1. Sam to sobie postanowiłem, by nie przychodzić do was ponownie w smutku.
1. statui autem hoc ipse apud me ne iterum in tristitia venirem ad vos
2. Jeżeli ja was zasmucam, któż mi radość sprawi, jeśli nie ten, którego ja zasmucam?
2. si enim ego contristo vos et quis est qui me lætificet nisi qui contristatur ex me
3. A napisałem to, aby nie doznać podwójnego smutku, gdy przybędę do tych, od których winienem doznawać radości; zresztą jestem przeświadczony co do was wszystkich, że moja radość jest także waszą radością.
3. et hoc ipsum scripsi ut non cum venero tristitiam super tristitiam habeam de quibus oportuerat me gaudere confidens in omnibus vobis quia meum gaudium omnium vestrum est
4. Pisałem bowiem do was będąc w wielkiej rozterce i ucisku serca, wśród wielu łez, nie po to, aby was zasmucić, lecz żebyście wiedzieli, jak tym bardziej was miłuję.
4. nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas non ut contristemini sed ut sciatis quam caritatem habeo abundantius in vobis
5. Jeżeli zaś ktoś smutek sprawił, to nie mnie, lecz po części - by nie przesadzać - wam wszystkim.
5. si quis autem contristavit non me contristavit sed ex parte ut non onerem omnes vos
6. Niech już takiemu wystarczy kara, wymierzona przez większość spośród was.
6. sufficit illi qui ejusmodi est obiurgatio hæc quæ fit a pluribus
7. Raczej wypada teraz wybaczyć mu i podtrzymać go na duchu, aby nie popadł ów człowiek w rozpaczliwy smutek.
7. ita ut e contra magis donetis et consolemini ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi est
8. Dlatego napominam was, abyście jego sprawę rozstrzygnęli z miłością.
8. propter quod obsecro vos ut confirmetis in illum caritatem
9. W tym też celu napisałem, aby was wypróbować i aby się przekonać, czy we wszystkim jesteście posłuszni.
9. ideo enim et scripsi ut cognoscam experimentum vestrum an in omnibus obœdientes sitis
10. Komu zaś cokolwiek wybaczyliście, ja też /mu wybaczam/. Co bowiem wybaczyłem, o ile coś wybaczyłem, uczyniłem to dla was wobec Chrystusa,
10. cui autem aliquid donatis et ego nam et ego quod donavi si quid donavi propter vos in persona Christi
11. ażeby nie uwiódł nas szatan, którego knowania dobrze są nam znane.
11. ut non circumveniamur a Satana non enim ignoramus cogitationes ejus
12. Kiedy przybyłem do Troady, by głosić Ewangelię Chrystusa, a bramy były mi otwarte w Panu,
12. cum venissem autem Troadem propter evangelium Christi et ostium mihi apertum esset in Domino
13. duch mój nie zaznał spokoju, bo nie spotkałem Tytusa, brata mojego. Pożegnałem się przeto i wyruszyłem do Macedonii.
13. non habui requiem spiritui meo eo quod non invenerim Titum fratrem meum sed valefaciens eis profectus sum in Macedoniam
14. Lecz Bogu niech będą dzięki za to, że pozwala nam zawsze zwyciężać w Chrystusie i roznosić po wszystkich miejscach woń Jego poznania.
14. Deo autem gratias qui semper triumphat nos in Christo Jesu et odorem notitiæ suæ manifestat per nos in omni loco
15. Jesteśmy bowiem miłą Bogu wonnością Chrystusa zarówno dla tych, którzy dostępują zbawienia, jak i dla tych, którzy idą na zatracenie;
15. quia Christi bonus odor sumus Deo in his qui salvi fiunt et in his qui pereunt
16. dla jednych jest to zapach śmiercionośny - na śmierć, dla drugich zapach ożywiający - na życie. A któż temu sprosta?
16. aliis quidem odor mortis in mortem aliis autem odor vitæ in vitam et ad hæc quis tam idoneus
17. Nie jesteśmy bowiem jak wielu, którzy kupczą słowem Bożym, lecz ze szczerości, jak od Boga mówimy w Chrystusie przed Bogiem.
17. non enim sumus sicut plurimi adulterantes verbum Dei sed ex sinceritate sed sicut ex Deo coram Deo in Christo loquimur
Versículos relacionados com 2 List do Koryntian, 2:
2 Koryntian 2 dotyczy przebaczenia i pojednania między członkami kościoła. Apostoł Paweł zachęca Koryntian do wybaczenia i przywrócenia brata, który był wcześniej zdyscyplinowany. Mówi także o znaczeniu utrzymania jedności w kościele i uznaniu autorytetu apostolskiego. Oto pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w 2 Koryntian 2:
Rzymian 12:18: „Jeśli to możliwe, ile to zależy od ciebie, dąży do pokoju ze wszystkimi ludźmi”. Paweł podkreśla znaczenie pokoju i jedności wśród braci, do czego zbliża się w 2 Koryntian 2.
Kolosan 3:13: „Wspieraj drugą, wybacz ci, jeśli ktoś ma powód narzekania przeciwko innym. Tak jak Pan ci się wybaczył, więc wybacz”. Przebaczenie jest głównym tematem w 2 Koryntian 2, a werset ten zachęca do wybaczenia, gdy nam wybaczono.
Mateusza 6:14-15: „Jeśli wybaczysz swoje przestępstwa ludziom, wasz Ojciec Niebieski wybaczy ci; ale jeśli nie wybaczysz ludziom [swoich przestępstw], ani nie wybaczysz ci przestępstw”. Ten werset wzmacnia znaczenie przebaczenia i jego relacji z miłosierdziem Bożym, ważnym tematem w 2 Koryntian 2.
Efezjan 4:32: „Wcześniej pragnienie drugiego do drugiego łagodnego, współczującego, wybaczającego sobie nawzajem, jak Bóg wybaczył wam w Chrystusie”. Po raz kolejny Paweł podkreśla znaczenie przebaczenia i miłosierdzia w naszych związkach, co zwraca się w 2 Koryntian 2.
Jana 20:23: „Do tych, którym wybaczasz grzechy, wybaczono im; tym, do których wycofujesz się na emeryturze, są do nich wycofani”. Werset ten pokazuje autorytet przyznany uczniom Jezusa do wybaczenia grzechów i ich relacji z pojednaniem, ważnym tematem w 2 Koryntian 2.
Capítulos: