Ewangelia Łukasza, 15

1. Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.

1. erant autem adpropinquantes ei publicani et peccatores ut audirent illum

2. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi.

2. et murmurabant Pharisæi et scribæ dicentes quia hic peccatores recipit et manducat cum illis

3. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:

3. et ait ad illos parabolam istam dicens

4. Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie?

4. quis ex vobis homo qui habet centum oves et si perdiderit unam ex illis nonne dimittit nonaginta novem in deserto et vadit ad illam quæ perierat donec inveniat illam

5. A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona

5. et cum invenerit eam inponit in umeros suos gaudens

6. i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła.

6. et veniens domum convocat amicos et vicinos dicens illis congratulamini mihi quia inveni ovem meam quæ perierat

7. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

7. dico vobis quod ita gaudium erit in cælo super uno peccatore pænitentiam habente quam super nonaginta novem justis qui non indigent pænitentia

8. Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata z domu i nie szuka staranne, aż ją znajdzie.

8. aut quæ mulier habens dragmas decem si perdiderit dragmam unam nonne accendit lucernam et everrit domum et quærit diligenter donec inveniat

9. A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam.

9. et cum invenerit convocat amicas et vicinas dicens congratulamini mihi quia inveni dragmam quam perdideram

10. Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca.

10. ita dico vobis gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore pænitentiam agente

11. Powiedział też: Pewien człowiek miał dwóch synów.

11. ait autem homo quidam habuit duos filios

12. Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich.

12. et dixit adulescentior ex illis patri pater da mihi portionem substantiæ quæ me contingit et divisit illis substantiam

13. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie.

13. et non post multos dies congregatis omnibus adulescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose

14. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek.

14. et postquam omnia consummasset facta est fames valida in regione illa et ipse cœpit egere

15. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie.

15. et abiit et adhesit uni civium regionis illius et misit illum in villam suam ut pasceret porcos

16. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.

16. et cupiebat implere ventrem suum de siliquis quas porci manducabant et nemo illi dabat

17. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę.

17. in se autem reversus dixit quanti mercennarii patris mei abundant panibus ego autem hic fame pereo

18. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie;

18. surgam et ibo ad patrem meum et dicam illi pater peccavi in cælum et coram te

19. już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników.

19. et jam non sum dignus vocari filius tuus fac me sicut unum de mercennariis tuis

20. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go.

20. et surgens venit ad patrem suum cum autem adhuc longe esset vidit illum pater ipsius et misericordia motus est et adcurrens cecidit supra collum ejus et osculatus est illum

21. A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem.

21. dixitque ei filius pater peccavi in cælum et coram te jam non sum dignus vocari filius tuus

22. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi.

22. dixit autem pater ad servos suos cito proferte stolam primam et induite illum et date anulum in manum ejus et calciamenta in pedes

23. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się,

23. et adducite vitulum saginatum et occidite et manducemus et epulemur

24. ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić.

24. quia hic filius meus mortuus erat et revixit perierat et inventus est et cœperunt epulari

25. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce.

25. erat autem filius ejus senior in agro et cum veniret et adpropinquaret domui audivit symphoniam et chorum

26. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć.

26. et vocavit unum de servis et interrogavit quæ hæc essent

27. Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego.

27. isque dixit illi frater tuus venit et occidit pater tuus vitulum saginatum quia salvum illum recepit

28. Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu.

28. indignatus est autem et nolebat introire pater ergo illius egressus cœpit rogare illum

29. Lecz on odpowiedzał ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi.

29. at ille respondens dixit patri suo ecce tot annis servio tibi et numquam mandatum tuum præterii et numquam dedisti mihi hedum ut cum amicis meis epularer

30. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę.

30. sed postquam filius tuus hic qui devoravit substantiam suam cum meretricibus venit occidisti illi vitulum saginatum

31. Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy.

31. at ipse dixit illi fili tu semper mecum es et omnia mea tua sunt

32. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się.

32. epulari autem et gaudere oportebat quia frater tuus hic mortuus erat et revixit perierat et inventus est