1 List do Koryntian, 4
1. Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych.
1. sic nos existimet homo ut ministros Christi et dispensatores mysteriorum Dei
2. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny.
2. hic jam quæritur inter dispensatores ut fidelis quis inveniatur
3. Mnie zaś najmniej zależy na tym, czy będąc osądzony przez was, czy przez jakikolwiek trybunał ludzki Co więcej, nawet sam siebie nie sądzę.
3. mihi autem pro minimo est ut a vobis judicer aut ab humano die sed neque me ipsum judico
4. Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim sędzią.
4. nihil enim mihi conscius sum sed non in hoc justificatus sum qui autem judicat me Dominus est
5. Przeto nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan, który rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamiary serc. Wtedy każdy otrzyma od Boga pochwałę.
5. itaque nolite ante tempus judicare quoadusque veniat Dominus qui et inluminabit abscondita tenebrarum et manifestabit consilia cordium et tunc laus erit unicuique a Deo
6. Mówiąc to, miałem na myśli, bracia, mnie samego i Apollosa, ze względu na was, abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego.
6. hæc autem fratres transfiguravi in me et Apollo propter vos ut in nobis discatis ne supra quam scriptum est unus adversus alterum infletur pro alio
7. Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał
7. quis enim te discernit quid autem habes quod non accepisti si autem accepisti quid gloriaris quasi non acceperis
8. Tak więc już jesteście nasyceni, już opływacie w bogactwa. Zaczęliście królować bez nas! Otóż tak! Nawet trzeba, żebyście królowali, byśmy mogli współkrólować z wami.
8. jam saturati estis jam divites facti estis sine nobis regnastis et utinam regnaretis ut et nos vobiscum regnaremus
9. Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem światu, aniołom i ludziom;
9. puto enim Deus nos apostolos novissimos ostendit tamquam morti destinatos quia spectaculum facti sumus mundo et angelis et hominibus
10. my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy.
10. nos stulti propter Christum vos autem prudentes in Christo nos infirmi vos autem fortes vos nobiles nos autem ignobiles
11. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę,
11. usque in hanc horam et esurimus et sitimus et nudi sumus et colaphis cædimur et instabiles sumus
12. i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują;
12. et laboramus operantes manibus nostris maledicimur et benedicimus persecutionem patimur et sustinemus
13. dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem tego świata i odrazą dla wszystkich aż do tej chwili.
13. blasphemamur et obsecramus tamquam purgamenta hujus mundi facti sumus omnium peripsima usque adhuc
14. Nie piszę tego, żeby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć - jako moje najdroższe dzieci.
14. non ut confundam vos hæc scribo sed ut filios meos carissimos moneo
15. Choćbyście mieli bowiem dziesiątki tysięcy wychowawców w Chrystusie, nie macie wielu ojców; ja to właśnie przez Ewangelię zrodziłem was w Chrystusie Jezusie.
15. nam si decem milia pedagogorum habeatis in Christo sed non multos patres nam in Christo Jesu per evangelium ego vos genui
16. Proszę was przeto, bądźcie naśladowcami moimi.
16. rogo ergo vos imitatores mei estote
17. Dlatego to posłałem do was Tymoteusza, który jest moim synem umiłowanym i wiernym w Panu, aby wam przypomniał drogi moje w Chrystusie i to, czego nauczam wszędzie, w każdym Kościele.
17. ideo misi ad vos Timotheum qui est filius meus carissimus et fidelis in Domino qui vos commonefaciat vias meas quæ sunt in Christo sicut ubique in omni ecclesia doceo
18. Przechwalali się niektórzy, dumni z tego, że nie przybywam do was.
18. tamquam non venturus sim ad vos sic inflati sunt quidam
19. Otóż właśnie przybędę wkrótce, jeśli taka będzie wola Pana, i będę zważał nie na słowa tych, co się unoszą pychą, ale na to, co mogą uczynić.
19. veniam autem cito ad vos si Dominus voluerit et cognoscam non sermonem eorum qui inflati sunt sed virtutem
20. Albowiem nie w słowie, lecz w mocy przejawia się królestwo Boże.
20. non enim in sermone est regnum Dei sed in virtute
21. Cóż chcecie? Z rózgą mam do was przybyć czy z miłością i z łagodnością ducha?
21. quid vultis in virga veniam ad vos an in caritate et spiritu mansuetudinis
