1 W tym czasie Antioch przygotowywał drugą wyprawę przeciwko Egiptowi.
2 Wtedy w całym mieście przez blisko czterdzieści dni ukazywali się biegnący w powietrzu jeźdźcy ubrani w szaty haftowane złotem i uzbrojone wojsko, podzielone na kohorty,
3 i oddziały jeźdźców w bojowym szyku, natarcia i napady prowadzone z obydwóch stron, i poruszanie tarczami, i las włóczni, i miecze wyciągnięte, i miotania strzał, i połysk złotych ozdób, i różnorodne pancerze.
4 Wszyscy zaś modlili się, aby to zjawisko było znakiem czegoś dobrego.
5 Tymczasem rozeszła się fałszywa pogłoska, że Antioch nie żyje. Jazon więc przybrał sobie nie mniej niż tysiąc ludzi i niespodziewanie napadł na miasto. Gdy już wdarli się na mury i kiedy na koniec już miasto było zdobyte, Menelaos uciekł do zamku.
6 Jazon zaś dokonał bezlitosnej rzezi własnych obywateli. Nie baczył na to, że zwycięstwo nad własnymi krewnymi jest największą klęską, a był przekonany, że zdziera łupy z wrogów, a nie z rodaków.
7 Władzy jednak nie osiągnął, a ostatecznie przez ten zamach okrył się hańbą i ponownie musiał szukać ucieczki w kraju Ammonitów.
8 Tam spotkał go wreszcie kres nieszczęśliwy. Oskarżony przed Aretasem, władcą Arabów, z jednego miasta uciekał do drugiego, ścigany przez wszystkich. Znienawidzony jako odstępca od praw i wzgardzony jako kat ojczyzny i rodaków, uciekł do Egiptu.
9 Ten, który rodaków wypędził z ojczyzny, na obcej ziemi zakończył życie. Poszedł do Lacedemończyków niby to ze względu na pokrewieństwo. Miał nadzieję, że tam znajdzie schronienie.
10 A po nim, który tylu ludzi pozostawił bez pogrzebu, nikt nie płakał, nikt nie oddał mu ostatniej posługi ani w rodzinnym grobie nie było dla niego miejsca.
11 Kiedy wieść o tym, co się stało, dotarła do króla, nabrał on przekonania, że Judea od niego odpada. Opuścił więc Egipt, a w duszy podobny do dzikiego zwierza zbrojną ręką wziął miasto.
12 Żołnierzom swoim rozkazał wycinać bez litości tych, którzy wpadną im w ręce, i zabijać tych, którzy uciekną do domów.
13 Nastąpiła więc rzeź młodych i starych, zagłada młodzieży, kobiet i dzieci, mordowanie dziewic i niemowląt.
14 W ciągu tych trzech dni padło ofiarą osiemdziesiąt tysięcy: czterdzieści tysięcy z rąk morderców, nie mniej zaś ofiar zostało sprzedanych w niewolę.
15 Niezaspokojony tym odważył się wkroczyć i do najświętszej na całym świecie świątyni, mając za przewodnika Menelaosa, zdrajcę praw i ojczyzny,
16 i w swe nieczyste ręce chwycił święte naczynia. Co inni królowie złożyli dla powiększenia chwały tego miejsca i dla jego uczczenia, on zabrał bezecnymi rękoma.
17 Antioch triumfował w swoim przekonaniu, nie wiedział jednak tego, że wskutek grzechów mieszkańców miasta rozgniewał się na krótki czas Pan i że stąd pochodzi Jego obojętność dla [świętego] miejsca.
18 Gdyby nie popadli w wiele grzechów, to nie inaczej, ale tak samo jak Heliodor, którego król Seleukos posłał, aby przejrzał skarbiec, i on byłby zaraz po swoim wtargnięciu ubiczowany i tak odwiedziony od swojego zuchwalstwa.
19 Pan jednak nie wybrał ludu ze względu na świątynię, ale świątynię ze względu na lud.
20 Oto właśnie dlaczego ta świątynia uczestniczyła w nieszczęciach narodu, a potem w jego szczęściu. Opuszczona wskutek gniewu Wszechmocnego, ponownie była przywrócona do pełnej swej chwały, gdy wielki Pan został przebłagany.
21 Antioch zabrał ze świątyni tysiąc osiemset talentów i szybko oddalił się do Antiochii, wierząc w swej pysze i wyniosłości serca, że ziemię uczyni spławną, a morze dostępne dla podróży pieszych.
22 Pozostawił jednak przełożonych, aby oni znęcali się nad narodem: w Jerozolimie Filipa, który z pochodzenia był Frygijczykiem, sposób zaś jego postępowania był bardziej barbarzyński aniżeli tego, który go ustanowił;
23 na Garizim - Andronika, a przy nich jeszcze Menelaosa, który był gorszy od innych i wynosił się ponad obywateli, a do Żydów pałał szczególną nienawiścią.
24 Posłał też dowódcę Mizyjczyków, Apoloniusza, na czele wojska liczącego dwadzieścia dwa tysiące ludzi z rozkazem, aby wymordował wszystkich dorosłych mężczyzn, kobiety zaś i młodzież by sprzedał w niewolę.
25 Na skutek tego przybył on do Jerozolimy i udawał takiego, który przynosi pokój. Wytrwał aż do świętego dnia szabatu, kiedy to korzystając z tego, że Żydzi nic nie robią, rozkazał swoim żołnierzom chwycić za broń.
26 Wszystkich tych, którzy wyszli na widowisko, kazał wymordować, a potem wpadł z bronią do miasta i wielu położył trupem.
27 Wtedy Juda Machabeusz wraz z około dziesięciu innymi wycofał się na pustynię i tam na sposób dzikich zwierząt żył na górach razem z swoimi ludźmi. Żywili się oni tylko roślinami, aby się nie splamić.
Versículos relacionados com 2 Machabejska, 5:
Rozdział 5 z 2 Maccabees donosi o przybyciu nowego gubernatora Syrii o nazwie Androniconic, który został wysłany przez króla Antiochusa Epiphaniusa w celu ujarzmienia Żydów. Andrononic przyniósł ze sobą dużą liczbę żołnierzy i był odpowiedzialny za okropne prześladowania Żydów, których kulminacją było zbezczeszczenie świątyni. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
1 Królowie 11:7: „Więc Salomon zbudował wysoki, do którego obrzydliwość Moabitów, nad wzgórzem granicznym do Jerozolimy i Moloc, obrzydliwości dzieci Ammon”. Ten werset mówi o praktyce Salomona polegającej na budowaniu ołtarzy z pogańskimi bogami, którzy i Moloc, które są opisywane jako obrzydliwość. Zbezczeszczenie świątyni przez Andrononiczne żołnierzy można uznać za podobną obrzydliwość.
Jeremiasz 4:7: „Lew wspiął się na jego gałąź i niszczyciel ludu, już opuścił, opuścił swoje miejsce, aby twój ląd był szczotką, a twoje miasta zostaną zrujnowane bez zamieszkania”. Ten werset opisuje przybycie niszczyciela, który opuści miasta w ruinach i bez mieszkańców. Przybycie Andrononika ze swoimi żołnierzami miało podobny wpływ na ziemię Żydów.
Lamentacje 1:8: „Jerozolima poważnie zgrzeszyła, więc stała się w niestabilności; wszyscy, którzy go uhonorowali, gardzą tym, ponieważ widzieli swoją nagość; to także jęki iz powrotem”. Werset ten odnosi się do upadku Jerozolimy z powodu grzechów jej mieszkańców. Zbezczeszczenie świątyni przez Andrononic można postrzegać jako konsekwencję grzechu Żydów.
Ezechiel 7:21: „A ty podnosisz złoto przez odmowę i srebrne żużla; nie będą cię uratować w dniu gniewu Pana, nie będą naciskać waszej duszy, ani nie napełnicie twojego łona, ponieważ oni oni oni nie napełniasz łona, ponieważ oni oni oni się był potknięciem twojej niegodziwości ”. Ten werset mówi o bezużyteczności skarbów zgromadzonych przez ludzi w dniu gniewu Pana. Wycofanie świątyni przez żołnierzy Androno sugeruje ten sam pomysł, że ziemskie skarby nie mają żadnej wartości w dniu sądu.
Izajasza 64:10: „Twoje święte miasto jest opuszczone; Syjon stał się opuszczony, Jeruzalem jest nękany”. Ten werset opisuje pustkę Świętego Miasta Jerozolimy. Prześladowanie Żydów przez Andrononiczne i ich żołnierzy spowodowały spustoszenie Jerozolimy i Świątyni.
Chapters: