Ewangelia Łukasza, 19

1. Potem wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto.

1. et ingressus perambulabat Hiericho

2. A /był tam/ pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty.

2. et ecce vir nomine Zaccheus et hic erat princeps publicanorum et ipse dives

3. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu.

3. et quærebat videre Jesum quis esset et non poterat præ turba quia statura pusillus erat

4. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić.

4. et præcurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret illum quia inde erat transiturus

5. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu.

5. et cum venisset ad locum suspiciens Jesus vidit illum et dixit ad eum Zacchee festinans descende quia hodie in domo tua oportet me manere

6. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany.

6. et festinans descendit et excepit illum gaudens

7. A wszyscy, widząc to, szemrali: Do grzesznika poszedł w gościnę.

7. et cum viderent omnes murmurabant dicentes quod ad hominem peccatorem devertisset

8. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie.

8. stans autem Zaccheus dixit ad Dominum ecce dimidium bonorum meorum Domine do pauperibus et si quid aliquem defraudavi reddo quadruplum

9. Na to Jezus rzekł do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama.

9. ait Jesus ad eum quia hodie salus domui huic facta est eo quod et ipse filius sit Abrahæ

10. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło.

10. venit enim Filius hominis quærere et salvum facere quod perierat

11. Gdy słuchali tych rzeczy, dodał jeszcze przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi.

11. hæc illis audientibus adiciens dixit parabolam eo quod esset prope Hierusalem et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur

12. Mówił więc: Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić.

12. dixit ergo homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum et reverti

13. Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: Zarabiajcie nimi, aż wrócę.

13. vocatis autem decem servis suis dedit illis decem mnas et ait ad illos negotiamini dum venio

14. Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: Nie chcemy, żeby ten królował nad nami.

14. cives autem ejus oderant illum et miserunt legationem post illum dicentes nolumus hunc regnare super nos

15. Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał.

15. et factum est ut rediret accepto regno et jussit vocari servos quibus dedit pecuniam ut sciret quantum quisque negotiatus esset

16. Stawił się więc pierwszy i rzekł: Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min.

16. venit autem primus dicens domine mna tua decem mnas adquisivit

17. Odpowiedział mu: Dobrze, sługo dobry; ponieważ w dobrej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami.

17. et ait illi euge bone serve quia in modico fidelis fuisti eris potestatem habens supra decem civitates

18. Także drugi przyszedł i rzekł: Panie, twoja mina przyniosła pięć min.

18. et alter venit dicens domine mna tua fecit quinque mnas

19. Temu też powiedział: I ty miej władzę nad pięciu miastami.

19. et huic ait et tu esto supra quinque civitates

20. Następny przyszedł i rzekł: Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce.

20. et alter venit dicens domine ecce mna tua quam habui repositam in sudario

21. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał.

21. timui enim te quia homo austeris es tollis quod non posuisti et metis quod non seminasti

22. Odpowiedział mu: Według słów twoich sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał.

22. dicit ei de ore tuo te judico serve nequam sciebas quod ego austeris homo sum tollens quod non posui et metens quod non seminavi

23. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał.

23. et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam et ego veniens cum usuris utique exegissem illud

24. Do obecnych zaś rzekł: Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min.

24. et adstantibus dixit auferte ab illo mnam et date illi qui decem mnas habet

25. Odpowiedzieli mu: Panie, ma już dziesięć min.

25. et dixerunt ei domine habet decem mnas

26. Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma.

26. dico autem vobis quia omni habenti dabitur ab eo autem qui non habet et quod habet auferetur ab eo

27. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach.

27. verumtamen inimicos meos illos qui noluerunt me regnare super se adducite huc et interficite ante me

28. Po tych słowach ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy.

28. et his dictis præcedebat ascendens in Hierosolyma

29. Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów,

29. et factum est cum adpropinquasset ad Bethfage et Bethania ad montem qui vocatur Oliveti misit duos discipulos suos

30. mówiąc: Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego jeszcze nikt nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj.

30. dicens ite in castellum quod contra est in quod intrœuntes invenietis pullum asinæ alligatum cui nemo umquam hominum sedit solvite illum et adducite

31. A gdyby was kto pytał: Dlaczego odwiązujecie?, tak powiecie: Pan go potrzebuje.

31. et si quis vos interrogaverit quare solvitis sic dicetis ei quia Dominus operam ejus desiderat

32. Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział.

32. abierunt autem qui missi erant et invenerunt sicut dixit illis stantem pullum

33. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: Czemu odwiązujecie oślę?

33. solventibus autem illis pullum dixerunt domini ejus ad illos quid solvitis pullum

34. Odpowiedzieli: Pan go potrzebuje.

34. at illi dixerunt quia Dominus eum necessarium habet

35. I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa.

35. et duxerunt illum ad Jesum et jactantes vestimenta sua supra pullum inposuerunt Jesum

36. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze.

36. eunte autem illo substernebant vestimenta sua in via

37. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli.

37. et cum adpropinquaret jam ad descensum montis Oliveti cœperunt omnes turbæ discentium gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus quas viderant virtutibus

38. I wołali głośno: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach.

38. dicentes benedictus qui venit rex in nomine Domini pax in cælo et gloria in excelsis

39. Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom.

39. et quidam Pharisæorum de turbis dixerunt ad illum magister increpa discipulos tuos

40. Odrzekł: Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą.

40. quibus ipse ait dico vobis quia si hii tacuerint lapides clamabunt

41. Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim

41. et ut adpropinquavit videns civitatem flevit super illam dicens

42. i rzekł: O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.

42. quia si cognovisses et tu et quidem in hac die tua quæ ad pacem tibi nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis

43. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd.

43. quia venient dies in te et circumdabunt te inimici tui vallo et circumdabunt te et coangustabunt te undique

44. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia.

44. ad terram prosternent te et filios qui in te sunt et non relinquent in te lapidem super lapidem eo quod non cognoveris tempus visitationis tuæ

45. Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej.

45. et ingressus in templum cœpit eicere vendentes in illo et ementes

46. Mówił do nich: Napisane jest: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców.

46. dicens illis scriptum est quia domus mea domus orationis est vos autem fecistis illam speluncam latronum

47. I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie.

47. et erat docens cotidie in templo principes autem sacerdotum et scribæ et principes plebis quærebant illum perdere

48. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.

48. et non inveniebant quid facerent illi omnis enim populus suspensus erat audiens illum