1. Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie.
1. scimus enim quoniam si terrestris domus nostra hujus habitationis dissolvatur quod ædificationem ex Deo habeamus domum non manufactam æternam in cælis
2. Tak przeto teraz wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz niebieski przybytek,
2. nam et in hoc ingemescimus habitationem nostram quæ de cælo est superindui cupientes
3. o ile tylko odziani, a nie nadzy będziemy.
3. si tamen vestiti non nudi inveniamur
4. Dlatego właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz przywdziać na niego nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie.
4. nam et qui sumus in tabernaculo ingemescimus gravati eo quod nolumus expoliari sed supervestiri ut absorbeatur quod mortale est a vita
5. A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek.
5. qui autem efficit nos in hoc ipsum Deus qui dedit nobis pignus Spiritus
6. Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana.
6. audentes igitur semper et scientes quoniam dum sumus in corpore peregrinamur a Domino
7. Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy.
7. per fidem enim ambulamus et non per speciem
8. Mamy jednak nadzieję... i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana.
8. audemus autem et bonam voluntatem habemus magis peregrinari a corpore et præsentes esse ad Deum
9. Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy.
9. et ideo contendimus sive absentes sive præsentes placere illi
10. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.
10. omnes enim nos manifestari oportet ante tribunal Christi ut referat unusquisque propria corporis prout gessit sive bonum sive malum
11. Tak więc przejęci bojaźnią Pana przekonujemy ludzi, wobec Boga zaś wszystko w nas odkryte. Mam zresztą nadzieję, że i dla waszych sumień nie ma w nas nic zakrytego.
11. scientes ergo timorem Domini hominibus suademus Deo autem manifesti sumus spero autem et in conscientiis vestris manifestos nos esse
12. Mówimy to, nie żeby znów wam siebie zalecać, lecz by dać wam sposobność do chlubienia się nami, iżbyście w ten sposób mogli odpowiedzieć tym, którzy chlubią się swą powierzchownością, a nie wnętrzem własnego serca.
12. non iterum nos commendamus vobis sed occasionem damus vobis gloriandi pro nobis ut habeatis ad eos qui in facie gloriantur et non in corde
13. Jeśli bowiem odchodzimy od zmysłów - to ze względu na Boga, jeżeli przytomni jesteśmy - to ze względu na was.
13. sive enim mente excedimus Deo sive sobrii sumus vobis
14. Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli.
14. caritas enim Christi urget nos æstimantes hoc quoniam si unus pro omnibus mortuus est ergo omnes mortui sunt
15. A właśnie za wszystkich umarł /Chrystus/ po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
15. et pro omnibus mortuus est ut et qui vivunt jam non sibi vivant sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit
16. Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób.
16. itaque nos ex hoc neminem novimus secundum carnem et si cognovimus secundum carnem Christum sed nunc jam non novimus
17. Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.
17. si qua ergo in Christo nova creatura vetera transierunt ecce facta sunt nova
18. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania.
18. omnia autem ex Deo qui reconciliavit nos sibi per Christum et dedit nobis ministerium reconciliationis
19. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania.
19. quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi non reputans illis delicta ipsorum et posuit in nobis verbum reconciliationis
20. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem.
20. pro Christo ergo legationem fungimur tamquam Deo exhortante per nos obsecramus pro Christo reconciliamini Deo
21. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.
21. eum qui non noverat peccatum pro nobis peccatum fecit ut nos efficeremur justitia Dei in ipso
Versículos relacionados com 2 List do Koryntian, 5:
Rozdział 5 z 2 Koryntian mówi o chrześcijańskiej perspektywie śmierci i życia wiecznego. Paweł omawia znaczenie bycia w Chrystusie i wpływ na nasze życie i nasze ostateczne miejsce docelowe. Mówi także o naszej odpowiedzialności jako ambasadorów Chrystusa za podzielenie się przesłaniem pojednania z Bogiem. Oto pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Rzymian 8:38-39: „Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani anioły, dyrektorzy, ani przyszłe rzeczy, ani potestes, wysokość, ani głębia, ani żadne inne stworzenie, które może oddzielić nas od miłości Boga, kto jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. " Ten werset mówi o bezpieczeństwie, które mamy w Chrystusie, że nic nie może oddzielić nas od miłości Boga, nawet śmierci.
Jana 11:25-26: „Jezus powiedział do niego: Jez jestem zmartwychwstaniem i życiem. Ten, kto we mnie wierzy, nawet jeśli umiera, będzie żył; a wszyscy, którzy żyją i wierzą we mnie, nie umrze na zawsze. Jezus obiecuje życie wieczne tym, którzy w nich wierzą, nawet jeśli umierają fizycznie.
Kolosan 3:4: „Kiedy Chrystus, kto jest naszym życiem, manifestuje się, to objawicie się nim w chwale”. Ten werset mówi o naszej tożsamości w Chrystusie i fakcie, że nasze życie jest w nim. Kiedy wróci, będziemy z nim w chwale.
2 Tymoteusza 1:10: „Ale teraz objawił się pojawieniem się naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, który zniosł śmierć, i doprowadził do życia i włączenia przez Ewangelię”. Jezus zniosł śmierć i przyniósł życie wieczne przez Ewangelię.
2 Koryntian 5:20: „Tak, abyśmy byli ambasadorami Chrystusa, jakby Bóg modlił się za nas. Ten werset mówi o naszej odpowiedzialności jako ambasadorów Chrystusa, aby podzielić się przesłaniem pojednania z Bogiem z otaczającymi nas ludźmi.
Capítulos: