Bible Catholique
 

Prva knjiga Ljetopisa, 12

21. Kad se, dakle, vraæao u Siklag, prešli su k njemu od Manašeova plemena: Adna, Jozabad, Jedael, Mihael, Jozabad, Elihu i Siltaj, glavari tisuænici u Manašeovu plemenu.

Versets liés à Prva knjiga Ljetopisa, 12:

1 Ljetopis 12 je poglavlje koje opisuje dolazak ratnika koji su se pridružili Davidu u njihovoj borbi protiv Saula. Ti su ratnici došli iz nekoliko Izraela i donijeli su sa sobom vrijedne vještine i resurse. Ispod je pet stihova povezanih s temama obuhvaćenim u ovom poglavlju:

Psalam 18:32-33: "Bog mi daje snagu i čini mi se savršenim. Napravi mi stopala poput onih iz Doe-a i čvrsto me uvrsti u visine." Ovaj psalam govori o zaštiti i jačanju koju Bog nudi Davidu, što je ponavljajuća tema u 1 kronika 12.

Izreke 24:6: "S mudrošću je izgrađena kuća, a s razlučivanjem je puna dragulja." Ovaj stih govori o važnosti mudrosti i razlučivanja u donošenju odluka i izgradnji kuće, što se može povezati s pažljivim odabirom ratnika u 1 kronika 12.

Izaija 41:10: "Ne bojte se, jer sam s tobom; nemojte se progoniti, jer sam moj Bog; ja ojačam te i pomažem vam i podržavam vas svojom vjernom desnom rukom." Ovaj stih govori o zaštiti i pomaže da Bog ponudi svojim ljudima, što je relevantno za zaštitu koju su David i njegovi ratnici tražili u 1 kronika 12.

Rimljanima 12:6-8: "Imajući, dakle, različitih darova, prema milosti koja nam je data, ako je proročanstvo, bilo da je to u skladu s mjerom vjere; podučavanje; ili što potiče, ovaj dar upotrijebite da biste potaknuli. " Ovaj stih govori o različitim darovima i vještinama koje Bog daje svom narodu, a koje mogu biti povezane s različitim vještinama koje su ratnici donijeli u 1 kronika 12.

Efežanima 6:11: "Korak svih Božjih oklopa, da ste možda čvrsti protiv pronicljivog lukanja vraga." Ovaj stih govori o važnosti pripreme za duhovnu bitku, što se može povezati s fizičkim i mentalnim pripremama da su se ratnici u 1. kronika 12 morali boriti protiv Saula i njegovih vojski.





“Amar significa dar aos outros – especialmente a quem precisa e a quem sofre – o que de melhor temos em nós mesmos e de nós mesmos; e de dá-lo sorridentes e felizes, renunciando ao nosso egoísmo, à nossa alegria, ao nosso prazer e ao nosso orgulho”. São Padre Pio de Pietrelcina