Księga Psalmów, 106
34. Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał.
34. Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał.
Psalm 106 jest refleksją na temat historii Izraela i jego relacji z Bogiem, obejmującą zarówno boską łaskę, jak i ludzką niewierność. Psalmista zaczyna od zachęcania ludzi do podziękowania Bogu, a następnie podsumowuje historię Izraela, w tym Wyjścia, Synaj, podróż na pustynię i podbój ziemi obiecanej, podkreślając wiele razy, że lud zbuntowali się przeciwko Bogu i jego konsekwencje. Oto pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w Psalmie 106:
Psalm 106:1: „Chwała Pana. Chwała Pana, bo jest dobry; bo Jego dobroć trwa wiecznie”. Ten werset jest zachęcaniem dla ludzi, aby chwalić Pana, rozpoznając ich dobroć i miłosierdzie.
Psalm 106:6: „Zgrzeszyliśmy, podobnie jak nasi rodzice; popełniliśmy nieprawidłowość, wygraliśmy”. Ten werset uznaje niewierność ludu Izraela i jego tendencję do odejścia od Boga.
Psalm 106:21-22: „Zapomnieli o Bogu, jego Zbawicielu, który zrobił wielkie rzeczy w Egipcie, zastanawiają się w krainie kamery, przerażające rzeczy na Morzu Czerwonym”. Ten werset podkreśla łaskę Bożej w wyzwoleniu ludu Izraela z Egiptu i ich wierności, aby poprowadzić ich przez pustynię.
Psalm 106:32-33: „Zirytowali go również wodami Meriban i z tego powodu bardzo udało się Mojżeszowi; ponieważ zaostrzyli jego ducha, aby mówił lekkomyślnie do ust”. Werset ten przypomina niewierność ludu Izraela w Meribá, gdzie narzekali na Boga i spowodowali gniew Mojżesza.
Psalm 106:43: „Wiele razy je dostarczyli, ale zbuntowali się wraz z nimi w swoim celu i zostali zabici ich niegodziwością”. Ten werset podkreśla łaskę Bożej, aby pozbyć się ludu Izraela ich wrogów, ale także uznaje niewierność ludu, by buntować się przeciwko niemu wielokrotnie.
“O amor e o temor devem sempre andar juntos. O temor sem amor torna-se covardia. São Padre Pio de Pietrelcina
