Liber Ecclesiastes, 8
1. sapientia hominis lucet in vultu ejus et potentissimus faciem illius commutavit
1. Quis talis, ut sapiens est? Et quis cognovit solutionem re rum? Sapientia hominis illuminat vultum eius, et durities faciei illius commutatur.
2. ego os regis observo et præcepta juramenti Dei
2. Os regis observa et propter iuramenta Dei
3. ne festines recedere a facie ejus neque permaneas in opere malo quia omne quod voluerit faciet
3. ne festines recedere a facie eius neque permaneas in re mala, quia omne, quod voluerit, faciet.
4. et sermo illius potestate plenus est nec dicere ei quisquam potest quare ita facis
4. Quia sermo illius potestate plenus est, nec dicere ei quisquam potest: “Quare ita facis?”.
5. qui custodit præceptum non experietur quicquam mali tempus et responsionem cor sapientis intellegit
5. Qui custodit praeceptum, non experietur quidquam mali; tempus et iudicium cor sapientis intellegit.
6. omni negotio tempus est et oportunitas et multa hominis adflictio
6. Omni enim negotio tempus est et iudicium, et multa hominis afflictio;
7. quia ignorat præterita et ventura nullo scire potest nuntio
7. ignorat enim quid futurum sit, nam quomodo sit futurum, quis nuntiabit ei?
8. non est in hominis dicione prohibere spiritum nec habet potestatem in die mortis nec sinitur quiescere ingruente bello neque salvabit impietas impium
8. Non est in hominis potestate dominari super spiritum nec cohibere spiritum, nec habet potestatem supra diem mortis, nec ulla remissio est ingruente bello, neque salvabit impietas impium.
9. omnia hæc consideravi et dedi cor meum in cunctis operibus quæ fiunt sub sole interdum dominatur homo homini in malum suum
9. Omnia haec consideravi et dedi cor meum cunctis operibus, quae fiunt sub sole, quo tempore dominatur homo homini in malum suum.
10. vidi impios sepultos qui etiam cum adviverent in loco sancto erant et laudabantur in civitate quasi justorum operum sed et hoc vanitas est
10. Et ita vidi impios sepultos, discedentes de loco sancto; in oblivionem cadere in civitate, quod ita egerunt: sed et hoc vanitas est.
11. etenim quia non profertur cito contra malos sententia absque ullo timore filii hominum perpetrant mala
11. Etenim, quia non profertur cito sententia contra opera mala, ideo cor filiorum hominum repletur, ut perpetrent mala.
12. attamen ex eo quod peccator centies facit malum et per patientiam sustentatur ego cognovi quod erit bonum timentibus Deum qui verentur faciem ejus
12. Nam peccator centies facit malum et prolongat sibi dies; verumtamen novi quod erit bonum timentibus Deum, qui verentur faciem eius.
13. non sit bonum impio nec prolongentur dies ejus sed quasi umbra transeant qui non timent faciem Dei
13. Non sit bonum impio, nec prolongabit dies suos quasi umbram, qui non timet faciem Domini.
14. est et alia vanitas quæ fit super terram sunt justi quibus multa proveniunt quasi opera egerint impiorum et sunt impii qui ita securi sunt quasi justorum facta habeant sed et hoc vanissimum judico
14. Est vanitas, quae fit super terram: sunt iusti, quibus mala proveniunt, quasi opera egerint impiorum, et sunt impii, quibus bona proveniunt, quasi iustorum facta habeant; sed et hoc vanissimum iudico.
15. laudavi igitur lætitiam quod non esset homini bonum sub sole nisi quod comederet et biberet atque gauderet et hoc solum secum auferret de labore suo in diebus vitæ quos dedit ei Deus sub sole
15. Laudavi igitur laetitiam quod non esset homini bonum sub sole, nisi quod comederet et biberet atque gauderet et hoc solum secum auferret de labore suo in diebus vitae suae, quos dedit ei Deus sub sole.
16. et adposui cor meum ut scirem sapientiam et intellegerem distentionem quæ versatur in terra est homo qui diebus ac noctibus somnum oculis non capit
16. Cum apposui cor meum, ut scirem sapientiam et intellegerem occupationem, quae versatur in terra, quod diebus et noctibus somnum non capit oculis,
17. et intellexi quod omnium operum Dei nullam possit homo invenire rationem eorum quæ fiunt sub sole et quanto plus laboraverit ad quærendum tanto minus inveniat etiam si dixerit sapiens se nosse non poterit repperire
17. ecce intellexi quod omnium operum Dei nullam possit homo invenire rationem eorum, quae fiunt sub sole; et quanto plus laboraverit homo ad quaerendum, tanto minus inveniet; etiamsi dixerit sapiens se nosse, non poterit reperire.
