Katolička Biblija
 

Druga knjiga o Samuelu, 2

26. Tada Abner viknu Joabu: "Zar æe nas dovijeka proždirati maè? Ne znaš li da æe to svršiti nesreæom? Kad æeš napokon kazati svojim ljudima da se okane gonjenja svoje braæe?"

Stihovi vezani uz Druga knjiga o Samuelu, 2:

2 Samuel 2 pripovijeda Davidov uspon na prijestolje Jude nakon smrti Saula. Poglavlje započinje s tim da Davida traži Božje odobravanje da ode u Hebrom, gdje je pomazani kralj nad plemenom Juda. Tada Abner, zapovjednik Saulove vojske, izjavljuje Isboste, sina Saula, kao kralja nad Izraelom, tako započevši građanski rat između plemena Jude i Izraela. Ispod je pet stihova povezanih s temama obuhvaćenim u 2 Samuel 2:

2 Samuel 2:4: "Tada su došli ljudi Judini i tamo su pomazali Davida Kinga nad plemenom Juda." Ovaj stih označava početak Davidovog uspona na prijestolje, kada je pomazao kralja nad plemenom Jude u Hebromu.

2 Samuel 2:10: "Isboste, Sin Saula, imao je četrdeset godina kad je počeo kraljevati nad Izraelom i kraljevao dvije godine; ali samo je Judah Dom slijedio Davida." Ovaj stih pokazuje podjelu Kraljevstva Izraela, s tim da je Isboste vladao ostalim plemenima, dok je Judsko pleme slijedilo Davida.

2 Samuel 2:17: "I tog dana bio je snažan rat, a Abner i Izraelove muškarce osvojili su Davidove sluge." Ovaj stih opisuje prvu bitku u građanskom ratu između plemena Jude i Izraela, što rezultira pobjedom Davida i njegovih ljudi.

2 Samuel 2:26: "Tada je Abner nazvao Davida rekavši: Mač neće prestati proždirati? Zar ne znate da će to donijeti gorčinu? Koliko dugo nećete reći ljudima da se povuku iz progona njihove braće ? " U ovom stihu Abner pokušava nagovoriti Davida da okonča građanski rat, upozoravajući na gorke posljedice bratovične borbe.

2 Samuel 2:32: "I odgajali su Asaela, Joabov brat, među onima koji su ubijeni u vratima." Ovaj stih opisuje smrt Asaela, Joabovog brata, u bitci protiv Abnerove vojske. Ovaj je događaj važan za razumijevanje napetosti između Davida i Joaba u budućnosti.





“A ingenuidade e’ uma virtude, mas apenas ate certo ponto; ela deve sempre ser acompanhada da prudência. A astúcia e a safadeza, por outro lado, são diabólicas e podem causar muito mal.” São Padre Pio de Pietrelcina