1 Zstąp i usiądź w prochu, Dziewico, Córo Babilońska! Usiądź na ziemi, zrzucona z tronu, Córo Chaldejska! Bo przestaną cię nazywać rozpieszczoną i rozkoszną.
2 Uchwyć żarna i miel zboże na mąkę, zdejm twoją zasłonę, podkasz suknię, odkryj nogi, brnij przez strumienie!
3 Nagość twoją odsłoń, niech widzą twą hańbę! Wezmę pomstę, nie oszczędzę nikogo. -
4 Mówi nasz Odkupiciel, na imię Mu Pan Zastępów, Święty Izraela. -
5 Usiądź w milczeniu i wejdź w ciemności, Córo Chaldejska! Bo nie nazwą ciebie ponownie władczynią królestw.
6 Rozgniewałem się na mój naród, sponiewierałem moje dziedzictwo. Wydałem je w twoje ręce, ty nie miałaś dla niego litości. Sprawiłaś, że starcom twe jarzmo zaciążyło ogromnie.
7 Mówiłaś: To już na wieki będę zawsze władczynią. Nie wzięłaś sobie do serca tych zdarzeń, nie rozpamiętywałaś ich końca.
8 A teraz posłuchaj tego, Wykwintna, siedząca sobie bezpiecznie, która mówisz w sercu swoim: Tylko ja i nikt inny! Nie zostanę wdową i nie zaznam sieroctwa.
9 Lecz spadnie na ciebie jedno i drugie w jednym dniu, niespodzianie. Sieroctwo i wdowieństwo w pełni spadną na ciebie, pomimo wielu twoich czarów i mnóstwa twoich zaklęć.
10 Polegałaś na twojej złości, mówiłaś: Nikt mnie nie widzi. Twoja mądrość i twoja wiedza sprowadziły cię na manowce. Mówiłaś w sercu swoim: Tylko ja, i nikt inny!
11 Lecz przyjdzie na ciebie nieszczęście, którego nie potrafisz zażegnać, i spadnie na ciebie klęska, której nie zdołasz odwrócić, i przyjdzie na cię zguba znienacka, ani się spostrzeżesz.
12 Trwajże przy twoich zaklęciach i przy mnogich twych czarach, którymi się próżno trudzisz od swej młodości. Może zdołasz odnieść korzyść? Może zdołasz wzbudzić postrach?
13 Masz już dosyć mnóstwa twoich doradców. Niechaj się stawią, by cię ocalić, owi opisywacze nieba, którzy badają gwiazdy, przepowiadają na każdy miesiąc, co ma się z tobą wydarzyć.
14 Oto będą jak źdźbła słomiane, ogień ich spali. Nie uratują własnego życia z mocy płomieni. Nie będą to węgle do ogrzewania, to nie ognisko, by przy nim posiedzieć.
15 Takimi będą dla ciebie twoi czarownicy, z którymi się próżno trudzisz od młodości. Każdy sobie pójdzie w swoją stronę, nikt cię nie ocali.
Versículos relacionados com Księga Izajasza, 47:
Izajasz 47 jest proroctwem przeciwko Babilonie, który reprezentuje arogancję i dumę imperium. Rozdział mówi o upadku Babilonu i jego kary za złe uczynki. Poniżej znajduje się pięć wersetów z innych książek biblijnych związanych z tematami omówionymi w Izajaszu 47.
Jeremiasz 50:31: „Oto jestem przeciwko tobie, aroganckie miasto”, mówi Pan, Pan gospodarzy. „Nadszedł twój czas, czas jej ukaram”. Ten werset jest również proroctwem przeciwko Babilonie i podkreśla karę Boga za arogancję.
Ezechiel 28:2: „W ten sposób suweren, Pan, bo wasze serce z dumą wstało, powiedziałeś: jestem Bogiem; zajmuję tron Boga w sercu morza. Ale ty jesteś człowiekiem, nie jest to człowiekiem, nie jest to człowiekiem, nie jest to człowiek, nie Bóg, chociaż uważał swoje serce za serce Boga ”. Ten werset jest proroctwem przeciwko królowi strzelania, ale podkreśla niebezpieczeństwo arogancji i dumy, temat obecny również w Izajaszu 47.
Przysłów 16:18: „Duma poprzedza ruinę i arogancję, upadek”. To przysłowie podkreśla, że arogancja i duma prowadzą do upadku, temat obecnego w Izajasza 47.
Jakub 4:6: „Bóg jest przeciwny dumnym, ale daje łaskę pokornym”. Ten werset podkreśla znaczenie pokory i niebezpieczeństwo arogancji, temat obecny w Izajaszu 47.
1 Piotra 5:5: „Podobnie ty, którzy jesteście młodsi, podlegasz starszym. Wszyscy jesteście nawzajem i przywrócicie pokorę, ponieważ„ Bóg jest przeciwny dumnym, ale daje łaskę pokornemu ”. " Werset ten podkreśla także znaczenie pokory i poddania się, temat obecny w Izajaszu 47.
Chapters: