1. Zresztą ja sam, Paweł, upominam was przez cichość i łagodność Chrystusa, ja, który będąc między wami, uchodzę w oczach waszych za pokornego a z daleka od was jestem dla was zbyt surowy,
1. ipse autem ego Paulus obsecro vos per mansuetudinem et modestiam Christi qui in facie quidem humilis inter vos absens autem confido in vobis
2. ja was proszę: żebym nie musiał odwołać się do tej surowości, na jaką zamierzam się zdobyć względem tych, co sądzą, że postępujemy według ciała.
2. rogo autem ne præsens audeam per eam confidentiam qua existimo audere in quosdam qui arbitrantur nos tamquam secundum carnem ambulemus
3. Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała,
3. in carne enim ambulantes non secundum carnem militamus
4. gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga, twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania
4. nam arma militiæ nostræ non carnalia sed potentia Deo ad destructionem munitionum consilia destruentes
5. i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi
5. et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei et in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi
6. z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze posłuszeństwo stanie się doskonałe.
6. et in promptu habentes ulcisci omnem inobœdientiam cum impleta fuerit vestra obœdientia
7. Zauważcie to, co /jest zresztą/ oczywiste! Jeżeli ktoś jest przekonany, że należy do Chrystusa, niechże znów weźmie pod własną rozwagę i to, że my również, podobnie jak on, jesteśmy Chrystusowi.
7. quæ secundum faciem sunt videte si quis confidit sibi Christi se esse hoc cogitet iterum apud se quia sicut ipse Christi est ita et nos
8. Choćby mi bowiem wypadło jeszcze bardziej chlubić się z władzy, jaką nam dał Pan ku zbudowaniu, a nie ku zagładzie waszej, nie będę się wstydził dlatego /rzekomo/,
8. nam et si amplius aliquid gloriatus fuero de potestate nostra quam dedit Dominus in ædificationem et non in destructionem vestram non erubescam
9. iżby się nie wydało, że chcę was straszyć listami.
9. ut autem non existimer tamquam terrere vos per epistulas
10. Listy bowiem - jak utrzymują - są groźne i nieubłagane, lecz gdy się zjawia osobiście, słaby jest, a jego mowa nic nie znaczy.
10. quoniam quidem epistulæ inquiunt graves sunt et fortes præsentia autem corporis infirma et sermo contemptibilis
11. Kto tak sądzi, niech sobie zapamięta, że jakimi jesteśmy w słowach naszych listów będąc poza wami, takimi też będziemy w czynie jako obecni wśród was.
11. hoc cogitet qui ejusmodi est quia quales sumus verbo per epistulas absentes tales et præsentes in facto
12. Nie mamy bowiem odwagi ani równać się, ani stawiać siebie obok tych, którzy zachwalają sami siebie; nie okazują wielkiego rozsądku, gdy siebie samych mierzą miarą własnej osoby i porównują się sami z sobą.
12. non enim audemus inserere aut conparare nos quibusdam qui se ipsos commendant sed ipsi in nobis nosmet ipsos metientes et conparantes nosmet ipsos nobis
13. Nie będziemy się wynosili ponad miarę, lecz będziemy się oceniali według granic wyznaczonych nam przez Boga, a sięgających aż do was.
13. nos autem non in inmensum gloriabimur sed secundum mensuram regulæ quam mensus est nobis Deus mensuram pertingendi usque ad vos
14. Nie przekraczamy bowiem /słusznej/ miary jak ci, którzy do was jeszcze nie dotarli; przecież doszliśmy do was z Ewangelią Chrystusa.
14. non enim quasi non pertingentes ad vos superextendimus nos usque ad vos enim pervenimus in evangelio Christi
15. Nie przechwalamy się ponad miarę kosztem cudzych trudów. Mamy jednak nadzieję, że w miarę rosnącej w was wiary, my również wzrastać będziemy według naszej miary,
15. non in inmensum gloriantes in alienis laboribus spem autem habentes crescentis fidei vestræ in vobis magnificari secundum regulam nostram in abundantiam
16. niosąc Ewangelię poza wasze granice, a nie chlubiąc się tym, co już było dokonane przez innych.
16. etiam in illa quæ ultra vos sunt evangelizare non in aliena regula in his quæ præparata sunt gloriari
17. Ten, kto się chlubi, w Panu niech się chlubi.
17. qui autem gloriatur in Domino glorietur
18. Nie ten jest bowiem wypróbowany, kto się sam przechwala, lecz ten, kogo uznaje Pan.
18. non enim qui se ipsum commendat ille probatus est sed quem Dominus commendat
Versículos relacionados com 2 List do Koryntian, 10:
Rozdział 10 drugiego listu Pawła do Koryntian jest poświęcony obronie apostoła przed tym, którzy oskarżają go o słabe i nie posiadanie autorytetu jako przywódcy Kościoła. Paweł zaczyna od wyjaśnienia, że chociaż jest on ludzkim przywódcą, jego autorytet pochodzi od Boga i że nie walczy z ludzką bronią, ale z boską pomocą. Następnie nadal argumentuje, że jego krytyka nie jest osobista, ale dla dobra Kościoła i chwały Bożej. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 Koryntian 10:
Efezjan 6:12: „Ponieważ nasza walka nie jest przeciwko krwi i ciała, ale przeciwko zasadom i mocami, przeciwko dominatorom tego mrocznego świata, przeciwko duchowym siłom zła w regionach niebieskich”. Ten werset podkreśla ideę, że walka Pawła nie jest przeciwko ludziom, ale przeciwko duchowym siłom zła.
Kolosan 2:10: „A ty jesteś w nim doskonały, który jest głową każdej księstwa i władzy”. Ten werset wskazuje, że autorytet Pawła pochodzi od Jezusa Chrystusa, który jest szefem wszystkich władz.
1 Koryntian 4:3-4: „Jednak bardzo niewiele jest dla mnie osądzanie przez ciebie lub przez ludzki sąd, ani nie oceniam siebie. Bo czuję się winny, ale uważam się za uzasadnionego, ale uważam się za uzasadnionych , bo kto mnie ocenia, jest Panem. " Ten werset pokazuje, że Paweł nie dba o ludzką opinię, ale o opinię Boga, która naprawdę ma prawo go osądzać.
2 Koryntian 13:10: „Dlatego piszę te rzeczy nieobecne, aby gdy obecne nie używa rygorystyki, zgodnie z autorytetem, który Pan dał mi do budowania, a nie do zniszczenia”. Tutaj Paweł ponownie podkreśla, że jego autorytet pochodzi od Boga i jest wykorzystywany do budowy kościoła.
1 Piotra 5:5: „Podobnie ty, najmłodszy, pragnienie starszych. I niaruje was wszystkich z pokorą, ponieważ Bóg opiera się znakomitej, ale daje łaskę pokornym”. Werset ten podkreśla znaczenie pokory w zakresie przywództwa i sugeruje, że rodzaj przywództwa Paweł jest skromnym przywództwem i podlegającym Bogu.
Capítulos: