Liber Ecclesiastes, 12

1. memento creatoris tui in diebus juventutis tuæ antequam veniat tempus adflictionis et adpropinquent anni de quibus dicas non mihi placent

1. Memento Creatoris tui in diebus iuventutis tuae, antequam veniat tempus afflictionis, et appropinquent anni, de quibus dicas: “Non mihi placent”;

2. antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellæ et revertantur nubes post pluviam

2. antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae, et revertantur nubes post pluviam;

3. quando commovebuntur custodes domus et nutabuntur viri fortissimi et otiosæ erunt molentes inminuto numero et tenebrescent videntes per foramina

3. quando commovebuntur custodes domus, et nutabunt viri fortissimi, et otiosae erunt molentes imminuto numero, et tenebrescent videntes per foramina,

4. et claudent ostia in platea in humilitate vocis molentis et consurgent ad vocem volucris et obsurdescent omnes filiæ carminis

4. et claudentur ostia in platea submissa voce molentis, et consurgent ad vocem volucris, et subsident omnes filiae carminis;

5. excelsa quoque timebunt et formidabunt in via florebit amigdalum inpinguabitur lucusta et dissipabitur capparis quoniam ibit homo in domum æternitatis suæ et circumibunt in platea plangentes

5. excelsa quoque timebunt et formidabunt in via. Florebit amygdalus, reptabit locusta, et dissipabitur capparis, quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae, et circuibunt in platea plangentes,

6. antequam rumpatur funis argenteus et recurrat vitta aurea et conteratur hydria super fontem et confringatur rota super cisternam

6. antequam rumpatur funiculus argenteus, et frangatur lecythus aureus, et conteratur hydria super fontem, et confringatur rota super cisternam,

7. et revertatur pulvis in terram suam unde erat et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum

7. et revertatur pulvis in terram suam, unde erat, et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum.

8. vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes omnia vanitas

8. Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes, et omnia vanitas.

9. cumque esset sapientissimus Ecclesiastes docuit populum et enarravit quæ fecerit et investigans conposuit parabolas multas

9. Cumque esset sapientissimus, Ecclesiastes docuit insuper populum scientiam; ponderavit et investigans composuit parabolas multas.

10. quæsivit verba utilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos

10. Quaesivit Ecclesiastes verba delectabilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos.

11. verba sapientium sicut stimuli et quasi clavi in altum defixi quæ per magistrorum concilium data sunt a pastore uno

11. Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi defixi sunt magistri collationum; data sunt a pastore uno.

12. his amplius fili mi ne requiras faciendi plures libros nullus est finis frequensque meditatio carnis adflictio est

12. His amplius, fili mi, ne requiras: faciendi plures libros nullus est finis, frequensque meditatio carnis afflictio est.

13. finem loquendi omnes pariter audiamus Deum time et mandata ejus observa hoc est enim omnis homo

13. Finis loquendi, omnibus auditis: Deum time et mandata eius observa; hoc est enim omnis homo.

14. et cuncta quæ fiunt adducet Deus in judicium pro omni errato sive bonum sive malum sit

14. Et cuncta, quae fiunt, adducet Deus in iudicium circa omne occultum, sive bonum sive malum.