Księga Koheleta, 4

1. A dalej widziałem wszystkie uciski, jakie pod słońcem się zdarzają. I oto: łzy uciśnionych, a nie ma, kto by ich pocieszył: ręka ciemięzców twarda, a nie ma pocieszyciela.

1. verti me ad alia et vidi calumnias quæ sub sole geruntur et lacrimas innocentum et consolatorem neminem nec posse resistere eorum violentiæ cunctorum auxilio destitutos

2. Więc za szczęśliwych uznałem umarłych, którzy dawno już zeszli, od żyjących, których życie jeszcze trwa;

2. et laudavi magis mortuos quam viventes

3. za szczęśliwego zaś od jednych i drugich uznałem tego, co jeszcze wcale nie istnieje ani nie widział spraw niegodziwych, jakie się dzieją pod słońcem.

3. et feliciorem utroque judicavi qui necdum natus est nec vidit mala quæ sub sole fiunt

4. Zobaczyłem też, że wszelki trud i wszelkie powodzenie w pracy rodzi u bliźniego zazdrość. I to jest marność i pogoń za wiatrem.

4. rursum contemplatus omnes labores hominum et industrias animadverti patere invidiæ proximi et in hoc ergo vanitas et cura superflua est

5. Głupiec zakłada swe ręce i zjada swe własne ciało.

5. stultus conplicat manus suas et comedit carnes suas dicens

6. Lepsza jest jedna garść pokoju niż dwie garści bogactw i pogoń za wiatrem.

6. melior est pugillus cum requie quam plena utraque manus cum labore et adflictione animi

7. I inną jeszcze widziałem marność pod słońcem:

7. considerans repperi et aliam vanitatem sub sole

8. oto jest ktoś sam jeden, a nie ma drugiego, i syna nawet ni brata nie ma żadnego - a nie ma końca wszelkiej jego pracy, i oko jego nie syci się bogactwem: Dla kogóż to się trudzę i duszy swej odmawiam rozkoszy? To również jest marność i przykre zajęcie.

8. unus est et secundum non habet non filium non fratrem et tamen laborare non cessat nec satiantur oculi ejus divitiis nec recogitat dicens cui laboro et fraudo animam meam bonis in hoc quoque vanitas est et adflictio pessima

9. Lepiej jest dwom niż jednemu, gdyż mają dobry zysk ze swej pracy.

9. melius ergo est duos simul esse quam unum habent enim emolumentum societatis suæ

10. Bo gdy upadną, jeden podniesie drugiego. Lecz samotnemu biada, gdy upadnie, a nie ma drugiego, który by go podniósł.

10. si unus ceciderit ab altero fulcietur væ soli quia cum ruerit non habet sublevantem

11. Również, gdy dwóch śpi razem, nawzajem się grzeją; jeden natomiast jakże się zagrzeje?

11. et si dormierint duo fovebuntur mutuo unus quomodo calefiet

12. A jeśli napadnie ich jeden, to dwóch przeciwko niemu stanie; a powróz potrójny niełatwo się zerwie.

12. et si quispiam prævaluerit contra unum duo resistent ei funiculus triplex difficile rumpitur

13. Lepszy młodzieniec ubogi, lecz mądry, od króla starego, ale głupiego, co już nie umie korzystać z rad.

13. melior est puer pauper et sapiens rege sene et stulto qui nescit providere in posterum

14. Wszak i król wyszedł z łona matki, i mimo swej godności królewskiej urodził się biednym.

14. quod et de carcere catenisque interdum quis egrediatur ad regnum et alius natus in regno inopia consumatur

15. Widziałem, jak wszyscy żyjący, co chodzą pod słońcem, stanęli przy młodzieńcu, drugim po królu, który miał zająć jego miejsce.

15. vidi cunctos viventes qui ambulant sub sole cum adulescente secundo qui consurgit pro eo

16. Nieprzeliczony był cały lud, na którego czele on stanął. Ale późniejsi też nie będą z niego zadowoleni. Bo także i to jest marność i pogoń za wiatrem.

16. infinitus numerus est populi omnium qui fuerunt ante eum et qui postea futuri sunt non lætabuntur in eo sed et hoc vanitas et adflictio spiritus

17. Zważaj na krok swój, gdy idziesz do domu Bożego. Zbliżyć się, aby słuchać, jest rzeczą lepszą niż ofiara głupców, bo ci nie mają rozumu, dlatego źle postępują.

17. custodi pedem tuum ingrediens domum Dei multo enim melior est obœdientia quam stultorum victimæ qui nesciunt quid faciant mali