Katholische Bibel
 

Evanðelje po Ivanu, 14

17. Duha Istine, kojega svijet ne može primiti jer ga ne vidi i ne poznaje. Vi ga poznajete jer kod vas ostaje i u vama je.

Verse im Zusammenhang mit Evanðelje po Ivanu, 14:

Sveti Ivan 14 jedno je od najpoznatijih poglavlja Ivanovog evanđelja, jer u njemu Isus se oprosti od svojih učenika prije uhićenja i smrti, obećavajući da će poslati Duha Svetoga da ih utješi i vodi. Također tvrdi da je put, istina i život i podučava o svom odnosu s ocem i važnosti ljubavi prema svojim zapovijedima. Na temelju ovih tema, evo pet stihova Biblije koji se odnose na poglavlje Ivanova 14:

Ivan 16:7: "Međutim, kažem vam istinu, pusti me, jer ako nisam, udobnost neće doći k vama; ali ako odem, poslat ću ga." U ovom stihu Isus pojačava obećanje da će poslati Duha Svetoga da vodi i utješi svoje učenike, kao što podučava u Ivanu 14:16-26.

Ivan 10:30: "Ja i Otac smo jedno." U ovom stihu Isus potvrđuje svoje jedinstvo s Ocem, kao i u Ivanu 14:9-11, kada kaže da je onaj koji ga je vidio kako je vidio Oca i da riječi koje govore nisu njegove, već od Otac koji ga je poslao.

1. Ivanova 5:3: "Jer ovo je ljubav Božja, držimo njegove zapovijedi; a njegove zapovijedi nisu teške." U ovom stihu, apostol Ivan podučava o važnosti ljubavi prema Božjim zapovijedima, da Isus naglašava u Ivanu 14:15-24, kad kaže da će onaj koji ga voli zadržati svoje zapovijedi i da onaj koji ih ne voli ne čini Drži ga.

Ivan 14:6: "Isus mu je rekao: Ja sam put, i istina i život; nitko ne dolazi k Ocu, osim za mene." U ovom stihu Isus uči da je on jedini put prema Ocu i da se istina i život mogu pronaći samo kroz njega. Ova je poruka pojačana u Ivanu 14:1-4, kada kaže da će pripremiti mjesto za svoje učenike u kući svog oca.

Ivan 14:27: "Ostavljam ti mir; moj mir dajem vam; neću ga dati kao što ga svijet daje. Ako ne zamućete svoje srce, niti vas utječe." U ovom stihu Isus obećava svojim učenicima mir koji samo on može dati, kako podučava u Ivanu 14:27-31, kada kaže da ih neće napustiti siročad i da se ne trebaju bojati.





“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina