1. Oración de Moisés, hombre de Dios Tú has sido, Señor, nuestro refugio por todas las edades.

1. Precatio. Moysis viri Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.

2. Antes que surgieran las montañas, antes que la tierra y el mundo se engendraran, desde siempre y por siempre tú eres Dios.

2. Priusquam montes nascerentur, aut gigneretur terra et orbis, a saeculo et usque in saeculum tu es Deus.

3. Tú haces volver al polvo a los mortales, pues tú has dicho: "Volved, hijos de Adán".

3. Reducis hominem in pulverem; et dixisti: “Revertimini, filii hominum”.

4. Mil años para ti son como el ayer que a pasó, como un turno de la vigilia de la noche.

4. Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna, quae praeteriit, et custodia in nocte.

5. Los arrebatas como un sueño mañanero, son semejantes a la hierba que brota:

5. Auferes eos, somnium erunt:

6. sale y florece a la mañana, y a la tarde se marchita y se seca.

6. mane sicut herba succrescens, mane floret et crescit, vespere decidit et arescit.

7. Estamos consumidos por tu ira, consternados por tu indignación.

7. Quia defecimus in ira tua et in furore tuo turbati sumus.

8. Has puesto nuestras faltas ante ti, nuestras culpas secretas a la luz de tu rostro,

8. Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo, occulta nostra in illuminatione vultus tui.

9. bajo tu ira desaparecen nuestros días, nuestros años se acaban lo mismo que un suspiro.

9. Quoniam omnes dies nostri evanuerunt in ira tua, consumpsimus ut suspirium annos nostros.

10. La duración de nuestra vida es de setenta años, la de los más fuertes, ochenta, pero en su mayor parte no son más que trabajos y miseria, pues pasan aprisa y nosotros volamos.

10. Dies annorum nostrorum sunt septuaginta anni aut in valentibus octoginta anni, et maior pars eorum labor et dolor, quoniam cito transeunt, et avolamus.

11. ¿Quién puede conocer la fuerza de tu ira, quién teme la violencia de tu enojo?

11. Quis novit potestatem irae tuae et secundum timorem tuum indignationem tuam?

12. Enséñanos a contar nuestros días para que adquiramos un corazón sabio.

12. Dinumerare dies nostros sic doce nos, ut inducamus cor ad sapientiam.

13. Vuelve con nosotros, Señor. ¿Hasta cuándo? Ten piedad de tus siervos.

13. Convertere, Domine, usquequo? Et deprecabilis esto super servos tuos.

14. Llénanos de tu amor por la mañana para que vivamos alegres y contentos todos nuestros días,

14. Reple nos mane misericordia tua, et exsultabimus et delectabimur omnibus diebus nostris.

15. convierte en alegría los días en que nos castigaste, los años en que padecimos las desgracias,

15. Laetifica nos pro diebus, quibus nos humiliasti, pro annis, quibus vidimus mala.

16. manifiesta tus obras a tus siervos y tu esplendor a sus hijos.

16. Appareat servis tuis opus tuum, et decor tuus filiis eorum.

17. La bondad del Señor, nuestro Dios, esté con nosotros. Haz prosperar la acción de nuestras manos; sí, haz prosperar la acción de nuestras manos.

17. Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum confirma super nos et opus manuum nostrarum confirma.





“Apóie-se, como faz Nossa Senhora, à cruz de Jesus e nunca lhe faltará conforto”. São Padre Pio de Pietrelcina