1 Pan skierował do mnie te słowa:
2 Synu człowieczy, powiedz władcy Tyru: Tak mówi Pan Bóg: Ponieważ serce twoje stało się wyniosłe, powiedziałeś: Ja jestem Bogiem, ja zasiadam na Boskiej stolicy, w sercu mórz - a przecież ty jesteś tylko człowiekiem a nie Bogiem, i rozum swój chciałeś mieć równy rozumowi Bożemu.
3 Oto jesteś mędrszy od Danela, żadna tajemnica nie jest ukryta przed tobą.
4 Dzięki swej przezorności i sprytowi zdobyłeś sobie majątek, a nagromadziłeś złota i srebra w swoich skarbcach.
5 Dzięki swojej wielkiej przezorności, dzięki swoim zdolnościom kupieckim, pomnożyłeś swoje majętności i serce twoje stało się wyniosłe z powodu twego majątku.
6 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Ponieważ rozum swój chciałeś mieć równy rozumowi Bożemu,
7 oto dlatego sprowadzam na ciebie cudzoziemców - najsroższych spośród narodów. Oni dobędą mieczy przeciwko urokowi twojej mądrości i zbezczeszczą twój blask.
8 Zepchną cię do dołu, i umrzesz śmiercią nagłą w sercu mórz.
9 Czy będziesz jeszcze mówił: Ja jestem Bogiem - w obliczu swoich oprawców. Przecież będziesz tylko człowiekiem, a nie Bogiem w ręku tego, który cię będzie zabijał.
10 Umrzesz śmiercią nieobrzezanych z ręki cudzoziemców, ponieważ Ja to postanowiłem - wyrocznia Pana Boga.
11 Pan skierował do mnie te słowa:
12 Synu człowieczy, podnieś lament nad królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Pan Bóg: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny.
13 Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okrywały cię wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie: rubin, topaz, diament, tarszisz, onyks, beryl, szafir, karbunkuł, szmaragd, a ze złota wykonano okrętki i oprawy na tobie, przygotowane w dniu twego stworzenia.
14 Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś pośród błyszczących kamieni.
15 Byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość.
16 Pod wpływem rozkwitu twego handlu wnętrze twoje napełniło się uciskiem i zgrzeszyłeś, wobec czego zrzuciłem cię z góry Bożej i jako cherub opiekun zniknąłeś spośród błyszczących kamieni.
17 Serce twoje stało się wyniosłe z powodu twej piękności, zanikła twoja przezorność z powodu twego blasku. Rzuciłem cię na ziemię, wydałem cię królom na widowisko.
18 Mnóstwem twoich przewin, nieuczciwością twego handlu zbezcześciłeś swoją świątynię. Sprawiłem, że ogień wyszedł z twego wnętrza, aby cię pochłonąć, i obróciłem cię w popiół na ziemi na oczach tych wszystkich, którzy na ciebie patrzyli.
19 Wszystkie spośród narodów, które cię znały, zdumiały się nad tobą. Stałeś się dla nich postrachem. Przestałeś istnieć na zawsze.
20 Pan skierował do mnie te słowa:
21 Synu człowieczy, obróć się ku Sydonowi i prorokuj przeciwko niemu:
22 Mów: Tak mówi Pan Bóg: Oto występuję przeciwko tobie, Sydonie! Chcę być uwielbionym pośród ciebie. Poznają, że Ja jestem Pan, gdy nad nim wykonam sądy moje i ukażę się mu jako Święty.
23 Ześlę na niego zarazę i krew na jego ulice, a zabici będą upadać w jego środku pod razami miecza podniesionego na niego zewsząd. I poznają, że Ja jestem Pan.
24 A dla domu Izraela nie będzie już więcej ani ciernia raniącego, ani żądła zadającego ból ze strony tych wszystkich, którzy mieszkają dokoła, którzy ich nienawidzili, i poznają, że Ja jestem Pan.
25 Tak mówi Pan Bóg: Kiedy zgromadzę dom Izraela spośród narodów pogańskich, wśród których został rozproszony, w nim będę uwielbiony na oczach narodów pogańskich. Będą mieszkać na swojej ziemi, którą dałem słudze memu, Jakubowi.
26 Będą na niej mieszkać bezpiecznie, będą budować domy i uprawiać winnice; będą mieszkać bezpiecznie, podczas gdy nad wszystkimi dokoła, którzy ich nienawidzili, Ja będę wykonywać sądy. I poznają, że Ja jestem Pan, ich Bóg.
Versículos relacionados com Księga Ezechiela, 28:
Ezechiel 28 mówi o osądowi opon, miastu, które było dumne ze swojego bogactwa i mądrości, ale odbiegł od Boga. Rozdział opisuje także upadek króla opon, który uważał się za Boga i chwalił się Jego wielkością. Wersety wybrane poniżej dotyczą problemów związanych z dumą, upadkiem i procesem strzelania, a także suwerennością Boga nad wszystkimi narodami.
Izajasza 2:12: Albowiem dzień Pana gospodarzy przyjdzie przeciwko wszystkim znakomitym i wyniosłym, a przeciwko wszystkim, którzy same wywyższają, że ten werset mówi o osądu Bożego przeciwko tym, którzy są wywyższni i dumni.
Przysłów 16:18: „Znakomita poprzedza ruina, a nawierzchnia Ducha poprzedza upadek” Ten werset mówi o związku między dumą a upadkiem, czymś, co jest widoczne w upadku strzelania.
Jeremiasz 25:15-17: „W ten sposób powiedział mi Pan, Bóg Izraela: weź tę filiżankę wina z gniewu i daj go do picia wszystkim narodom, do którego wysyłam. I chodzę w stoiskach i wcielenia, i oszalał z powodu miecza, który wysyłam między nimi. Potem wziąłem kubek ręki Pana i dałem go do picia wszystkim narodom. ”Ten werset mówi o suwerenności Boga nad wszystkimi narodami i o karach, którą przynosi, na którą przynosi, na którą przynosi, którą przynosi Ci, którzy odbiegają od jego drogi.
Psalm 52:7: „Oto człowiek, który nie wziął Boga za swoją fortecę; najpierw powierzył obfitość swoich bogactw i wzmocnił się w swojej złośliwości” ten werset mówi o głupocie zaufania bogactwa i złośliwości zamiast zaufania W Bogu coś, co było widoczne w życiu mieszkańców strzelania.
Obadiah 1:3-4: „Duma twojego serca oszukała cię, ty, który mieszka w pęknięciach skał, których mieszkanie jest w najwyższym; kto mówi w twoim sercu: kto sprowadzi mnie na ziemię? Podnosisz swoje gniazdo jak orła, stamtąd cię sprowadzę, mówi Pan: „Ten werset mówi o arogancji i upadku tych, którzy wznoszą się nad innymi, co widać również jesienią strzelania.
Chapters: