1. Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do Kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, jacy są w całej Achai.
1. Paulus apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei et Timotheus frater ecclesiæ Dei quæ est Corinthi cum sanctis omnibus qui sunt in universa Achaja
2. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.
2. gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Jesu Christo
3. Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,
3. benedictus Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi Pater misericordiarum et Deus totius consolationis
4. Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.
4. qui consolatur nos in omni tribulatione nostra ut possimus et ipsi consolari eos qui in omni pressura sunt per exhortationem qua exhortamur et ipsi a Deo
5. Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy.
5. quoniam sicut abundant passiones Christi in nobis ita et per Christum abundat consolatio nostra
6. Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy.
6. sive autem tribulamur pro vestra exhortatione et salute sive exhortamur pro vestra exhortatione quæ operatur in tolerantia earundem passionum quas et nos patimur
7. A nadzieja nasza co do was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i naszej pociechy.
7. et spes nostra firma pro vobis scientes quoniam sicut socii passionum estis sic eritis et consolationis
8. Nie chciałbym bowiem, bracia, byście nie wiedzieli o udręce doznanej przez nas w Azji; jak do ostateczności i ponad siły byliśmy doświadczani, tak iż zwątpiliśmy, czy uda się nam wyjść cało z życiem.
8. non enim volumus ignorare vos fratres de tribulatione nostra quæ facta est in Asia quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem ita ut tæderet nos etiam vivere
9. Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych.
9. sed ipsi in nobis ipsis responsum mortis habuimus ut non simus fidentes in nobis sed in Deo qui suscitat mortuos
10. On to wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał
10. qui de tantis periculis eripuit nos et eruet in quem speramus quoniam et adhuc eripiet
11. przy współudziale waszych za nas modlitw, aby w ten sposób wielu dzięki składało za dar dla wielu w nas złożony.
11. adiuvantibus et vobis in oratione pro nobis ut ex multis personis ejus quæ in nobis est donationis per multos gratiæ agantur pro nobis
12. Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was.
12. nam gloria nostra hæc est testimonium conscientiæ nostræ quod in simplicitate et sinceritate Dei et non in sapientia carnali sed in gratia Dei conversati sumus in mundo abundantius autem ad vos
13. Nie piszemy wam bowiem czegoś innego niż to, coście czytali i coście zrozumieli. Mam nadzieję, że do końca będziecie nas rozumieć tak,
13. non enim alia scribimus vobis quam quæ legistis et cognoscitis spero autem quod usque in finem cognoscetis
14. jak już po części zostaliśmy przez was zrozumiani: mianowicie że w dzień Pana naszego Jezusa ja będę waszą chlubą, tak jak i wy moją.
14. sicut et cognovistis nos ex parte quia gloria vestra sumus sicut et vos nostra in die Domini nostri Jesu Christi
15. W tym przeświadczeniu postanowiłem już wcześniej do was przybyć - byście dostąpili powtórnej łaski -
15. et hac confidentia volui prius venire ad vos ut secundam gratiam haberetis
16. a następnie udać się od was do Macedonii i z Macedonii znów przyjść do was po to, byście mnie wyprawili w podróż do Judei.
16. et per vos transire in Macedoniam et iterum a Macedonia venire ad vos et a vobis deduci in Judæam
17. Czyż więc poczynałem sobie lekkomyślnie, wszystko to zamierzając? Albo układając to, czym postanawiał według ciała w ten sposób, iżby tak, tak było u mnie równocześnie nie, nie.
17. cum hoc ergo voluissem numquid levitate usus sum aut quæ cogito secundum carnem cogito ut sit apud me est et non
18. Bóg mi świadkiem, że w tym, co do was mówię, nie ma równocześnie tak i nie.
18. fidelis autem Deus quia sermo noster qui fit apud vos non est in illo est et non
19. Syn Boży, Chrystus Jezus, Ten, którego głosiłem wam ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był tak i nie, lecz dokonało się w Nim tak.
19. Dei enim Filius Jesus Christus qui in vobis per nos prædicatus est per me et Silvanum et Timotheum non fuit est et non sed est in illo fuit
20. Albowiem ile tylko obietnic Bożych, w Nim wszystkie są tak. Dlatego też przez Niego wypowiada się nasze Amen Bogu na chwałę.
20. quotquot enim promissiones Dei sunt in illo est ideo et per ipsum amen Deo ad gloriam nostram
21. Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg.
21. qui autem confirmat nos vobiscum in Christum et qui unxit nos Deus
22. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.
22. et qui signavit nos et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris
23. A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, iż tylko aby was oszczędzić, nie przybyłem do Koryntu.
23. ego autem testem Deum invoco in animam meam quod parcens vobis non veni ultra Corinthum
24. Nie żeby okazać nasze władztwo nad wiarą wasza, bo przecież jesteśmy współtwórcami radości waszej; wiarą bowiem stoicie.
24. non quia dominamur fidei vestræ sed adiutores sumus gaudii vestri nam fide stetistis
Versículos relacionados com 2 List do Koryntian, 1:
Rozdział 1 z 2 Koryntian mówi o pocieszeniu Boga w trakcie dolegliwości i udręk, z którymi borykają się chrześcijanie. Paweł zachęca Koryntian do zaufania Bogu przez cały czas i dzielenia się własnym doświadczeniem boskiego cierpienia i pocieszenia. Podkreśla, że Bóg jest Ojcem miłosierni i Bogiem pocieszenia, który pociesza nas w całej naszej ucisku, abyśmy mogli pocieszyć innych, którzy również przechodzą trudności.
Psalm 46:1: „Bóg jest naszym schronieniem i fortecą, dobrą pomocą w udręce”. Ten werset pokazuje, że Bóg jest naszym schronieniem i fortecą, ten sam temat 2 Koryntian 1.
2 Koryntian 7:6: „Ale Bóg, który pociesza rzeźni, pocieszał nas nadejściem Tytusa”. Tutaj Paweł wzmacnia, że Bóg jest tym, który pociesza tych, którzy cierpią, a Tito był instrumentem używanym przez Boga do przyniesienia pocieszenia Pawła i Koryntian.
Izajasza 49:13: „Poruszanie, o niebo i raduje się, o Ziemi, a ty, góry, trzaskaj radością, ponieważ Pan pokonał swój lud, a jego dotknięty będzie sympatyzowany”. Ten werset pokazuje, że Bóg jest tym, który pociesza swój lud w swoich dolegliwościach i cierpieniu, tak jak Paweł mówi w 2 Koryntian 1.
Psalm 34:18: „W pobliżu władcy tych, którzy mają złamane serce i zbawiają skruszone ducha”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg jest blisko tych, którzy mają złamane serce, co jest wspólnym tematem w 2 Koryntian 1.
2 Koryntian 4:8-10: „We wszystkim jesteśmy zaniepokojeni, ale nie zaniepokojeni; zakłopotani, ale nie zniechęceni. Prześladowany, ale nie bezradny; zabity, ale nie zniszczony; zawsze sprowadzanie ciała, aby umrzeć od Jezusa, aby mogli również twoje życie objawia się w naszym ciele ”. Ten odcinek 2 Koryntian 4 mówi o trudnościach, przed którymi borykają się chrześcijanie, ale że nie zostawiają ich zniechęconych, bo życie Jezusa objawia się w ich ciałach. Temat ten odnosi się do 2 korynckiego komfortu i pocieszenia 1.
Capítulos: