1. ¡Qué bueno es cantar para el Señor!, ¡qué agradable alabar a nuestro Dios!

1. ALLELUIA. Laudate Dominum, quoniam bonum est psallere Deo nostro, quoniam iucundum est celebrare laudem.

2. El Señor reconstruye Jerusalén y reúne a los dispersos de Israel,

2. Aedificans Ierusalem Dominus, dispersos Israelis congregabit.

3. él cura los corazones rotos y venda sus heridas.

3. Qui sanat contritos corde et alligat plagas eorum;

4. Él cuenta el número de las estrellas y llama a cada una por su nombre.

4. qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocat.

5. Nuestro Señor es grande y todopoderoso, su inteligencia es infinita.

5. Magnus Dominus noster et magnus virtute, sapientiae eius non est numerus.

6. El Señor sostiene a los humildes y humilla hasta el polvo a los malvados.

6. Sustentat mansuetos Dominus, humilians autem peccatores usque ad terram.

7. Cantad al Señor la acción de gracias, tocad el arpa para nuestro Dios.

7. Praecinite Domino in confessione, psallite Deo nostro in cithara.

8. Él cubre de nubes el cielo, prepara la lluvia para la tierra y hace brotar hierba en los montes;

8. Qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus fenum et herbam servituti hominum.

9. él da el alimento a los ganados y a las crías del cuervo cuando chillan.

9. Qui dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum.

10. No tiene en cuenta el brío del caballo ni se complace en los músculos del hombre;

10. Non in fortitudine equi delectatur, nec in tibiis viri beneplacitum est ei.

11. el Señor se complace en sus amigos, en aquellos que confían en su amor.

11. Beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis, qui sperant super misericordia eius.

12. Glorifica al Señor, Jerusalén; alaba a tu Dios, Sión.

12. Lauda, Ierusalem, Dominum; collauda Deum tuum, Sion.

13. Él reforzó los cerrojos de tus puertas y bendijo a tus hijos dentro de tus murallas;

13. Quoniam confortavit seras portarum tuarum, benedixit filiis tuis in te.

14. hace reinar la paz en tus fronteras y te sacia con la flor del trigo;

14. Qui ponit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te.

15. envía sus órdenes a la tierra y su palabra corre velozmente;

15. Qui emittit eloquium suum terrae, velociter currit verbum eius.

16. manda la nieve como lana, esparce la escarcha cual ceniza;

16. Qui dat nivem sicut lanam, pruinam sicut cinerem spargit.

17. arroja sus granizos como migas de pan y con el frío las aguas se congelan;

17. Mittit crystallum suam sicut buccellas; ante faciem frigoris eius quis sustinebit?

18. envía su palabra y las derrite, hace soplar el viento y las aguas vuelven a correr.

18. Emittet verbum suum et liquefaciet ea, flabit spiritus eius, et fluent aquae.

19. Él anuncia su palabra a Jacob, sus leyes y sus decretos a Israel.

19. Qui annuntiat verbum suum Iacob, iustitias et iudicia sua Israel.

20. Esto no lo ha hecho con ningún otro pueblo, no les dio a conocer sus mandamientos. ¡Aleluya!

20. Non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis. ALLELUIA.





“Dirás tu o mais belo dos credos quando houver noite em redor de ti, na hora do sacrifício, na dor, no supremo esforço duma vontade inquebrantável para o bem. Este credo é como um relâmpago que rasga a escuridão de teu espírito e no seu brilho te eleva a Deus”. São Padre Pio de Pietrelcina