Katholische Bibel
 

Ezekiel, 28

13. U Edenu, vrtu Božjem, ti življaše, resio te dragulj svaki, sard, topaz i dijamant, krizolit, oniks i jaspis, safir, smaragd i zlato. Naèinjeni bjehu bubnjevi i frule, na dan ti roðenja bjehu pripravljeni.

Verse im Zusammenhang mit Ezekiel, 28:

Ezekiel 28 govori o presudi guma, gradu koji je bio ponosan na njegovo bogatstvo i mudrost, ali odstupio je od Božjih načina. Poglavlje također opisuje pad kralja gume, koji se smatrao bogom i hvalio se svojom veličinom. Stihovi odabrani u nastavku rješavaju pitanja vezana uz ponos, pad i suđenje pucanju, kao i Božji suverenitet nad svim narodima.

Izaija 2:12: Jer Dan Gospodara domaćina će doći protiv svih vrhunskih i žustroh, i protiv svih koji se uzdižu, da ovaj stih govori o Božjoj presudi protiv onih koji su uzvišeni i ponosni.

Mudre izreke 16:18: "Izvrsno prethodi propast, a jaka duha prethodi pada" Ovaj stih govori o povezanosti ponosa i pada, što je očito u jesen pucanja.

Jeremija 25:15-17: "Jer tako mi je rekao Gospodin, Bog Izrael: Uzmi ovu šalicu vina iz gnjeva i daj ga da popije svim narodima, na koje vam šaljem. I hodaj stadi, i i hoda Poludi zbog mača koji šaljem između njih. Tada sam uzeo šalicu Gospodinove ruke i dao sam je da pijem svim narodima. "Ovaj stih govori o Božjem suverenitetu nad svim narodima i o kazni koju donosi na oni koji odstupaju od njegovih načina.

Psalam 52:7: "Evo čovjeka koji nije uzeo Boga za svoju tvrđavu; prvo je povjerio obilje svog bogatstva i ojačao se u svojoj zloći" Ovaj stih govori o gluposti povjerenja bogatstva i zlobe umjesto povjerenja u Bogu, nešto što je bilo očito u životima stanovnika pucanja.

Obadiah 1:3-4: "Ponos vašeg srca vas je prevario, vi koji prebivate u pukotinama stijena, čije je kućište u najvišoj; tko kaže u tvom srcu: tko će me spustiti na zemlju? Ako? Podignete svoje gnijezdo poput orla, odatle ću vas srušiti, kaže Gospod, "Ovaj stih govori o aroganciji i padu onih koji se uzdižu iznad drugih, nešto što se također vidi u jesen pucanja.





“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina