1 Ach, Arielu, Arielu, miasto, gdzie obozował Dawid! Dodajcie rok do roku, święta niech biegną swym cyklem!
2 Wówczas ucisnę Ariela: nastanie żałość i wzdychanie. Ty będziesz dla mnie jakby Arielem:
3 jak Dawid rozłożę obóz przeciw tobie, otoczę cię szańcami, wzniosę przeciw tobie oblężnicze wieże.
4 Wtedy pokornie z ziemi mówić będziesz i z prochu wyjdą twe słowa stłumione; twój głos jakby upiora dobędzie się z ziemi, a mowa twa z prochu wyda się piszczeniem.
5 Jak drobny pył będzie twoich wrogów zgraja, i jak rozwiane plewy tłum twoich ciemięzców. A stanie się to nagle, niespodzianie:
6 zostaniesz nawiedzone przez Pana Zastępów grzmotem, wstrząsami i wielkim hukiem, huraganem, burzą i płomieniami trawiącego ognia.
7 Jak sen, jak widziadło nocne wyda się zgraja wszystkich narodów, co przeciw Arielowi wojują. Z wszystkimi, co walczą przeciw niemu, z wieżami oblężniczymi i z oblegającymi go stanie się podobnie,
8 jak kiedy ktoś głodny śni, że je, ale się budzi z pustym żołądkiem, i jak gdy ktoś spragniony śni, że pije, lecz budzi się zmęczony i z wyschniętym gardłem, tak będzie ze zgrają wszystkich narodów, idących do boju przeciw górze Syjon.
9 Wpadnijcie w osłupienie i trwajcie w nim, zaślepcie się i pozostańcie ślepi, bądźcie pijani, choć nie od wina, zataczajcie się, choć nie pod wpływem sycery.
10 Bo Pan spuścił na was sen twardy, zawiązał wasze oczy wieszczków i zakrył wasze głowy jasnowidzów.
11 Każde objawienie jest dla was jakby słowami zapieczętowanej księgi. Daje się ją temu, który umie czytać, mówiąc: Czytaj ją, prosimy. On zaś odpowiada: Nie mogę, bo ona jest zapieczętowana.
12 Albo dają księgę takiemu, który nie umie czytać, mówiąc: Czytajże to, a on odpowiada: Nie umiem czytać.
13 Wyrzekł Pan: Ponieważ ten lud zbliża się do Mnie tylko w słowach, i sławi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie; ponieważ cześć jego jest dla Mnie tylko wyuczonym przez ludzi zwyczajem,
14 dlatego właśnie Ja ponowię niezwykłe działanie cudów i dziwów z tym ludem: zginie mądrość jego myślicieli, a rozum jego mędrców zaniknie.
15 Biada tym, którzy się kryją przed Panem, aby zataić swe zamysły, których czyny osnute są cieniem i którzy mówią: Kto nas zobaczy i kto nas pozna?
16 O co za przewrotność! Czyż może być garncarz na równi z gliną stawiany? Czyż może mówić dzieło o swym twórcy: Nie uczynił mnie, i garnek rzec o tym, co go ulepił: Nie ma rozumu?
17 Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród, a ogród za bór zostanie uznany?
18 W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć.
19 Pokorni wzmogą swą radość w Panu, i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela,
20 bo nie stanie ciemięzcy, z szydercą koniec będzie, i wycięci będą wszyscy, co za złem gonią:
21 którzy słowem przywodzą drugiego do grzechu, którzy w bramie stawiają sidła na sędziów i odprawiają sprawiedliwego z niczym.
22 Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba, który odkupił Abrahama: Odtąd Jakub nie będzie się rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie,
23 bo gdy ujrzy swe dzieci, dzieło mych rąk, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte. Wtedy czcić będą Świętego Jakubowego i z bojaźnią szanować Boga Izraela.
24 Duchem zbłąkani poznają mądrość, a szemrzący zdobędą pouczenie.
Versículos relacionados com Księga Izajasza, 29:
Izajasza Rozdział 29 zaczyna się od ostrzeżenia przeciwko Jeruzalem, które jest opisane jako miasto otoczone i uciskane, ale nie zdaje sobie sprawy z jego stanu duchowej ślepoty. Stamtąd Prorok mówi o przywróceniu miasta i ludu, obiecując czas odkupienia i odnowy. Wersety związane z tematami omówionymi w Izajaszu 29 to:
Jeremiasz 5:21: „Słyszałem to teraz, głupi ludzie i bez zrozumienia, że masz oczy i nie widzisz, że słyszałeś i nie słyszałeś”. Tak jak Izajasz ostrzegł Jerozolimę o swojej duchowej ślepocie, Jeremiasz mówi także o głupocie ludzi, którzy nie widzą ani nie słyszą prawdy.
Ezechiel 36:26: „Dam ci nowe serce i wkładam w was nowego ducha; i zabiorę ci serce kamienia i dam ci serce ciała”. Tak jak Izajasz mówi o przywróceniu Jerozolimy i ludu, Ezechiel obiecuje również odnowienie serca i ducha.
Joel 2:28-29: „I to musi być, wtedy wylecę mojego ducha na całe ciało, a wasze dzieci i wasze córki będą prorokować, wasze starzy ludzie będą mieć sny, wasze młodzi ludzie będą mieli wizje. I tak dalej. Słudzy w tamtych czasach wyleję mojego ducha ”. Izajasz mówi o czasach odnowienia i odnowy, a Joel prorokuje również o wysianie ducha Boga na wszystkich ludu.
Psalm 126:1-3: „Kiedy Pan przyniósł z niewoli tych, którzy wrócili do Syjonu, byliśmy jak ci, którzy marzą. Potem nasze usta pełne śmiechu i języka piosenek; wtedy powiedział wśród pogan: wielkie rzeczy Pan Pan Zrobiłem te. Wielkie rzeczy sprawiły, że Pan uczynił dla nas Pana; więc jesteśmy szczęśliwi ”. Ten psalm mówi o powrocie babilońskim wygnaniu i radości, jakiej doświadczyli ludzie. Izajasz mówi także o przywróceniu i odnowieniu Jerozolimy i ludu.
Objawienie 21:5: „A ten, kto siedział na tronie, powiedział: oto wszystko, co nowe. I powiedziałem mi, pisz; bo te słowa są prawdziwe i wierne”. Tak jak Izajasz mówi o przywróceniu i odnowieniu Jerozolimy, objawienie mówi o Nowym Jerozolimie i odnowieniu wszystkich rzeczy.
Chapters: