1 Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie.
2 Tak przeto teraz wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz niebieski przybytek,
3 o ile tylko odziani, a nie nadzy będziemy.
4 Dlatego właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz przywdziać na niego nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie.
5 A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek.
6 Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana.
7 Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy.
8 Mamy jednak nadzieję... i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana.
9 Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy.
10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.
11 Tak więc przejęci bojaźnią Pana przekonujemy ludzi, wobec Boga zaś wszystko w nas odkryte. Mam zresztą nadzieję, że i dla waszych sumień nie ma w nas nic zakrytego.
12 Mówimy to, nie żeby znów wam siebie zalecać, lecz by dać wam sposobność do chlubienia się nami, iżbyście w ten sposób mogli odpowiedzieć tym, którzy chlubią się swą powierzchownością, a nie wnętrzem własnego serca.
13 Jeśli bowiem odchodzimy od zmysłów - to ze względu na Boga, jeżeli przytomni jesteśmy - to ze względu na was.
14 Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli.
15 A właśnie za wszystkich umarł /Chrystus/ po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
16 Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób.
17 Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.
18 Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania.
19 Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania.
20 Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem.
21 On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.
Versículos relacionados com 2 List do Koryntian, 5:
Rozdział 5 z 2 Koryntian mówi o chrześcijańskiej perspektywie śmierci i życia wiecznego. Paweł omawia znaczenie bycia w Chrystusie i wpływ na nasze życie i nasze ostateczne miejsce docelowe. Mówi także o naszej odpowiedzialności jako ambasadorów Chrystusa za podzielenie się przesłaniem pojednania z Bogiem. Oto pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Rzymian 8:38-39: „Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani anioły, dyrektorzy, ani przyszłe rzeczy, ani potestes, wysokość, ani głębia, ani żadne inne stworzenie, które może oddzielić nas od miłości Boga, kto jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. " Ten werset mówi o bezpieczeństwie, które mamy w Chrystusie, że nic nie może oddzielić nas od miłości Boga, nawet śmierci.
Jana 11:25-26: „Jezus powiedział do niego: Jez jestem zmartwychwstaniem i życiem. Ten, kto we mnie wierzy, nawet jeśli umiera, będzie żył; a wszyscy, którzy żyją i wierzą we mnie, nie umrze na zawsze. Jezus obiecuje życie wieczne tym, którzy w nich wierzą, nawet jeśli umierają fizycznie.
Kolosan 3:4: „Kiedy Chrystus, kto jest naszym życiem, manifestuje się, to objawicie się nim w chwale”. Ten werset mówi o naszej tożsamości w Chrystusie i fakcie, że nasze życie jest w nim. Kiedy wróci, będziemy z nim w chwale.
2 Tymoteusza 1:10: „Ale teraz objawił się pojawieniem się naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, który zniosł śmierć, i doprowadził do życia i włączenia przez Ewangelię”. Jezus zniosł śmierć i przyniósł życie wieczne przez Ewangelię.
2 Koryntian 5:20: „Tak, abyśmy byli ambasadorami Chrystusa, jakby Bóg modlił się za nas. Ten werset mówi o naszej odpowiedzialności jako ambasadorów Chrystusa, aby podzielić się przesłaniem pojednania z Bogiem z otaczającymi nas ludźmi.
Capítulos: