Księga Psalmów, 147
17. Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu ścinają się wody.
17. Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu ścinają się wody.
Psalm 147 to pieśń uwielbienia Bogu za Jego wielkość i moc, a także ich dobroć dla swego ludu. Psalmista zaczyna chwalić Boga za przywrócenie Jerozolimy i Jego troskę o uciśnionych, a następnie wywyższa wielkość Boga w stworzeniu i kontroli nad wszechświatem.
Izajasza 40:26: „Podnieś oczy i zobacz. Kto stworzył te rzeczy? Ten, kto sprawia, że jego armia wychodzi, nazywając ich swoim imieniem; ponieważ jest wielki w sile i silnej mocy, nikt nie przegapi”. Ten werset podkreśla wielkość Boga w stworzeniu i jego moc nad wszechświatem, tematy, które są również omawiane w Psalmie 147.
Psalm 104:14-15: „Uprawia trawę na zwierzęta i zioła do służby człowieka, aby wyciągnąć jedzenie z ziemi i wino, które cieszy się z serca człowieka i oliwy z oliwek, która sprawia, że świeci twarz, i chleb, który wzmacnia serce człowieka. ” Ten werset opowiada o Bożym dostawie potrzeb człowieka, motywu, który jest również omawiany w Psalmie 147.
Psalm 139:2: „Znasz moje siedzenie i moje windy; zdecydowanie rozumiesz moje myślenie”. Ten werset podkreśla wiedzę Boga o człowieku, temat, który podkreśla się w Psalmie 147, kiedy psalmista chwali Boga za jego uwagę potrzebujących.
Psalm 33:13-14: „Pan kontempluje z Jego sanktuarium; z nieba obserwuje wszystkim dzieciom; Jego zamieszkanie kontempluje wszystkich mieszkańców ziemi”. Ten werset podkreśla kontrolę Boga nad wszechświatem i jego zdolność do zobaczenia wszystkiego, co się dzieje, temat, który jest poruszany w Psalmie 147, kiedy psalmista chwali Boga za swoją moc i kontrolę.
Jeremiasz 31:35: „Tak mówi Pan, który daje słońce na światło dzienne i ustalone prawa księżycowi i gwiazdom na światło nocy, który trzęsie morze, aby ich fale uderzały; Pan gospodarzy jest Twoje imię. " Ten werset podkreśla Boskie stworzenie i kontrolę nad wszechświatem, tematem, który jest również poruszany w Psalmie 147.
“Enquanto tiver medo de ser infiel a Deus, você não será’. Deve-se ter medo quando o medo acaba!” São Padre Pio de Pietrelcina
