Księga Psalmów, 22
1. Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: Łania o świcie. Psalm. Dawidowy.
2. Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.
3. Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz, wołam i nocą, a nie zaznaję pokoju.
4. A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!
5. Tobie zaufali nasi przodkowie, zaufali, a Tyś ich uwolnił;
6. do Ciebie wołali i zostali zbawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu.
7. Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.
8. Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową:
9. Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje.
10. Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.
11. Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki,
12. Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela.
13. Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu.
14. Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny i ryczący.
15. Rozlany jestem jak woda i rozłączają się wszystkie moje kości; jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje.
16. Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, kładziesz mnie w prochu śmierci.
17. Bo sfora psów mnie opada, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje,
18. policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;
19. moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię.
20. Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!
21. Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,
22. wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie!
23. Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
24. Chwalcie Pana wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!
25. Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego.
26. Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu. Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.
27. Ubodzy będą jedli i nasycą się, chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają. Niech serca ich żyją na wieki.
28. Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie,
29. bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami.
30. Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła do Niego,
31. potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu
32. przyszłemu, a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: Pan to uczynił.