Katolicka Biblia
 

Izaija, 12

1. Reæi æeš u dan onaj: Hvalim te, Jahve, razgnjevi se ti na mene, ali se odvratio gnjev tvoj i ti me utješi!

2. Evo, Bog je spasenje moje, uzdam se, ne bojim se više, jer je Jahve snaga moja i pjesma, on je moje spasenje.

3. I s radošæu æete crpsti vodu iz izvora spasenja.

4. Reæi æete u dan onaj: Hvalite Jahvu prizivajte ime njegovo! Objavite narodima djela njegova, razglašujte uzvišenost imena njegova!

5. Pjevajte Jahvi, jer stvori divote, neka je to znano po svoj zemlji!

6. Klièite i radujte se, stanovnici Siona, jer je velik meðu vama Svetac Izraelov!

Wersety związane z Izaija, 12:

Izaija 12 je himna pohvale i zahvalnosti Bogu zbog svog spasenja. Poglavlje slavi radost i samopouzdanje koje Božji narod pronalazi u svom odnosu s njim, unatoč izazovima i kušnjama s kojima se suočavaju. Ispod je pet stihova povezanih s temama koje se odnose na Izaiju 12:

Psalam 9:1: "Pohvalit ću vas, Gospodine, u svom srcu; reći ću vam sva vaša čuda." Ovaj stih govori o radosti pohvale Boga i svjedočenja njegovih čuda, središnjoj temi u Izaiji 12.

Psalam 40:16: "Budite sretni i radujte se svima vama koji vas traže; a oni koji vole vaše spasenje kontinuirano kažu:" Budi Gospodin! " Ovaj stih govori o radosti onih koji traže spas Boga i njegovu ljubav, središnju temu u Izaiji 12.

Psalam 62:5: "Samo u Bogu, o mojoj duši, očekuje tiho, jer njegova nada dolazi od njega." Ovaj stih govori o povjerenju koje Božji narod ima u svoje spasenje i nadu, središnju temu u Izaiji 12.

Psalam 89:15: "Blagoslovljeni su ljudi koji vas znaju zakupiti; hodati će, Gospode, u svjetlu vašeg lica." Ovaj stih govori o radosti i blagoslovu priznavanja Boga i hodanja u njegovom svjetlu, središnjoj temi Izaije 12.

Psalam 118:14-15: "Gospodin je moja snaga i moja pjesma, i postao je moje spasenje. U šatorima pravednika postoji glas radosti i spasenja; desna ruka Gospodnje brzo radi." Ovaj stih govori o radosti spasenja koju Božji ljudi doživljavaju u svojoj prisutnosti, središnjoj temi u Izaiji 12.





“Pobres e desafortunadas as almas que se envolvem no turbilhão de preocupações deste mundo. Quanto mais amam o mundo, mais suas paixões crescem, mais queimam de desejos, mais se tornam incapazes de atingir seus objetivos. E vêm, então, as inquietações, as impaciências e terríveis sofrimentos profundos, pois seus corações não palpitam com a caridade e o amor. Rezemos por essas almas desafortunadas e miseráveis, para que Jesus, em Sua infinita misericórdia, possa perdoá-las e conduzi-las a Ele.” São Padre Pio de Pietrelcina