Cattolica Bibbia
 

Prva knjiga Ljetopisa, 19

6. Kad su Amonovi sinovi vidjeli da su se omrazili s Davidom, poslao je Hanun s Amonovim sinovima tisuæu srebrnih talenata da za plaæu najme bojnih kola i konjanika iz Aram Naharajima, iz Aram Maake i iz Soba.

Versi relativi a Prva knjiga Ljetopisa, 19:

1 Kronika 19 govori o povijesti rata između Davida i Amonaca. Poglavlje započinje s Davidom koji pokazuje dobrotu Hanumu, sinu kralja amonita, ali Hanum ga vrijeđa i ponižava ga, što vodi do rata između dva naroda. David šalje svoje generale da se bore protiv Amonaca, a bitka se odvija. Evo pet stihova povezanih s temama koje su upućene u 1 kronike 19:

Ponovljeni zakon 20:4 - "Za Gospoda, tvoj Bože, ono je što ide s vama, boriti se protiv vaših neprijatelja da vas spasi." Ovaj stih pokazuje da je David znao da je Bog s njim u bitci protiv Amonita, a to mu je davalo samopouzdanje da se bori.

Psalam 23:4 - "Iako prolazim kroz dolinu sjene smrti, neću se bojati nikakve štete, jer ste sa mnom: vaš štap i vaše osoblje me utješi." Ovaj stih pokazuje da je David vjerovao Bogu čak i kad se suočio s opasnošću i da ga je Bog vodio i zaštitio.

Mudre izreke 16:18 - "Izvrsno prethodi propast, a jaka duha prethodi pada." Ovaj je stih lekcija za Hanuma, koji je ponosan i vrijeđao Davida, što je dovelo do rata između njegovih naroda.

Izaija 41:10 - "Ne bojte se, jer sam s tobom, ne progonite sebe, jer sam ja tvoj Bog; ja ojačam te i pomažem vam i podržavam vas svojom vjernom desnom rukom." Ovaj stih pokazuje da je Bog uvijek prisutan da pomogne i podržava one koji vjeruju u njega, poput Davida.

2. Korinćanima 10:3-4 - "jer iako hodamo u tijelu, ne miliramo prema tijelu, jer oružje naše milicije nije tjelesno, već moćno u Bogu, da uništi tvrđave." Ovaj stih pokazuje da je David vjerovao Bogu i njegovom duhovnom oružju da se bori protiv Amonaca, a ne u svojim vlastitim vještinama ili fizičkoj snazi.





“Há alegrias tão sublimes e dores tão profundas que não se consegue exprimir com palavras. O silêncio é o último recurso da alma, quando ela está inefavelmente feliz ou extremamente oprimida!” São Padre Pio de Pietrelcina