Katolička Biblija
 

Knjiga Izlaska, 1

15. Egipatski se kralj obrati i na hebrejske babice, od kojih jednoj bijaše ime Šifra, a drugoj Pua, pa im naredi:

Stihovi vezani uz Knjiga Izlaska, 1:

Izlazak 1 je početak knjige Egzodusa, gdje se prijavljuje ugnjetavanje Izraelaca u Egiptu i početak Božjeg plana da ih se oslobodi. Poglavlje započinje uvođenjem povijesti Izraelaca u Egiptu, koji su se mnogo pomnožili i Egipćani su ih doživljavali kao prijetnju. Faraon tada odluči ugnjetavati ih, porobljavati ih i narediti primaljama da ubiju muško novorođenčad. Ispod je pet stihova povezanih s temama koje su upućene u Izlasku 1:

Izlazak 2:24: "I Bog je čuo njegovo stenjanje, a Bog se sjetio svog saveza s Abrahamom, s Isaacom i s Jacobom." Ovaj stih pokazuje da je Bog čuo krik Izraelaca i sjetio se svog saveza s Abrahamom, Isaacom i Jakovom, obećavši da će ih osloboditi od Egipta.

Ponovljeni zakon 26:7: "I plačemo Gospodinu Bogu naših roditelja; i Gospodin je čuo naš glas i vidio našu nevolju, i naše djelo i svoje ugnjetavanje." Ovdje vidimo da su Izraelci plakali Gospodinu tijekom njihovog ugnjetavanja u Egiptu, a Bog ih je čuo i vidio njegovu nevolju i ugnjetavanje.

Psalam 81:6: "Uzeo sam mu teret s ramena, ruke su mu bile slobodne od košara." Ovaj stih govori o oslobađanju Izraelaca Egipta, gdje je Bog preuzeo teret ugnjetavanja ramena i oslobodio ih da imaju slobodne ruke.

Izlazak 3:7: "I Gospodin je rekao, pažljivo sam vidio nevolju svog naroda, koji je u Egiptu, i čuo sam njegov plač zbog njegovih točnih, jer sam znao njihove bolove." Ovdje Bog izravno govori Mojsiju i tvrdi da je vidio nevolju svog naroda u Egiptu i čuo njegov krik zbog ugnjetavanja.

Izaija 43:1: "Ali sada Gospodin kaže da vas je stvorio, o Jacobu, i formirao te, Izrael: Ne boj se, jer sam te pustio; nazvao sam te po tvojim imenu, ti si moj." Ovaj stih govori o oslobađanju i otkupljenju Izraela od strane Gospodina, koji ih je pozvao po imenu i obećao da ih neće napustiti.





“A pessoa que nunca medita é como alguém que nunca se olha no espelho e, assim, não se cuida e sai desarrumada. A pessoa que medita e dirige seus pensamentos a Deus, que é o espelho de sua alma, procura conhecer seus defeitos, tenta corrigi-los, modera seus impulsos e põe em ordem sua consciência.” São Padre Pio de Pietrelcina