Księga Koheleta, 3

1. Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem:

1. omnia tempus habent et suis spatiis transeunt universa sub cælo

2. Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasądzono,

2. tempus nascendi et tempus moriendi tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est

3. czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania,

3. tempus occidendi et tempus sanandi tempus destruendi et tempus ædificandi

4. czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów,

4. tempus flendi et tempus ridendi tempus plangendi et tempus saltandi

5. czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,

5. tempus spargendi lapides et tempus colligendi tempus amplexandi et tempus longe fieri a conplexibus

6. czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania,

6. tempus adquirendi et tempus perdendi tempus custodiendi et tempus abiciendi

7. czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia,

7. tempus scindendi et tempus consuendi tempus tacendi et tempus loquendi

8. czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.

8. tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis

9. Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje?

9. quid habet amplius homo de labore suo

10. Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili.

10. vidi adflictionem quam dedit Deus filiis hominum ut distendantur in ea

11. Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.

11. cuncta fecit bona in tempore suo et mundum tradidit disputationi eorum ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem

12. Poznałem, że dla niego nic lepszego, niż cieszyć się i o to dbać, by szczęścia zaznać w swym życiu.

12. et cognovi quod non esset melius nisi lætari et facere bene in vita sua

13. Bo też, że człowiek je i pije, i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie - to wszystko dar Boży.

13. omnis enim homo qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo hoc donum Dei est

14. Poznałem, że wszystko, co czyni Bóg, na wieki będzie trwało: do tego nic dodać nie można ani od tego coś odjąć. A Bóg tak działa, by się Go ludzie bali.

14. didici quod omnia opera quæ fecit Deus perseverent in perpetuum non possumus eis quicquam addere nec auferre quæ fecit Deus ut timeatur

15. To, co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest; Bóg przywraca to, co przeminęło.

15. quod factum est ipsum permanet quæ futura sunt jam fuerunt et Deus instaurat quod abiit

16. I dalej widziałem pod słońcem: w miejscu sądu - niegodziwość, w miejscu sprawiedliwości - nieprawość.

16. vidi sub sole in loco judicii impietatem et in loco justitiæ iniquitatem

17. Powiedziałem sobie: Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego będzie sądził Bóg: na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony.

17. et dixi in corde meo justum et impium judicabit Deus et tempus omni rei tunc erit

18. Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich tak się dzieje. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami.

18. dixi in corde meo de filiis hominum ut probaret eos Deus et ostenderet similes esse bestiis

19. Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością.

19. idcirco unus interitus est hominis et jumentorum et æqua utriusque condicio sicut moritur homo sic et illa moriuntur similiter spirant omnia et nihil habet homo jumento amplius cuncta subiacent vanitati

20. Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca.

20. et omnia pergunt ad unum locum de terra facta sunt et in terram pariter revertentur

21. Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

21. quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum et si spiritus jumentorum descendat deorsum

22. Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?

22. et deprehendi nihil esse melius quam lætari hominem in opere suo et hanc esse partem illius quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat