1 Joram, syn Achaba, objął władzą nad Izraelem w Samarii w osiemnastym roku panowania Jozafata, króla judzkiego, i królował dwanaście lat.
2 Czynił on to, co jest złe w oczach Pańskich, jednakże nie tak bardzo, jak jego ojciec i jego matka, ponieważ usunął stelę Baala, którą sporządził jego ojciec.
3 Przylgnął jednak do grzechu, do którego doprowadził Izraela Jeroboam, syn Nebata, i nie zerwał z nim.
4 Mesza, król Moabu, był hodowcą trzód i dostarczał królowi izraelskiemu sto tysięcy owiec i wełnę ze stu tysięcy baranów.
5 Lecz po śmierci Achaba król Moabu zbuntował się przeciwko królowi izraelskiemu.
6 W tym samym czasie król Joram wyszedł z Samarii i dokonywał przeglądu całego Izraela.
7 Podróżując, polecił oświadczyć Jozafatowi, królowi judzkiemu: Król Moabu zbuntował się przeciwko mnie. Czy zechcesz wyruszyć ze mną na wojnę przeciw Moabowi? Odpowiedział: Wyruszę; ja tak, jak i ty, lud mój, jak i twój lud, konie moje, jak i twoje konie.
8 A on jeszcze zapytał: Którą drogą wyruszymy? Odpowiedział: Drogą przez pustynię Edomu.
9 Zatem wyruszyli w drogę: król izraelski, król judzki i król Edomu. Kiedy zaś krążyli po drogach siedem dni, zabrakło wody dla wojska obozującego i bydła, które szło za nimi.
10 Wtedy król izraelski zawołał: Biada! Albowiem Pan zwołał tych trzech królów, by ich wydać w ręce Moabu.
11 Jozafat zaś odrzekł: Czy tu nie ma proroka Pańskiego, byśmy przez niego mogli zapytać się Pana? Odpowiedział jeden ze sług króla izraelskiego: Jest tu Elizeusz, syn Szafata, który polewał wodą ręce Eliasza.
12 Jozafat zaś powiedział: On ma słowo Pańskie. Więc król izraelski, Jozafat, i król Edomu poszli do niego.
13 Elizeusz zaś rzekł do króla izraelskiego: Cóż ja mam do ciebie, a ty do mnie? Idź do proroków ojca twego i do proroków twojej matki! Odpowiedział mu król Izraela: Nie! Czy Pan zwołał tych trzech królów, aby ich wydać w ręce Moabu?
14 Elizeusz odrzekł: Na życie Pana Zastępów, przed którego obliczem stoję! Gdybym nie miał względu na Jozafata, króla judzkiego - to ani bym na ciebie nie zważał, ani bym na ciebie nie spojrzał.
15 Teraz jednak przyprowadźcie mi harfiarza. Kiedy zaś harfiarz grał na strunach, spoczęła na nim ręka Pańska
16 i powiedział: Tak mówi Pan: Wykopcie w tym wąwozie rowy obok rowów.
17 Bo tak mówi Pan: Nie zobaczycie wiatru, nie zobaczycie deszczu, a przecież wąwóz ten napełni się wodą i pić będziecie wy, wasze stada i wasze bydło.
18 Lecz jeszcze tego jest mało w oczach Pana, ponieważ wyda On Moab w wasze ręce.
19 Zburzycie wszystkie miasta obwarowane i wszystkie znaczniejsze miasta. Wytniecie wszystkie drzewa użyteczne. Zasypiecie wszystkie źródła wód. Wszystkie zaś pola uprawne spustoszycie narzucając kamieni.
20 Rano więc - w porze składania ofiar z pokarmów - oto napłynęła woda drogą od strony Edomu, tak iż okolica wypełniła się wodą.
21 Kiedy wszyscy Moabici dowiedzieli się, że królowie wyruszyli, aby stoczyć z nimi bitwę, zwołali wszystkich zdolnych do noszenia broni i stanęli na granicy.
22 Kiedy rano wstali i kiedy słońce rozbłysło nad wodami, Moabici ujrzeli z oddali wodę czerwoną jak krew.
23 Powiedzieli więc: To krew! Z pewnością królowie powycinali się nawzajem, uderzywszy jeden na drugiego. A teraz pójdźmy po łupy, Moabie!
24 Kiedy przyszli pod obóz Izraela, Izraelici powstali i uderzyli na Moabitów, tak iż ci przed nimi rzucili się do ucieczki. Oni zaś szli naprzód i bili Moabitów.
25 Burzyli miasta. Każdy rzucał kamienie na wszelkie pola uprawne, aby je nimi pokryć. Zasypywali wszystkie źródła wody. Wycinali wszelkie drzewa użyteczne. Wreszcie pozostało tylko Kir-Chareszet. Osaczyli je procarze i rzucali na nie kamieniami.
26 Kiedy król Moabu ujrzał, że nie może sprostać bitwie, wziął ze sobą siedmiuset mężów dobywających miecza, aby przebić się do króla Edomu, lecz nie zdołał.
27 Wtedy wziął syna swego pierworodnego, który miał po nim panować, i złożył go jako ofiarę całopalną na murze. Wówczas wielkie oburzenie ogarnęło Izraelitów, tak iż odeszli od niego i wrócili do swojego kraju.
Versículos relacionados com 2 Księga Królewska, 3:
2 Królów 3 opowiada historię króla Jorão z Izraela, króla Jehoshaphata Judy i króla Edomu, który dołączył do walki z Moabem. Przejechali pustynię Edoma i zabrakło wody. Następnie szukali proroka Elizeusza, który poprosił o harfę i prorokowali, że Bóg cudownie dostarczy wody. Bóg spełnił proroctwo Elizeusza i zapewnił żołnierzom i zwierzętom wystarczającą ilość wody. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 królach 3:
Psalm 104:10-13: „Przynosi trawę bydło i rośliny do uprawy, zabierając jedzenie z ziemi: wino, które cieszy się ludzkim sercem; oliwa z oliwek, która sprawia, że twarz świeci, a także lśni Chleb, który podtrzymuje wigor życia ”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg zapewnia żywność i picie dla ludzkości. W 2 Królach 3 Bóg cudownie zapewnił wodę spragnionym żołnierzom i zwierzętom.
Izajasza 41:17-18: „Dotknięci i potrzebujący szukają wody, ale nie znajdują jej; język wysycha z pragnienia. Ale będę im służyć; ja, bóg Izraela, nie porzuci ich. Będę ich porzucić. Będę ich porzucić. Będę Otwarte rzeki. Na sterylnych wzgórzach i źródłach pośrodku dolin; stam się pustynią w jeziorze, a ziemia sucha w źródłach. ” Werset ten odnosi się do sytuacji żołnierzy Josapha, Jehoshaphata i króla Edomu, którzy byli spragnieni na pustyni, ale Bóg spełnił jego potrzeby zapewniania wody.
Powtórzonego Prawa 2:4-5: „Wydaj lud:„ Przechodzisz przez terytorium swoich braci, potomkowie Ezawa, którzy mieszkają w Seirze. Będą cię bali się, ale bądź ostrożny. Nie daj się zaangażowany w wojnę z nimi, bo nawet nie dam ci dłoni ziemi. Dam jako dziedzictwo potomkom Ezau, które obecnie zajmują ”. Ten werset mówi o znaczeniu szanowania granic terytorialnych innych narodów i unikania niepotrzebnych konfliktów. W 2 Kings 3 Jorão, Jehoshaphat i król Edomu walczyli z Moabem, ale napotykali trudności po drodze.
Mateusza 5:9: „Błogosławieni są pokój, bo będą nazywani dziećmi Boży”. Werset ten odnosi się do znaczenia pokoju i pojednania między ludami. W 2 Kings 3 Jorão, Jehoshaphat i król Edomu zebrali się, aby walczyć z Moabem, ale mieli trudności po drodze.
Filipian 4:19: „Mój Bóg zaspokoi wszystkie wasze potrzeby zgodnie z waszymi chwalebnymi bogactwem w Chrystusie Jezusie”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg spełnia wszystkie potrzeby tych, którzy mu ufają. W 2 Królach 3 Elizeusz prorokował, że Bóg cudownie dostarczy wodę do spragnionych żołnierzy i zwierząt, a Bóg spełnił swoją obietnicę. Ten werset przypomina nam, że możemy zaufać Bogu, aby zaspokoi wszystkie nasze potrzeby.
Chapters: