Jó, 39
1. Sabes o tempo em que as cabras monteses dão cria nos rochedos? Observaste o parto das corças?
1. numquid nosti tempus partus hibicum in petris vel parturientes cervas observasti
2. Contaste os meses de sua gravidez e sabes o tempo de seu parto?
2. dinumerasti menses conceptus earum et scisti tempus partus earum
3. Elas se agacham, dão cria e se livram de suas dores.
3. incurvantur ad fetum et pariunt et rugitus emittunt
4. Seus filhotes tornam-se fortes e crescem nos campos, apartam-se delas e não voltam mais a elas.
4. separantur filii earum pergunt ad pastum egrediuntur et non revertuntur ad eas
5. Quem pôs o jumento selvagem em liberdade e quem rompeu os laços do asno veloz?
5. quis dimisit onagrum liberum et vincula ejus quis solvit
6. Dei-lhe o deserto por morada e a planície salgada como lugar de habitação.
6. cui dedi in solitudine domum et tabernacula ejus in terra salsuginis
7. Ele se ri do tumulto da cidade e não escuta os gritos do tropeiro.
7. contemnit multitudinem civitatis clamorem exactoris non audit
8. Explora as montanhas da sua pastagem e nela anda buscando tudo o que é verde.
8. circumspicit montes pascuæ suæ et virentia quæque perquirit
9. Quererá servir-te o boi selvagem ou passará a noite em teu estábulo?
9. numquid volet rinoceros servire tibi aut morabitur ad præsepe tuum
10. Podes prendê-lo com uma corda em seu pescoço ou fenderá ele atrás de ti os teus sulcos?
10. numquid alligabis rinocerota ad arandum loro tuo aut confringet glebas vallium post te
11. Fiarás nele porque sua força é grande e lhe deixarás a seu cuidado o teu trabalho?
11. numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus et derelinques ei labores tuos
12. Confiarás nele para que te traga para a casa o que semeaste e que te encha a tua eira?
12. numquid credes ei quoniam reddat sementem tibi et aream tuam congreget
13. O avestruz bate as asas alegremente, não tem asas nem penas de bondade?*
13. pinna strutionum similis est pinnis herodii et accipitris
14. Abandona os seus ovos na terra e os deixa aquecer no solo,
14. quando derelinquit in terra ova sua tu forsitan in pulvere calefacis ea
15. esquecendo-se que um pé poderá esmagá-los ou que animais selvagens poderão pisá-los.
15. obliviscitur quod pes conculcet ea aut bestiæ agri conterant
16. É cruel com seus filhotes, como se não fossem seus e não se incomoda de ter sofrido em vão.
16. duratur ad filios suos quasi non sint sui frustra laboravit nullo timore cogente
17. Pois Deus lhe negou sabedoria e não lhe concedeu inteligência.
17. privavit enim eam Deus sapientia nec dedit illi intellegentiam
18. Mas, quando alça voo, ri-se do cavalo e do cavaleiro.
18. cum tempus fuerit in altum alas erigit deridet equitem et ascensorem ejus
19. És tu que dás vigor ao cavalo e foste tu que enfeitaste seu pescoço com uma crina ondulante?
19. numquid præbebis equo fortitudinem aut circumdabis collo ejus hinnitum
20. Que o fazes saltar como um gafanhoto, relinchando terrivelmente?
20. numquid suscitabis eum quasi lucustas gloria narium ejus terror
21. Orgulhoso de sua força, escava a terra com a pata e atira-se à frente das armas.
21. terram ungula fodit exultat audacter in occursum pergit armatis
22. Ri-se do medo, nada o assusta e não recua diante da espada.
22. contemnit pavorem nec cedit gladio
23. Sobre ele ressoam a aljava, o ferro brilhante da lança e o dardo.
23. super ipsum sonabit faretra vibrabit hasta et clypeus
24. Tremendo de impaciência, devora o espaço e o som da trombeta não o deixa no lugar.
24. fervens et fremens sorbet terram nec reputat tubæ sonare clangorem
25. Ao sinal do clarim, diz: ‘Vamos!’. De longe fareja a batalha, a voz troante dos chefes e o alarido dos guerreiros.
25. ubi audierit bucinam dicet va procul odoratur bellum exhortationem ducum et ululatum exercitus
26. É graças à tua sabedoria que o falcão alça voo e desdobra as suas asas para o sul?
26. numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter expandens alas suas ad austrum
27. É por tua ordem que a águia levanta voo e faz seu ninho nas alturas?
27. aut ad præceptum tuum elevabitur aquila et in arduis ponet nidum suum
28. Ela habita nos rochedos e neles passa a noite, sobre a ponta rochosa e o cimo escarpado.
28. in petris manet et in præruptis silicibus commoratur atque inaccessis rupibus
29. De lá espia sua presa, pois seus olhos penetram as distâncias.
29. inde contemplatur escam et de longe oculi ejus prospiciunt
30. Seus filhotes se alimentam de sangue e onde quer que haja cadáveres, ali está ela”.
30. pulli ejus lambent sanguinem et ubicumque cadaver fuerit statim adest
31.
31. et adiecit Dominus et locutus est ad Job
32.
32. numquid qui contendit cum Deo tam facile conquiescit utique qui arguit Deum debet respondere ei
33.
33. respondens autem Job Domino dixit
34.
34. qui leviter locutus sum respondere quid possum manum meam ponam super os meum unum locutus sum quod utinam non dixissem et alterum quibus ultra non addam
Bíblia Ave Maria - Minden jog fenntartva.