1. Słowa Koheleta, syna Dawida, króla w Jeruzalem.
1. verba Ecclesiastes filii David regis Hierusalem
2. Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność.
2. vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes vanitas vanitatum omnia vanitas
3. Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem?
3. quid habet amplius homo de universo labore suo quod laborat sub sole
4. Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy.
4. generatio præterit et generatio advenit terra vero in æternum stat
5. Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje spieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi.
5. oritur sol et occidit et ad locum suum revertitur ibique renascens
6. Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia.
6. gyrat per meridiem et flectitur ad aquilonem lustrans universa circuitu pergit spiritus et in circulos suos regreditur
7. Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie.
7. omnia flumina intrant mare et mare non redundat ad locum unde exeunt flumina revertuntur ut iterum fluant
8. Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami. Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem.
8. cunctæ res difficiles non potest eas homo explicare sermone non saturatur oculus visu nec auris impletur auditu
9. To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.
9. quid est quod fuit ipsum quod futurum est quid est quod factum est ipsum quod fiendum est
10. Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: Patrz, to coś nowego - to już to było w czasach, które były przed nami.
10. nihil sub sole novum nec valet quisquam dicere ecce hoc recens est jam enim præcessit in sæculis quæ fuerunt ante nos
11. Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli, ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.
11. non est priorum memoria sed nec eorum quidem quæ postea futura sunt erit recordatio apud eos qui futuri sunt in novissimo
12. Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem.
12. ego Ecclesiastes fui rex Israël in Hierusalem
13. I skierowałem umysł swój ku temu, by zastanawiać się i badać, ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem. To przykre zajęcie dał Bóg synom ludzkim, by się nim trudzili.
13. et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter de omnibus quæ fiunt sub sole hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum ut occuparentur in ea
14. Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem.
14. vidi quæ fiunt cuncta sub sole et ecce universa vanitas et adflictio spiritus
15. To, co krzywe, nie da się wyprostować, a czego nie ma, tego nie można liczyć.
15. perversi difficile corriguntur et stultorum infinitus est numerus
16. Tak powiedziałem sobie w sercu: Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną na Jeruzalem, a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy.
16. locutus sum in corde meo dicens ecce magnus effectus sum et præcessi sapientia omnes qui fuerunt ante me in Hierusalem et mens mea contemplata est multa sapienter et didicit
17. I postanowiłem sobie poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem,
17. dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam erroresque et stultitiam et agnovi quod in his quoque esset labor et adflictio spiritus
18. bo w wielkiej mądrości - wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy - przysparza i cierpień.
18. eo quod in multa sapientia multa sit indignatio et qui addit scientiam addat et laborem
Versículos relacionados com Księga Koheleta, 1:
Kaznodziei 1 zaczyna się od autora, który przedstawia się jako „kaznodzieja”, wyrażając swoją frustrację i beznadziejność życia. Twierdzi, że wszystko jest próżność i działa po wietrze, bo rzeczy się nie zmieniają, a wszystko, co mamy, to daremność ludzkiej egzystencji. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami pokrywanymi w Kaznodziei 1:
Psalm 39:5 - „Oto dał moje dni długość; moje życie jest niczym przed wami; w rzeczywistości każdy człowiek, jak stanowczy, jest czystą próżnością”. Ten werset podkreśla ideę, że życie przechodzi i ma niewielkie znaczenie przed Bogiem, co przypomina centralną ideę Kaznodziei 1.
Jakub 4:14 - „Bo nie wiesz, co stanie się jutro. Jakie jest twoje życie? Ten werset przedstawia przesłanie podobne do tego znalezionego w Kaznodziei 1, podkreślając zwięzłość życia ludzkiego i niepewność przyszłości.
Izajasza 40:7-8- „Susz trawa, a kwiat upada, wbijając w nią oddech Pana. W rzeczywistości ludzie są trawą; trawa jest suszona, a ich kwiaty spada; ale słowo naszego Boga pozostaje na zawsze. " Werset ten ma wizję podobną do tej przedstawionej w Ecclesiastes 1, której wszystko jest przejściowe i łatwo psujące się.
Praca 8:9 - „Ponieważ jesteśmy wczoraj i nic nie wiemy, ponieważ nasze dni na Ziemi są jak cień”. Werset ten wyraża ideę, że życie ludzkie jest krótkie i nieistotne, co rezonuje z poczuciem beznadziejności znalezionych w Ecclesiastes 1.
Psalm 90:10 - „Dni życia przychodzą na siedemdziesiąt lat, a jeśli niektórzy, ze względu na ich odporność, przybywają na osiemdziesiąt lat, ich miara jest zmęczona i nudna; bo szybko mija i latamy”. Werset ten podkreśla zwięzłość ludzkiego życia i ulotkę czasu, powtarzający się temat w Kaznodziei 1.
Poglavlja: