1. Junto a los ríos de Babilonia nos sentábamos y llorábamos al acordarnos de Sión.

1. Super flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus, cum recordaremur Sion.

2. En los sauces de al lado teníamos colgadas nuestras cítaras.

2. In salicibus in medio eius suspendimus citharas nostras.

3. Allí nuestros carceleros nos pedían cánticos y nuestros verdugos alegría: "Cantadnos algún cántico de Sión".

3. Quia illic rogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum, et, qui affligebant nos, laetitiam: “Cantate nobis de canticis Sion”.

4. ¿Cómo íbamos a cantar un cántico del Señor en país extranjero?

4. Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?

5. Jerusalén, si me olvido de ti, que mi mano derecha se me seque;

5. Si oblitus fuero tui, Ierusalem, oblivioni detur dextera mea;

6. que mi lengua se me pegue al paladar, si no me acuerdo de ti, si no pongo a Jerusalén por encima de mi propia alegría.

6. adhaereat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui, si non praeposuero Ierusalem in capite laetitiae meae.

7. Acuérdate, Señor, contra los edomitas, que decían el día de Jerusalén: "Destruidla, destruidla hasta sus cimientos".

7. Memor esto, Domine, adversus filios Edom diei Ierusalem; qui dicebant: “Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea”.

8. Babilonia, devastadora, dichoso el que te devuelva el mal que nos hiciste;

8. Filia Babylonis devastans, beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis;

9. dichoso el que agarre a tus niños y los estrelle contra las rocas.

9. beatus, qui tenebit et allidet parvulos tuos ad petram.





“O meu passado, Senhor, à Tua misericórdia. O meu Presente, ao Teu amor. O meu futuro, à Tua Providência.” São Padre Pio de Pietrelcina