1. Job respondió:

1. Respondens autem Iob dixit:

2. He oído muchas cosas como éstas. ¡Consoladores molestos sois vosotros!

2. “Audivi frequenter talia! onsolatores molesti omnes vos estis.

3. ¿No acabarán esas palabras vanas? ¿Qué es lo que te duele para que así respondas?

3. Numquid habebunt finem verba ventosa, aut quid te exacerbat, ut respondeas?

4. También yo podría hablar como vosotros si me encontrara en vuestro lugar: sabría fascinaros con discursos, meneando contra vosotros mi cabeza.

4. Poteram et ego similia vestri loqui, si esset anima vestra pro anima mea! Concinnarem super vos sermones et moverem caput meum super vos.

5. Podría confortaros con mi boca, no ahorraría el consuelo de mis labios.

5. Roborarem vos ore meo et motum labiorum meorum non cohiberem.

6. Pero aunque hable, no cesa mi dolor; y si callo, ¿acaso se me calma?

6. Si locutus fuero, non quiescet dolor meus et, si tacuero, non recedet a me;

7. Ahora estoy abrumado por el tedio, porque toda una chusma me acorrala,

7. nunc autem defatigavit me dolor meus, et tu vastasti omnem coetum meum.

8. se alza contra mí como testigo adverso, me replica a la cara con calumnias.

8. Rugae meae testimonium dicunt contra me; et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi,

9. Su furia me desgarra y me persigue, rechinando sus dientes contra mí. Mis adversarios aguzan contra mí sus ojos.

9. Ira eius discerpsit me et adversata est mihi, et infremuit contra me dentibus suis. Hostis meus acuit oculos suos in me.

10. Abren su boca amenazando, me afrentan golpeando mis mejillas, a una se congregan contra mí.

10. Aperuerunt super me ora sua et exprobrantes percusserunt maxillam meam, simul conferti contra me.

11. Dios me ha entregado a los perversos, en manos de criminales me ha arrojado.

11. Concludit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradit.

12. Vivía yo tranquilo y él me sacudió, me agarró por la nuca para despedazarme, me ha hecho blanco suyo.

12. Ego, ille quondam tranquillus, repente contritus sum. Tenuit cervicem meam, confregit me et posuit me sibi quasi in signum.

13. Sus flechas me acorralan, traspasa mis entrañas sin piedad y derrama por tierra mi hiel.

13. Circumdedit me lanceis suis, scidit lumbos meos, non pepercit et effudit in terra iecur meum.

14. Abre en mí brecha sobre brecha, me asalta lo mismo que un guerrero.

14. Dirupit me rumpens et diruens, irruit in me quasi gigas.

15. Un saco ha cosido en mi piel, ha arrastrado mi frente por el polvo.

15. Saccum consui super cutem meam et dimisi in terram cornu meum.

16. Mi rostro está rojo de llorar, sombra de muerte pesa sobre mis párpados.

16. Facies mea rubuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt;

17. Y, sin embargo, no hay en mis manos injusticia y mi oración es pura.

17. attamen absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas preces.

18. Oh tierra, no cubras mi sangre, y nada detenga mi lamento.

18. Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.

19. Desde ahora ya tengo en los cielos mi testigo, en las alturas está mi defensor.

19. Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis.

20. Mi lamento es mi abogado cuando ante Dios lágrimas vierten mis ojos.

20. Interpretes mei sunt cogitationes meae: ad Deum stillat oculus meus.

21. Defienda él el pleito entre un hombre y Dios como entre un mortal y otro mortal.

21. Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, sicut iudicatur filius hominis cum collega suo.

22. Pues contados están los años que me restan y ya me adentro por el sendero sin retorno.

22. Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.





“O grau sublime da humildade é não só reconhecer a abnegação, mas amá-la.” São Padre Pio de Pietrelcina