Katolička Biblija
 

Psalmi, 114

1. Aleluja! Kad izaðe Izrael iz Egipta i kuæa Jakovljeva iz naroda barbarskog,

2. Judeja mu posta svetište, a Izrael kraljevstvo njegovo.

3. Vidje more i uzmaèe, a Jordan ustuknu.

4. Bregovi skakahu poput ovnova i brežuljci poput jaganjaca.

5. Što ti je, more, da uzmièeš? Jordane, zašto natrag okreæeš?

6. Bregovi, zašto skaèete poput ovnova i vi, brežuljci, poput jaganjaca?

7. Dršæi, zemljo, pred licem Gospodnjim, pred licem Boga Jakovljeva.

8. On hrid pretvara u slap vodeni i stijenu u izvor vode.

Stihovi vezani uz Psalmi, 114:

Psalam 114 himna je hvale koja ističe Božju veličinu i snagu u odnosu na prirodu. Psalmist se odnosi na vrijeme oslobađanja naroda Izraela iz ropstva u Egiptu i križa Crvenog mora. Ispod je pet stihova povezanih s temama obuhvaćenim psalmom 114:

Izlazak 14:21: "Tada je Mojsije stigao preko mora, a Gospodin je odgurnuo more snažnim istočnim vjetrom, koji je cijelu noć puhao; i more pretvorio u suhu zemlju, a vode su bile podijeljene." Ovaj stih opisuje trenutak kada je Bog podijelio vode Crvenog mora kako bi Izraelci mogli proći na mršavo stopalo.

Psalam 93:4: "Ali Gospodin na visinama je moćniji od sudara velikih voda od morskih valova." Ovaj stih naglašava Božju snagu u odnosu na vode i more.

Izaija 43:2: "Kada prolazim kroz vode, bit ću s vama; kad vas kroz rijeke neće uroniti; kad prođete kroz vatru, nećete vas spaliti, niti će vam plamen izgorjeti." Ovaj stih govori o Božjoj prisutnosti i njegovoj zaštiti usred poteškoća, uključujući prelazak vode.

Psalam 93:3: "Bujice su podigle, Gospodine, bujice su podigle glas; bujice su podigle svoje valove." Ovaj stih naglašava snagu vode i kako se mogu bojati, ali naglašava superiornost Boga nad njima.

Izaija 51:10: "Nisi li ti onaj koji je osušio more, vode Velikog ponora, koji je dno mora postao način da ga prođe otkupljenim?" Ovaj se stih odnosi na Božje djelovanje da osuši Crveno more kako bi omogućio bijeg Izraelaca i ističe njegovu moć i dominaciju nad vodama.





“A pessoa que nunca medita é como alguém que nunca se olha no espelho e, assim, não se cuida e sai desarrumada. A pessoa que medita e dirige seus pensamentos a Deus, que é o espelho de sua alma, procura conhecer seus defeitos, tenta corrigi-los, modera seus impulsos e põe em ordem sua consciência.” São Padre Pio de Pietrelcina