1. Modlitwa trapionego, który znękany wypowiada przed Panem swą udrękę.

2. Panie, słuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie!

3. Nie kryj przede mną swego oblicza w dniu utrapienia mojego! Nakłoń ku mnie Twego ucha: w dniu, w którym Cię wołam, szybko mnie wysłuchaj!

4. Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu.

5. Moje serce wysycha spalone jak trawa, zapominam nawet o spożyciu chleba.

6. Od głosu mojego jęku moje kości przywarły do skóry.

7. Jestem podobny do kawki na pustyni, stałem się jak sowa w ruinach.

8. Czuwam i jestem jak ptak samotny na dachu.

9. Każdego dnia znieważają mnie moi wrogowie, srożąc się na mnie przeklinają moim imieniem.

10. Albowiem jak chleb jadam popiół i z płaczem mieszam mój napój,

11. na skutek oburzenia Twego i zapalczywości, boś Ty mnie podniósł i obalił.

12. Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa.

13. Ty zaś, o Panie, na wieki zasiadasz na tronie, a imię Twoje [trwa] przez wszystkie pokolenia.

14. Powstaniesz i okażesz litość Syjonowi, bo czas już, byś się nad nim zmiłował, "bo nadeszła godzina".

15. Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami.

16. Narody będą się bały imienia Pańskiego, i wszyscy królowie ziemi - Twej chwały,

17. bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale,

18. przychyli się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów.

19. Należy to spisać dla pokolenia, co przyjdzie, a lud, który zostanie stworzony, niech wychwala Pana!

20. Bo Pan wejrzał z wysokiego przybytku swojego, popatrzył z nieba na ziemię,

21. aby usłyszeć jęki pojmanych, aby skazanych na śmierć uwolnić,

22. by imię Pańskie głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,

23. kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu.

24. Siła moja w drodze ustała, dni moje uległy skróceniu.

25. Mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie moich dni: Twoje lata trwają poprzez wszystkie pokolenia.

26. Ty niegdyś założyłeś ziemię i niebo jest dziełem rąk Twoich.

27. Przeminą one, Ty zaś pozostaniesz. I całe one jak szata się zestarzeją: Ty zmieniasz je jak odzienie i ulegają zmianie,

28. Ty zaś jesteś zawsze ten sam i lata Twoje nie mają końca.

29. Synowie Twoich sług będą mogli osiąść na stałe i potomstwo ich będzie trwało wobec Ciebie.





“Caminhe sempre e somente no bem e dê, cada dia, um passo à frente na linha vertical, de baixo para cima.” São Padre Pio de Pietrelcina