Biblia Católica
 

Druga knjiga o Samuelu, 2

13. Ali i Joab, Sarvijin sin, iziðe s Davidovim ljudima iz Hebrona i srete se s njima kod Gibeonskog jezera. Tu se zaustaviše, ovi s jedne strane jezera, a oni s druge strane.

Versos relacionados con Druga knjiga o Samuelu, 2:

2 Samuel 2 pripovijeda Davidov uspon na prijestolje Jude nakon smrti Saula. Poglavlje započinje s tim da Davida traži Božje odobravanje da ode u Hebrom, gdje je pomazani kralj nad plemenom Juda. Tada Abner, zapovjednik Saulove vojske, izjavljuje Isboste, sina Saula, kao kralja nad Izraelom, tako započevši građanski rat između plemena Jude i Izraela. Ispod je pet stihova povezanih s temama obuhvaćenim u 2 Samuel 2:

2 Samuel 2:4: "Tada su došli ljudi Judini i tamo su pomazali Davida Kinga nad plemenom Juda." Ovaj stih označava početak Davidovog uspona na prijestolje, kada je pomazao kralja nad plemenom Jude u Hebromu.

2 Samuel 2:10: "Isboste, Sin Saula, imao je četrdeset godina kad je počeo kraljevati nad Izraelom i kraljevao dvije godine; ali samo je Judah Dom slijedio Davida." Ovaj stih pokazuje podjelu Kraljevstva Izraela, s tim da je Isboste vladao ostalim plemenima, dok je Judsko pleme slijedilo Davida.

2 Samuel 2:17: "I tog dana bio je snažan rat, a Abner i Izraelove muškarce osvojili su Davidove sluge." Ovaj stih opisuje prvu bitku u građanskom ratu između plemena Jude i Izraela, što rezultira pobjedom Davida i njegovih ljudi.

2 Samuel 2:26: "Tada je Abner nazvao Davida rekavši: Mač neće prestati proždirati? Zar ne znate da će to donijeti gorčinu? Koliko dugo nećete reći ljudima da se povuku iz progona njihove braće ? " U ovom stihu Abner pokušava nagovoriti Davida da okonča građanski rat, upozoravajući na gorke posljedice bratovične borbe.

2 Samuel 2:32: "I odgajali su Asaela, Joabov brat, među onima koji su ubijeni u vratima." Ovaj stih opisuje smrt Asaela, Joabovog brata, u bitci protiv Abnerove vojske. Ovaj je događaj važan za razumijevanje napetosti između Davida i Joaba u budućnosti.





“Imitemos o coração de Jesus, especialmente na dor, e assim nos conformaremos cada vez mais e mais com este coração divino para que, um dia, lá em cima no Céu, também nós possamos glorificar o Pai celeste ao lado daquele que tanto sofreu”. São Padre Pio de Pietrelcina