Liber Ecclesiastes, 5
1. ne temere quid loquaris neque cor tuum sit velox ad proferendum sermonem coram Deo Deus enim in cælo et tu super terram idcirco sint pauci sermones tui
1. Ne temere quid loquaris, neque cor tuum sit velox ad proferen dum sermonem coram Deo; Deus enim in caelo, et tu super terram: idcirco sint pauci sermones tui.
2. multas curas sequuntur somnia et in multis sermonibus invenitur stultitia
2. Multas curas sequuntur somnia, et in multis sermonibus invenietur stultitia.
3. si quid vovisti Deo ne moreris reddere displicet enim ei infidelis et stulta promissio sed quodcumque voveris redde
3. Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere: displicet enim ei stulta promissio; sed, quodcumque voveris, redde.
4. multoque melius est non vovere quam post votum promissa non conplere
4. Multoque melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere.
5. ne dederis os tuum ut peccare faciat carnem tuam neque dicas coram angelo non est providentia ne forte iratus Deus super sermone tuo dissipet cuncta opera manuum tuarum
5. Ne dederis os tuum, ut peccare faciat carnem tuam, neque dicas coram angelo: “Error fuit”; ne forte iratus Deus contra sermones tuos dissipet opera manuum tuarum.
6. ubi multa sunt somnia plurimæ vanitates et sermones innumeri tu vero Deum time
6. Ubi multa sunt somnia, plurimae sunt vanitates et sermones innumeri; tu vero Deum time.
7. si videris calumnias egenorum et violenta judicia et subverti justitiam in provincia non mireris super hoc negotio quia excelso alius excelsior est et super hos quoque eminentiores sunt alii
7. Si videris calumnias egenorum et subreptionem iudicii et iustitiae in provincia, non mireris super hoc negotio, quia excelso excelsior vigilat, et super hos quoque eminentiores sunt alii;
8. et insuper universæ terræ rex imperat servienti
8. et terrae lucrum in omnibus est rex, cuius agri culti sunt.
9. avarus non implebitur pecunia et qui amat divitias fructus non capiet ex eis et hoc ergo vanitas
9. Qui diligit pecuniam, pecunia non implebitur; et, qui amat divitias, fructum non capiet ex eis; et hoc ergo vanitas.
10. ubi multæ sunt opes multi et qui comedant eas et quid prodest possessori nisi quod cernit divitias oculis suis
10. Ubi multae sunt opes, multi et qui comedunt eas; et quid prodest possessori, nisi quod cernit divitias oculis suis?
11. dulcis est somnus operanti sive parum sive multum comedat saturitas autem divitis non sinit dormire eum
11. Dulcis est somnus operanti, sive parum sive multum comedat; saturitas autem divitis non sinit eum dormire.
12. est et alia infirmitas pessima quam vidi sub sole divitiæ conservatæ in malum domini sui
12. Est et infirmitas pessima, quam vidi sub sole: divitiae conservatae in malum domini sui.
13. pereunt enim in adflictione pessima generavit filium qui in summa egestate erit
13. Perierunt enim in negotio pessimo; si generavit filium, in summa egestate erit.
14. sicut egressus est nudus de utero matris suæ sic revertetur et nihil auferet secum de labore suo
14. Sicut egressus est de utero matris suae, nudus iterum abibit, sicut venit, et nihil auferet secum de labore suo, quod tollat in manu sua.
15. miserabilis prorsus infirmitas quomodo venit sic revertetur quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum
15. Miserabilis prorsus infirmitas: quomodo venit, sic revertetur. Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum?
16. cunctis diebus vitæ suæ comedit in tenebris et in curis multis et in ærumna atque tristitia
16. Cunctis enim diebus vitae suae comedit in tenebris et in curis multis et in aerumna atque tristitia.
17. hoc itaque mihi visum est bonum ut comedat quis et bibat et fruatur lætitia ex labore suo quod laboravit ipse sub sole numerum dierum vitæ suæ quos dedit ei Deus et hæc est pars illius
17. Ecce quod ego vidi bonum, quod pulchrum, ut comedat quis et bibat et fruatur laetitia ex labore suo, quo laboravit ipse sub sole, numero dierum vitae suae, quos dedit ei Deus; haec enim est pars illius.
18. et omni homini cui dedit Deus divitias atque substantiam potestatemque ei tribuit ut comedat ex eis et fruatur parte sua et lætetur de labore suo hoc est donum Dei
18. Et quidem omni homini, cui dedit Deus divitias atque substantiam, potestatemque ei tribuit, ut comedat ex eis et tollat partem suam et laetetur de labore suo: hoc est donum Dei.
19. non enim satis recordabitur dierum vitæ suæ eo quod Deus occupet deliciis cor ejus
19. Non enim satis recordabitur dierum vitae suae, eo quod Deus occupet deliciis cor eius.
