Księga Psalmów, 147
15. Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo.
15. Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo.
Psalm 147 to pieśń uwielbienia Bogu za Jego wielkość i moc, a także ich dobroć dla swego ludu. Psalmista zaczyna chwalić Boga za przywrócenie Jerozolimy i Jego troskę o uciśnionych, a następnie wywyższa wielkość Boga w stworzeniu i kontroli nad wszechświatem.
Izajasza 40:26: „Podnieś oczy i zobacz. Kto stworzył te rzeczy? Ten, kto sprawia, że jego armia wychodzi, nazywając ich swoim imieniem; ponieważ jest wielki w sile i silnej mocy, nikt nie przegapi”. Ten werset podkreśla wielkość Boga w stworzeniu i jego moc nad wszechświatem, tematy, które są również omawiane w Psalmie 147.
Psalm 104:14-15: „Uprawia trawę na zwierzęta i zioła do służby człowieka, aby wyciągnąć jedzenie z ziemi i wino, które cieszy się z serca człowieka i oliwy z oliwek, która sprawia, że świeci twarz, i chleb, który wzmacnia serce człowieka. ” Ten werset opowiada o Bożym dostawie potrzeb człowieka, motywu, który jest również omawiany w Psalmie 147.
Psalm 139:2: „Znasz moje siedzenie i moje windy; zdecydowanie rozumiesz moje myślenie”. Ten werset podkreśla wiedzę Boga o człowieku, temat, który podkreśla się w Psalmie 147, kiedy psalmista chwali Boga za jego uwagę potrzebujących.
Psalm 33:13-14: „Pan kontempluje z Jego sanktuarium; z nieba obserwuje wszystkim dzieciom; Jego zamieszkanie kontempluje wszystkich mieszkańców ziemi”. Ten werset podkreśla kontrolę Boga nad wszechświatem i jego zdolność do zobaczenia wszystkiego, co się dzieje, temat, który jest poruszany w Psalmie 147, kiedy psalmista chwali Boga za swoją moc i kontrolę.
Jeremiasz 31:35: „Tak mówi Pan, który daje słońce na światło dzienne i ustalone prawa księżycowi i gwiazdom na światło nocy, który trzęsie morze, aby ich fale uderzały; Pan gospodarzy jest Twoje imię. " Ten werset podkreśla Boskie stworzenie i kontrolę nad wszechświatem, tematem, który jest również poruszany w Psalmie 147.
“A natureza humana também quer a sua parte. Até Maria, Mãe de Jesus, que sabia que por meio de Sua morte a humanidade seria redimida, chorou e sofreu – e como sofreu!” São Padre Pio de Pietrelcina
