1. et cum adpropinquarent Hierosolymæ et Bethaniæ ad montem Olivarum mittit duos ex discipulis suis

1. Quando si avvicinarono a Gerusalemme, verso Bètfage e Betània, presso il monte degli Ulivi, mandò due dei suoi discepoli

2. et ait illis ite in castellum quod est contra vos et statim intrœuntes illuc invenietis pullum ligatum super quem nemo adhuc hominum sedit solvite illum et adducite

2. e disse loro: «Andate nel villaggio che vi sta di fronte, e subito entrando in esso troverete un asinello legato, sul quale nessuno è mai salito. Scioglietelo e conducetelo.

3. et si quis vobis dixerit quid facitis dicite quia Domino necessarius est et continuo illum dimittet huc

3. E se qualcuno vi dirà: Perché fate questo?, rispondete: Il Signore ne ha bisogno, ma lo rimanderà qui subito».

4. et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante januam foris in bivio et solvunt eum

4. Andarono e trovarono un asinello legato vicino a una porta, fuori sulla strada, e lo sciolsero.

5. et quidam de illic stantibus dicebant illis quid facitis solventes pullum

5. E alcuni dei presenti però dissero loro: «Che cosa fate, sciogliendo questo asinello?».

6. qui dixerunt eis sicut præceperat illis Jesus et dimiserunt eis

6. Ed essi risposero come aveva detto loro il Signore. E li lasciarono fare.

7. et duxerunt pullum ad Jesum et inponunt illi vestimenta sua et sedit super eo

7. Essi condussero l'asinello da Gesù, e vi gettarono sopra i loro mantelli, ed egli vi montò sopra.

8. multi autem vestimenta sua straverunt in via alii autem frondes cædebant de arboribus et sternebant in via

8. E molti stendevano i propri mantelli sulla strada e altri delle fronde, che avevano tagliate dai campi.

9. et qui præibant et qui sequebantur clamabant dicentes osanna benedictus qui venit in nomine Domini

9. Quelli poi che andavano innanzi, e quelli che venivano dietro gridavano: Benedetto colui che viene nel nome del Signore!

10. benedictum quod venit regnum patris nostri David osanna in excelsis

10. Benedetto il regno che viene, del nostro padre Davide! Osanna nel più alto dei cieli!

11. et introivit Hierosolyma in templum et circumspectis omnibus cum jam vespera esset hora exivit in Bethania cum duodecim

11. Ed entrò a Gerusalemme, nel tempio. E dopo aver guardato ogni cosa attorno, essendo ormai l'ora tarda, uscì con i Dodici diretto a Betània.

12. et alia die cum exirent a Bethania esuriit

12. La mattina seguente, mentre uscivano da Betània, ebbe fame.

13. cumque vidisset a longe ficum habentem folia venit si quid forte inveniret in ea et cum venisset ad eam nihil invenit præter folia non enim erat tempus ficorum

13. E avendo visto di lontano un fico che aveva delle foglie, si avvicinò per vedere se mai vi trovasse qualche cosa; ma giuntovi sotto, non trovò altro che foglie. Non era infatti quella la stagione dei fichi.

14. et respondens dixit ei jam non amplius in æternum quisquam fructum ex te manducet et audiebant discipuli ejus

14. E gli disse: «Nessuno possa mai più mangiare i tuoi frutti». E i discepoli l'udirono.

15. et veniunt Hierosolymam et cum introisset templum cœpit eicere vendentes et ementes in templo et mensas nummulariorum et cathedras vendentium columbas evertit

15. Andarono intanto a Gerusalemme. Ed entrato nel tempio, si mise a scacciare quelli che vendevano e comperavano nel tempio; rovesciò i tavoli dei cambiavalute e le sedie dei venditori di colombe

16. et non sinebat ut quisquam vas transferret per templum

16. e non permetteva che si portassero cose attraverso il tempio.

17. et docebat dicens eis non scriptum est quia domus mea domus orationis vocabitur omnibus gentibus vos autem fecistis eam speluncam latronum

17. Ed insegnava loro dicendo: «Non sta forse scritto: casa di preghiera per tutte le genti? Voi invece ne avete fatto una spelonca di ladri!».

18. quo audito principes sacerdotum et scribæ quærebant quomodo eum perderent timebant enim eum quoniam universa turba admirabatur super doctrina ejus

18. L'udirono i sommi sacerdoti e gli scribi e cercavano il modo di farlo morire. Avevano infatti paura di lui, perché tutto il popolo era ammirato del suo insegnamento.

19. et cum vespera facta esset egrediebatur de civitate

19. Quando venne la sera uscirono dalla città.

20. et cum mane transirent viderunt ficum aridam factam a radicibus

20. La mattina seguente, passando, videro il fico seccato fin dalle radici.

21. et recordatus Petrus dicit ei rabbi ecce ficus cui maledixisti aruit

21. Allora Pietro, ricordatosi, gli disse: «Maestro, guarda: il fico che hai maledetto si è seccato».

22. et respondens Jesus ait illis habete fidem Dei

22. Gesù allora disse loro: «Abbiate fede in Dio!

23. amen dico vobis quicumque dixerit huic monti tollere et mittere in mare et non hæsitaverit in corde suo sed crediderit quia quodcumque dixerit fiat fiet ei

23. In verità vi dico: chi dicesse a questo monte: Lèvati e gettati nel mare, senza dubitare in cuor suo ma credendo che quanto dice avverrà, ciò gli sarà accordato.

24. propterea dico vobis omnia quæcumque orantes petitis credite quia accipietis et veniet vobis

24. Per questo vi dico: tutto quello che domandate nella preghiera, abbiate fede di averlo ottenuto e vi sarà accordato.

25. et cum stabitis ad orandum dimittite si quid habetis adversus aliquem ut et Pater vester qui in cælis est dimittat vobis peccata vestra

25. Quando vi mettete a pregare, se avete qualcosa contro qualcuno, perdonate, perché anche il Padre vostro che è nei cieli perdoni a voi i vostri peccati».

26. quod si vos non dimiseritis nec Pater vester qui in cælis est dimittet vobis peccata vestra

26. .

27. et veniunt rursus Hierosolymam et cum ambularet in templo accedunt ad eum summi sacerdotes et scribæ et seniores

27. Andarono di nuovo a Gerusalemme. E mentre egli si aggirava per il tempio, gli si avvicinarono i sommi sacerdoti, gli scribi e gli anziani e gli dissero:

28. et dicunt illi in qua potestate hæc facis et quis tibi dedit hanc potestatem ut ista facias

28. «Con quale autorità fai queste cose? O chi ti ha dato l'autorità di farlo?».

29. Jesus autem respondens ait illis interrogabo vos et ego unum verbum et respondete mihi et dicam vobis in qua potestate hæc faciam

29. Ma Gesù disse loro: «Vi farò anch'io una domanda e, se mi risponderete, vi dirò con quale potere lo faccio.

30. baptismum Johannis de cælo erat an ex hominibus respondete mihi

30. Il battesimo di Giovanni veniva dal cielo o dagli uomini? Rispondetemi».

31. at illi cogitabant secum dicentes si dixerimus de cælo dicet quare ergo non credidistis ei

31. Ed essi discutevano tra sé dicendo: «Se rispondiamo "dal cielo", dirà: Perché allora non gli avete creduto?

32. sed dicemus ex hominibus timebant populum omnes enim habebant Johannem quia vere propheta esset

32. Diciamo dunque "dagli uomini"?». Però temevano la folla, perché tutti consideravano Giovanni come un vero profeta.

33. et respondentes dicunt Jesu nescimus respondens Jesus ait illis neque ego dico vobis in qua potestate hæc faciam

33. Allora diedero a Gesù questa risposta: «Non sappiamo». E Gesù disse loro: «Neanch'io vi dico con quale autorità faccio queste cose».





“Jesus e a sua alma devem cultivar a vinha de comum acordo.” São Padre Pio de Pietrelcina