Księga Psalmów, 119
69. Zuchwali knują przeciw mnie podstępy, ja całym sercem strzegę Twych postanowień.
69. Zuchwali knują przeciw mnie podstępy, ja całym sercem strzegę Twych postanowień.
Psalm 119 jest jednym z najdłuższych w Biblii i ma główny temat Słowa Bożego i jego znaczenie dla życia wierzącego. Wybrane poniżej wersety są przykładami tego, w jaki sposób inne książki biblijne podkreślają również znaczenie Pisma Świętego dla życia chrześcijańskiego.
Przysłów 30:5: „Każde Słowo Boże jest czyste; jest tarczą dla tych, którzy schronią się w Niego”. Ten werset podkreśla czystość i wiarygodność Słowa Bożego, co czyni go bezpieczną przystanią dla wierzącego.
2 Tymoteusza 3:16-17: „Każdy Pismo jest inspirowane przez Boga i przydatne do nauczania, nagania, poprawki i instrukcji w sprawiedliwości, że człowiek Boży będzie w stanie i w pełni przygotowany na całe dobre dzieło”. Ten werset podkreśla boską inspirację Pisma Świętego i jego przydatność do życia chrześcijańskiego, oferując nauczanie i przygotowania do dzieła Bożego.
Hebrajczyków 4:12: „Ponieważ Słowo Boże jest żywe i skuteczne, i ostrzejsze niż jakikolwiek dwukierunkowy miecz; wnika on do tego stopnia podziału duszy i ducha razem i szpiku, i osądza myśli i intencje serca”. Ten werset podkreśla potężną naturę Słowa Bożego i jego rolę w ujawnianiu prawdziwej natury myśli i intencji ludzkiego serca.
Rzymian 15:4: „Wszystko, co zostało napisane w przeszłości, zostało napisane, aby nas nauczyć, aby poprzez wytrwałość i dobrą odwagę z Pisma Świętego zachowajmy nadzieję”. Ten werset podkreśla znaczenie uczenia się poprzez Pismo Święte, oferowanie zachęty i wytrwałości w celu utrzymania nadziei w przyszłości.
Jakub 1:22: „Nie są tylko słuchaczami tego słowa, oszukując się. Przeciwnie, ćwicz słowo”. Ten werset podkreśla znaczenie praktycznego zastosowania Pisma Świętego, pamiętając, że słuchanie Słowa Bożego nie jest wystarczające, ale konieczne jest wprowadzenie go do praktyki w naszym codziennym życiu.
“O amor e o temor devem sempre andar juntos. O temor sem amor torna-se covardia. São Padre Pio de Pietrelcina