Księga Koheleta, 6

1. Istnieje niedola, którą widziałem pod słońcem, a która bardzo ciąży człowiekowi:

1. est et aliud malum quod vidi sub sole et quidem frequens apud homines

2. Użyczył Bóg komuś bogactwa i skarbów, i sławy - tak że nie zbraknie mu niczego, czego tylko zapragnie - a tego używać Bóg mu nie pozwala, lecz człowiek obcy tego używa, to marność i przykre cierpienie.

2. vir cui dedit Deus divitias et substantiam et honorem et nihil deest animæ ejus ex omnibus quæ desiderat nec tribuit ei potestatem Deus ut comedat ex eo sed homo extraneus vorabit illud hoc vanitas et magna miseria est

3. Gdyby ktoś zrodził nawet stu synów i żył wiele lat, i dni jego lat się pomnożyły, lecz dusza jego nie nasyciła się dobrem i nawet pogrzebu by nie miał - powiadam: Szczęśliwszy od niego nieżywy płód,

3. si genuerit quispiam centum et vixerit multos annos et plures dies ætatis habuerit et anima illius non utatur bonis substantiæ suæ sepulturaque careat de hoc ego pronuntio quod melior illo sit abortivus

4. bo przyszedł jako nicość i odchodzi w mroku, a imię jego mrokiem zakryte;

4. frustra enim venit et pergit ad tenebras et oblivione delebitur nomen ejus

5. i nawet słońca nie widział, i nie wie niczego; on większy ma spokój niż tamten.

5. non vidit solem neque cognovit distantiam boni et mali

6. A tamten gdyby nawet tysiące lat przeżył, a szczęścia nie zażył żadnego - czyż nie zdąża z wszystkimi na jedno miejsce?

6. etiam si duobus milibus annis vixerit et non fuerit perfruitus bonis nonne ad unum locum properant omnia

7. Wszelka praca człowieka - dla jego ust, a jednak żądza jego nie zaspokojona.

7. omnis labor hominis in ore ejus sed anima illius non impletur

8. Bo czym góruje mędrzec nad głupcem? Czym biedny, co wie, jak radzić sobie w życiu?

8. quid habet amplius sapiens ab stulto et quid pauper nisi ut pergat illuc ubi est vita

9. Lepsze jest to, na co oczy patrzą, niż nie zaspokojone pragnienie. To również jest marność i pogoń za wiatrem.

9. melius est videre quod cupias quam desiderare quod nescias sed et hoc vanitas est et præsumptio spiritus

10. To, co jest, zostało już dawno nazwane, i postanowiono, czym ma być człowiek: toteż nie może on z tym się prawować, który mocniejszy jest od niego.

10. qui futurus est jam vocatum est nomen ejus et scitur quod homo sit et non possit contra fortiorem se in judicio contendere

11. Bo im więcej przy tym słów, tym większa marność: co człowiekowi z tego przyjdzie?

11. verba sunt plurima multa in disputando habentia vanitatem