Liber I Paralipomenon, 17
1. cum autem habitaret David in domo sua dixit ad Nathan prophetam ecce ego habito in domo cedrina arca autem fœderis Domini sub pellibus est
2. et ait Nathan ad David omnia quæ in corde tuo sunt fac Deus enim tecum est
3. igitur nocte illa factus est sermo Dei ad Nathan dicens
4. vade et loquere David servo meo hæc dicit Dominus non ædificabis tu mihi domum ad habitandum
5. neque enim mansi in domo ex eo tempore quo eduxi Israël usque ad hanc diem sed fui semper mutans loca tabernaculi et in tentorio
6. manens cum omni Israël numquid locutus sum saltim uni judicum Israël quibus præceperam ut pascerent populum meum et dixi quare non ædificastis mihi domum cedrinam
7. nunc itaque sic loqueris ad servum meum David hæc dicit Dominus exercituum ego tuli te cum in pascuis sequereris gregem ut esses dux populi mei Israël
8. et fui tecum quocumque perrexisti et interfeci omnes inimicos tuos coram te fecique tibi nomen quasi unius magnorum qui celebrantur in terra
9. et dedi locum populo meo Israël plantabitur et habitabit in eo et ultra non commovebitur nec filii iniquitatis adterent eos sicut a principio
10. ex diebus quibus dedi judices populo meo Israël et humiliavi universos inimicos tuos adnuntio ergo tibi quod ædificaturus sit domum tibi Dominus
11. cumque impleveris dies tuos ut vadas ad patres tuos suscitabo semen tuum post te quod erit de filiis tuis et stabiliam regnum ejus
12. ipse ædificabit mihi domum et firmabo solium ejus usque in æternum
13. ego ero ei in patrem et ipse erit mihi in filium et misericordiam meam non auferam ab eo sicut abstuli ab eo qui ante te fuit
14. et statuam eum in domo mea et in regno meo usque in sempiternum et thronus ejus erit firmissimus in perpetuum
15. juxta omnia verba hæc et juxta universam visionem istam sic locutus est Nathan ad David
16. cumque venisset rex David et sedisset coram Domino dixit quis ego sum Domine Deus et quæ domus mea ut præstares mihi talia
17. sed et hoc parum visum est in conspectu tuo ideoque locutus es super domum servi tui etiam in futurum et fecisti me spectabilem super omnes homines Domine Deus meus
18. quid ultra addere potest David cum ita glorificaveris servum tuum et cognoveris eum
19. Domine propter famulum tuum juxta cor tuum fecisti omnem magnificentiam hanc et nota esse voluisti universa magnalia
20. Domine non est similis tui et non est alius deus absque te ex omnibus quos audivimus auribus nostris
21. quis autem est alius ut populus tuus Israël gens una in terra ad quam perrexit Deus ut liberaret et faceret populum sibi et magnitudine sua atque terroribus eiceret nationes a facie ejus quem de Ægypto liberarat
22. et posuisti populum tuum Israël tibi in populum usque in æternum et tu Domine factus es Deus ejus
23. nunc igitur Domine sermo quem locutus es famulo tuo et super domum ejus confirmetur in perpetuum et fac sicut locutus es
24. permaneatque et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum et dicatur Dominus exercituum Deus Israël et domus David servi ejus permanens coram eo
25. tu enim Domine Deus meus revelasti auriculam servi tui ut ædificares ei domum et idcirco invenit servus tuus fiduciam ut oret coram te
26. nunc ergo Domine tu es Deus et locutus es ad servum tuum tanta beneficia
27. et cœpisti benedicere domui servi tui ut sit semper coram te te enim Domine benedicente benedicta erit in perpetuum