
19. Vendrán y se posarán en masa en los barrancos abruptos, en las hendiduras de las rocas, en todos los matorrales y en todas las praderas.
19. et venient et requiescent omnes in torrentibus vallium et cavernis petrarum et in omnibus frutectis et in universis foraminibus
20. Aquel día el Señor rasurará con navaja alquilada al otro lado del río -el rey de Asiria- la cabeza, los pelos de las piernas, y raerá la barba.
20. in die illa radet Dominus in novacula conducta in his qui trans Flumen sunt in rege Assyriorum caput et pilos pedum et barbam universam
21. Aquel día cada hombre criará una vaca y dos ovejas;
21. et erit in die illa nutriet homo vaccam boum et duas oves
22. y por la abundancia de leche que darán, se alimentará de cuajada, pues de cuajada y miel se nutrirán cuantos queden en el país.
22. et præ ubertate lactis comedet butyrum butyrum enim et mel manducabit omnis qui relictus fuerit in medio terræ
23. Aquel día todo lugar donde había mil cepas por valor de mil monedas de plata será reducido a espinas y zarzas.
23. et erit in die illa omnis locus ubi fuerint mille vites mille argenteis et in spinas et in vepres erunt
24. Habrá que entrar allá con flechas y arcos porque todo el país será espinas y zarzas.
24. cum sagittis et arcu ingredientur illuc vepres enim et spinæ erunt in universa terra
25. En todos los montes que se cavaban con azadón ninguno entrará ya por miedo a las espinas y las zarzas; sólo serán pasto de bueyes, tierra hollada por ovejas.
25. et omnes montes qui in sarculo sarientur non veniet illuc terror spinarum et veprium et erit in pascua bovis et in conculcationem pecoris