1. Y otra vez se puso a enseñar a orillas del mar. Y se reunió tanta gente junto a él que hubo de subir a una barca y, ya en el mar, se sentó; toda la gente estaba en tierra a la orilla del mar.

1. et iterum cœpit docere ad mare et congregata est ad eum turba multa ita ut in navem ascendens sederet in mari et omnis turba circa mare super terram erat

2. Les enseñaba muchas cosas por medio de parábolas. Les decía en su instrucción:

2. et docebat eos in parabolis multa et dicebat illis in doctrina sua

3. «Escuchad. Una vez salió un sembrador a sembrar.

3. audite ecce exiit seminans ad seminandum

4. Y sucedió que, al sembrar, una parte cayó a lo largo del camino; vinieron las aves y se la comieron.

4. et dum seminat aliud cecidit circa viam et venerunt volucres et comederunt illud

5. Otra parte cayó en terreno pedregoso, donde no tenía mucha tierra, y brotó en seguida por no tener hondura de tierra;

5. aliud vero cecidit super petrosa ubi non habuit terram multam et statim exortum est quoniam non habebat altitudinem terræ

6. pero cuando salió el sol se agostó y, por no tener raíz, se secó.

6. et quando exortus est sol exæstuavit et eo quod non haberet radicem exaruit

7. Otra parte cayó entre abrojos; crecieron los abrojos y la ahogaron, y no dio fruto.

7. et aliud cecidit in spinas et ascenderunt spinæ et offocaverunt illud et fructum non dedit

8. Otras partes cayeron en tierra buena y, creciendo y desarrollándose, dieron fruto; unas produjeron treinta, otras sesenta, otras ciento.»

8. et aliud cecidit in terram bonam et dabat fructum ascendentem et crescentem et adferebat unum triginta et unum sexaginta et unum centum

9. Y decía: «Quien tenga oídos para oír, que oiga.»

9. et dicebat qui habet aures audiendi audiat

10. Cuando quedó a solas, los que le seguían a una con los Doce le preguntaban sobre las parábolas.

10. et cum esset singularis interrogaverunt eum hii qui cum eo erant cum duodecim parabolas

11. El les dijo: «A vosotros se os ha dado el misterio del Reino de Dios, pero a los que están fuera todo se les presenta en parábolas,

11. et dicebat eis vobis datum est mysterium regni Dei illis autem qui foris sunt in parabolis omnia fiunt

12. para que por mucho que miren no vean, por mucho que oigan no entiendan, no sea que se conviertan y se les perdone.»

12. ut videntes videant et non videant et audientes audiant et non intellegant nequando convertantur et dimittantur eis peccata

13. Y les dice: «¿No entendéis esta parábola? ¿Cómo, entonces, comprenderéis todas las parábolas?

13. et ait illis nescitis parabolam hanc et quomodo omnes parabolas cognoscetis

14. El sembrador siembra la Palabra.

14. qui seminat verbum seminat

15. Los que están a lo largo del camino donde se siembra la Palabra son aquellos que, en cuanto la oyen, viene Satanás y se lleva la Palabra sembrada en ellos.

15. hii autem sunt qui circa viam ubi seminatur verbum et cum audierint confestim venit Satanas et aufert verbum quod seminatum est in corda eorum

16. De igual modo, los sembrados en terreno pedregoso son los que, al oír la Palabra, al punto la reciben con alegría,

16. et hii sunt similiter qui super petrosa seminantur qui cum audierint verbum statim cum gaudio accipiunt illud

17. pero no tienen raíz en sí mismos, sino que son inconstantes; y en cuanto se presenta una tribulación o persecución por causa de la Palabra, sucumben en seguida.

17. et non habent radicem in se sed temporales sunt deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum confestim scandalizantur

18. Y otros son los sembrados entre los abrojos; son los que han oído la Palabra,

18. et alii sunt qui in spinis seminantur hii sunt qui verbum audiunt

19. pero las preocupaciones del mundo, la seducción de las riquezas y las demás concupiscencias les invaden y ahogan la Palabra, y queda sin fruto.

19. et ærumnæ sæculi et deceptio divitiarum et circa reliqua concupiscentiæ intrœuntes suffocant verbum et sine fructu efficitur

20. Y los sembrados en tierra buena son aquellos que oyen la Palabra, la acogen y dan fruto, unos treinta, otros sesenta, otros ciento.»

20. et hii sunt qui super terram bonam seminati sunt qui audiunt verbum et suscipiunt et fructificant unum triginta et unum sexaginta et unum centum

21. Les decía también: «¿Acaso se trae la lámpara para ponerla debajo del celemín o debajo del lecho? ¿No es para ponerla sobre el candelero?

21. et dicebat illis numquid venit lucerna ut sub modio ponatur aut sub lecto nonne ut super candelabrum ponatur

22. Pues nada hay oculto si no es para que sea manifestado; nada ha sucedido en secreto, sino para que venga a ser descubierto.

22. non enim est aliquid absconditum quod non manifestetur nec factum est occultum sed ut in palam veniat

23. Quien tenga oídos para oír, que oiga.»

23. si quis habet aures audiendi audiat

24. Les decía también: «Atended a lo que escucháis. Con la medida con que midáis, se os medirá y aun con creces.

24. et dicebat illis videte quid audiatis in qua mensura mensi fueritis remetietur vobis et adicietur vobis

25. Porque al que tiene se le dará, y al que no tiene, aun lo que tiene se le quitará.»

25. qui enim habet dabitur illi et qui non habet etiam quod habet auferetur ab illo

26. También decía: «El Reino de Dios es como un hombre que echa el grano en la tierra;

26. et dicebat sic est regnum Dei quemadmodum si homo jaciat sementem in terram

27. duerma o se levante, de noche o de día, el grano brota y crece, sin que él sepa cómo.

27. et dormiat et exsurgat nocte ac die et semen germinet et increscat dum nescit ille

28. La tierra da el fruto por sí misma; primero hierba, luego espiga, después trigo abundante en la espiga.

28. ultro enim terra fructificat primum herbam deinde spicam deinde plenum frumentum in spica

29. Y cuando el fruto lo admite, en seguida se le mete la hoz, porque ha llegado la siega.»

29. et cum se produxerit fructus statim mittit falcem quoniam adest messis

30. Decía también: «¿Con qué compararemos el Reino de Dios o con qué parábola lo expondremos?

30. et dicebat cui adsimilabimus regnum Dei aut cui parabolæ conparabimus illud

31. Es como un grano de mostaza que, cuando se siembra en la tierra, es más pequeña que cualquier semilla que se siembra en la tierra;

31. sicut granum sinapis quod cum seminatum fuerit in terra minus est omnibus seminibus quæ sunt in terra

32. pero una vez sembrada, crece y se hace mayor que todas las hortalizas y echa ramas tan grandes que las aves del cielo anidan a su sombra.»

32. et cum seminatum fuerit ascendit et fit majus omnibus holeribus et facit ramos magnos ita ut possint sub umbra ejus aves cæli habitare

33. Y les anunciaba la Palabra con muchas parábolas como éstas, según podían entenderle;

33. et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum prout poterant audire

34. no les hablaba sin parábolas; pero a sus propios discípulos se lo explicaba todo en privado.

34. sine parabola autem non loquebatur eis seorsum autem discipulis suis disserebat omnia

35. Este día, al atardecer, les dice: «Pasemos a la otra orilla.»

35. et ait illis illa die cum sero esset factum transeamus contra

36. Despiden a la gente y le llevan en la barca, como estaba; e iban otras barcas con él.

36. et dimittentes turbam adsumunt eum ita ut erat in navi et aliæ naves erant cum illo

37. En esto, se levantó una fuerte borrasca y las olas irrumpían en la barca, de suerte que ya se anegaba la barca.

37. et facta est procella magna venti et fluctus mittebat in navem ita ut impleretur navis

38. El estaba en popa, durmiendo sobre un cabezal. Le despiertan y le dicen: «Maestro, ¿no te importa que perezcamos?»

38. et erat ipse in puppi supra cervical dormiens et excitant eum et dicunt ei magister non ad te pertinet quia perimus

39. El, habiéndose despertado, increpó al viento y dijo al mar: «¡Calla, enmudece!» El viento se calmó y sobrevino una gran bonanza.

39. et exsurgens comminatus est vento et dixit mari tace obmutesce et cessavit ventus et facta est tranquillitas magna

40. Y les dijo: «¿Por qué estáis con tanto miedo? ¿Cómo no tenéis fe?»

40. et ait illis quid timidi estis necdum habetis fidem et timuerunt magno timore et dicebant ad alterutrum quis putas est iste quia et ventus et mare obœdiunt ei





“Seja modesto no olhar.” São Padre Pio de Pietrelcina