Księga Psalmów, 104
22. Gdy słońce wzejdzie, wracają i kładą się w swych legowiskach.
22. Gdy słońce wzejdzie, wracają i kładą się w swych legowiskach.
Psalm 104 jest hymnem uwielbienia Bogu za jego stworzenie i ciągłą opatrzność na poparcie wszechświata i ludzkiego życia. Psalmista wychowuje wielkość, moc i mądrość Stwórcy, który zrobił wszystko z celem i pięknem. Poniższe wersety są przykładami innych fragmentów biblijnych, które dotyczą tematów obecnych w tym psalmie:
Psalm 19:1 - „Niebiosa głoszą chwałę Boga, firmament ogłasza dzieło jego rąk”. Ten werset podkreśla wielkość i piękno stworzenia, a także zdolność natury do ujawnienia chwały Boga.
Mateusza 6:26 - „Obserwuj ptaki nieba: nie zasilają ani nie zbierają ani nie przechowują w stodole; jednak Ojciec Niebieski je karmi. Nie masz większej wartości niż one?” Jezus uczy, że Bóg, który stworzył i podtrzymuje naturę, również zależy i zaspokaja ludzkie potrzeby.
Kolosan 1:16-17 - „Albowiem wszystkie rzeczy zostały utworzone w Niego w niebie i ziemi, widoczne i niewidoczne, czy to, czy to, czytamy, lub suwerenności, moce czy władze; wszystkie rzeczy zostały stworzone przez Niego i dla Niego. Jest przede wszystkim. Rzeczy, w tym wszystko trwa. ” Ten werset wzmacnia ideę, że wszystkie rzeczy zostały stworzone przez Boga z celem i że jest Panem i podtrzymaniem wszystkiego.
Rodzaju 1:31 - „Bóg widział wszystko, co zrobił, i wszystko było bardzo dobre. Po południu i porannym minę; to był szósty dzień”. Ten werset podkreśla, że po utworzeniu wszystkiego Bóg zobaczył, że było bardzo dobre. To pokazuje boską satysfakcję z jego pracy.
Psalm 139:14 - „Chwalę cię, ponieważ zrobiłeś mi w wyjątkowy i godny podziw sposób. Twoje prace są wspaniałe! Mówię to z przekonaniem”. Ten werset wskazuje, że Bóg stworzył każdą osobę wyjątkową i bezcenną wartością. Stworzył nas z celem i miłością.
“Se você fala das próprias virtudes para se exibir ou para vã ostentação perde todo o mérito.” São Padre Pio de Pietrelcina
