Liber Sapientiae, 2
1. dixerunt enim apud se cogitantes non recte exiguum et cum tædio est tempus vitæ nostræ et non est refrigerium in fine hominis et non est qui agnitus sit reversus ab inferis
1. Dicono fra loro sragionando: «La nostra vita è breve e triste; non c'è rimedio, quando l'uomo muore, e non si conosce nessuno che liberi dagli inferi.
2. quia ex nihilo nati sumus et post hoc erimus tamquam non fuerimus quoniam fumus afflatus est in naribus nostris et sermo scintillæ ad commovendum cor nostrum
2. Siamo nati per caso e dopo saremo come se non fossimo stati. E' un fumo il soffio delle nostre narici, il pensiero è una scintilla nel palpito del nostro cuore.
3. quia extincta cinis erit corpus et spiritus diffundetur tamquam mollis ær et transiet vita nostra tamquam vestigium nubis et sicut nebula dissolvetur quæ fugata est a radiis solis et a calore illius adgravata
3. Una volta spentasi questa, il corpo diventerà cenere e lo spirito si dissiperà come aria leggera.
4. et nomen nostrum oblivionem accipiet per tempus et nemo memoriam habebit operum nostrorum
4. Il nostro nome sarà dimenticato con il tempo e nessuno si ricorderà delle nostre opere. La nostra vita passerà come le tracce di una nube, si disperderà come nebbia scacciata dai raggi del sole e disciolta dal calore.
5. umbræ enim transitus est tempus nostrum et non est reversio finis nostri quoniam consignata est et nemo revertetur
5. La nostra esistenza è il passare di un'ombra e non c'è ritorno alla nostra morte, poiché il sigillo è posto e nessuno torna indietro.
6. venite ergo et fruamur bonis quæ sunt et utamur creaturam tamquam in juventute celeriter
6. Su, godiamoci i beni presenti, facciamo uso delle creature con ardore giovanile!
7. vino pretioso et unguentis nos impleamus et non prætereat nos flos temporis
7. Inebriamoci di vino squisito e di profumi, non lasciamoci sfuggire il fiore della primavera,
8. coronemus nos rosis antequam marcescant nullum pratum sit quod non pertranseat luxuria nostra
8. coroniamoci di boccioli di rose prima che avvizziscano;
9. ubique relinquamus signa lætitiæ quoniam hæc est pars nostra et hæc est sors
9. nessuno di noi manchi alla nostra intemperanza. Lasciamo dovunque i segni della nostra gioia perché questo ci spetta, questa è la nostra parte.
10. opprimamus pauperem justum et non parcamus viduæ nec veterani revereamur canos multi temporis
10. Spadroneggiamo sul giusto povero, non risparmiamo le vedove, nessun riguardo per la canizie ricca d'anni del vecchio.
11. sit autem fortitudo nostra lex iniustitiæ quod infirmum est enim inutile invenitur
11. La nostra forza sia regola della giustizia, perché la debolezza risulta inutile.
12. circumveniamus ergo justum quoniam inutilis est nobis et contrarius est operibus nostris et inproperat nobis peccata legis et diffamat in nos peccata disciplinæ nostræ
12. Tendiamo insidie al giusto, perché ci è di imbarazzo ed è contrario alle nostre azioni; ci rimprovera le trasgressioni della legge e ci rinfaccia le mancanze contro l'educazione da noi ricevuta.
13. promittit scientiam Dei se habere et filium Dei se nominat
13. Proclama di possedere la conoscenza di Dio e si dichiara figlio del Signore.
14. factus est nobis in traductionem cogitationum nostrarum
14. E' diventato per noi una condanna dei nostri sentimenti; ci è insopportabile solo al vederlo,
15. gravis est nobis etiam ad videndum quoniam dissimilis est aliis vita illius et inmutatæ sunt viæ ejus
15. perché la sua vita è diversa da quella degli altri, e del tutto diverse sono le sue strade.
16. tamquam nugaces æstimati sumus ab illo et abstinet se a viis nostris tamquam ab inmunditiis et præfert novissima justorum et gloriatur patrem Deum se habere
16. Moneta falsa siam da lui considerati, schiva le nostre abitudini come immondezze. Proclama beata la fine dei giusti e si vanta di aver Dio per padre.
17. videamus ergo si sermones illius veri sunt et temptemus quæ ventura sunt illi et sciemus quæ erunt novissima illius
17. Vediamo se le sue parole sono vere; proviamo ciò che gli accadrà alla fine.
18. si enim est verus filius Dei suscipiet illum et liberabit eum de manu contrariorum
18. Se il giusto è figlio di Dio, egli l'assisterà, e lo libererà dalle mani dei suoi avversari.
19. contumelia et tormento interrogemus eum ut sciamus reverentiam illius et probemus patientiam ipsius
19. Mettiamolo alla prova con insulti e tormenti, per conoscere la mitezza del suo carattere e saggiare la sua rassegnazione.
20. morte turpissima condemnemus illum erit enim ei respectus ex sermonibus illius
20. Condanniamolo a una morte infame, perché secondo le sue parole il soccorso gli verrà».
21. hæc cogitaverunt et erraverunt excæcavit enim illos malitia eorum
21. La pensano così, ma si sbagliano; la loro malizia li ha accecati.
22. et nescierunt sacramenta Dei neque mercedem speraverunt justitiæ nec judicaverunt honorem animarum sanctarum
22. Non conoscono i segreti di Dio; non sperano salario per la santità né credono alla ricompensa delle anime pure.
23. quoniam Deus creavit hominem inexterminabilem et ad imaginem suæ similitudinis fecit illum
23. Sì, Dio ha creato l'uomo per l'immortalità; lo fece a immagine della propria natura.
24. invidia autem diaboli mors introivit in orbem terrarum
24. Ma la morte è entrata nel mondo per invidia del diavolo; e ne fanno esperienza coloro che gli appartengono.