2 Machabejska, 11

Biblia Tysiąclecia

1 A w bardzo krótkim czasie potem Lizjasz, opiekun króla, krewny i wielkorządca, głęboko dotknięty tym, co się stało,

2 zebrał około osiemdziesięciu tysięcy [ludzi] i razem z całą konnicą wyruszył przeciwko Żydom w przekonaniu, że miasto uczyni osiedlem Greków,

3 ze świątyni zaś będzie pobierał podatki jak z innych świątyń pogańskich, a każdego roku będzie sprzedawał godność arcykapłańską.

4 Nie zwracał on najmniejszej uwagi na Bożą potęgę, pokładał nadzieję tylko w dziesiątkach tysięcy pieszych i w tysiącach jazdy, a także w osiemdziesięciu słoniach.

5 Wszedłszy do Judei przybliżył się do Bet-Sur, miejsca umocnionego, które leży mniej więcej o pięć schojnów od Jerozolimy. Silnie na nie uderzył.

6 Kiedy zaś żołnierze Machabeusza dowiedzieli się, że [Lizjasz] oblega twierdzę, błagali Pana, wśród wzdychania i łez, łącząc się z tłumami, aby na ratunek Izraelowi wysłał dobrego anioła.

7 Pierwszy zaś sam Machabeusz pochwycił za broń i zachęcił innych, aby razem z nim narazili się na niebezpieczeństwo i pomogli braciom. Kiedy zaś oni razem podnieśli się pełni zapału,

8 ale jeszcze byli w Jerozolimie, ukazał się przewodzący im jeździec w białych szatach i w złotej zbroi, wywijający włócznią.

9 Wszyscy więc razem błogosławili miłosiernego Boga, a dusze ich tak były pełne ufności, że nie tylko w ludzi, ale w najdziksze zwierzęta i w żelazne mury gotowi byli godzić.

10 Wyruszyli więc w szyku bojowym, mając z nieba sprzymierzeńca, gdyż Pan się nad nimi zmiłował.

11 Jak lwy rzucili się na nieprzyjaciół i powalili z nich na ziemię jedenaście tysięcy, jezdnych tysiąc sześćset, wszystkich zaś innych zmusili do ucieczki.

12 Większość z nich stanowili ranni, którzy porzuciwszy broń ratowali się ucieczką. Sam tylko Lizjasz uratował się dzięki haniebnej ucieczce.

13 Nie był on jednak pozbawiony rozumu, a rozważając klęskę, którą poniósł, doszedł do przekonania, że Hebrajczycy niezwyciężeni są dlatego, że potężny Bóg jest ich sprzymierzeńcem. Posłał więc

14 prośbę o pokój za cenę wszelkich sprawiedliwych warunków. Obiecał też, że nawet króla do tego doprowadzi, iż będzie ich przyjacielem.

15 Zgodził się więc Machabeusz na wszystko, o co Lizjasz prosił, mając na uwadze powszechne dobro. Na wszystko bowiem, co Machabeusz wręczył Lizjaszowi na piśmie w sprawie Żydów, król się zgodził.

16 List, który był napisany do Żydów przez Lizjasza, miał taką treść: Lizjasz ludowi żydowskiemu - pozdrowienie.

17 Jan i Absalom, posłowie wasi, wręczyli mi niżej przytoczone pismo i zażądali postanowienia co do spraw w nim zawartych.

18 Oznajmiłem więc królowi to wszystko, co było trzeba, a on zgodził się na to, co było możliwe.

19 Jeżeli więc będziecie trwali w przychylnym usposobieniu wobec rządów, jestem gotów i na przyszłość współdziałać dla waszego dobra.

20 Co zaś do spraw szczegółowych, to zarówno tym, jak i ode mnie wysłanym posłom wydałem polecenia, aby się z wami układali.

21 Bądźcie zdrowi! [Dan] w roku sto czterdziestym ósmym, dnia dwudziestego czwartego, miesiąca Dioskora.

22 List zaś króla zawierał tę treść: Król Antioch bratu Lizjaszowi - pozdrowienie.

23 Ojciec nasz został przeniesiony do bogów, my zaś życzymy sobie, aby mieszkańcy naszego królestwa pozostawali w spokoju i oddawali się własnym sprawom.

24 Kiedy więc usłyszeliśmy, że Żydzi nie godzą się z rozporządzeniem ojca, nakazującym przyjąć greckie obyczaje, że mianowicie własny sposób postępowania uważają za lepszy i proszą, aby im pozwolić na własne prawa;

25 pragnąc, aby ten naród także był wolny od niepokojów, uważamy, iż należy im zwrócić świątynię i pozwolić, aby żyli według obyczajów, jakie mają po przodkach.

26 Dobrze zatem zrobisz, jeżeli wyślesz do nich poselstwo i dasz im prawicę, aby poznali nasze rozstrzygnięcie i byli dobrej myśli, i chętnie oddawali się prowadzeniu własnych spraw.

27 List zaś króla do ludu był taki: Król Antioch starszyźnie żydowskiej i wszystkim innym Żydom - pozdrowienie.

28 Jeżeli wam się dobrze powodzi, jest to zgodne z naszym życzeniem. My sami zaś jesteśmy w dobrym zdrowiu.

29 Menelaos wyjaśnił nam, że chcecie powrócić do domów i oddać się swoim sprawom.

30 Wszystkim zatem, którzy do dnia trzydziestego Ksantyka powrócą, przysługuje pokój i zapewnienie,

31 że Żydzi mogą korzystać z własnych pokarmów i praw, jak to było również dotychczas. Niechaj nikt z nich, i to w żaden sposób, nie będzie niepokojony z powodu nieświadomego wykroczenia.

32 Posyłam również Menelaosa, aby was uspokoił.

33 Bądźcie zdrowi! [Dan] w roku sto czterdziestym ósmym, piętnastego Ksantyka.

34 Nawet Rzymianie posłali do nich list tej treści: Kwintus Memmius [i] Tytus Manius, legaci rzymscy, ludowi żydowskiemu - pozdrowienie.

35 Na wszystko, co przyznał wam Lizjasz, krewny króla, i my wyrażamy swoją zgodę.

36 Te sprawy, co do których uważał, że je należy przedłożyć królowi, rozważcie i przyślijcie kogoś bezzwłocznie, abyśmy przedstawili je w sposób zgodny z waszym życzeniem. My bowiem udajemy się do Antiochii.

37 Pospieszcie się więc i przyślijcie kogoś, abyśmy również i my dowiedzieli się, jakie są wasze zamiary.

38 Bądźcie zdrowi! [Dan] w roku sto czterdziestym ósmym, dnia piętnastego Ksantyka.




Versículos relacionados com 2 Machabejska, 11:

Rozdział 11 z 2 Maccabees donosi o zwycięstwie armii kierowanej przez Judasza Macabeu przeciwko siłom babilońskiego generała Nicanora, który zaatakował Judeę z zamiarem zniszczenia świątyni Jerozolimy. Poniższe wersety zostały wybrane do radzenia sobie z tematami związanymi z tym odcinkiem walki i zwycięstwa:

1 Samuel 17:47: „I cały ten zbór będzie wiedział, że Pan nie zbawi się z mieczem i włócznią; bo Pan jest wojną, a on poddał się wam w naszej ręce”. Ten fragment jest deklaracją wiary Dawida, który ufa mocy Boga do pokonania gigantycznego Goliata. Ta wiara w Boga i jego ochronę dzielą Judasz Macabeu i jego armia, którzy wiedzą, że jego zwycięstwo zależy nie tylko od jego zdolności wojskowych, ale od boskiej pomocy.

Psalm 20:7: „Niektóre samochody zaufania, niektóre z koni, ale wspomniemy imię Pana, naszego Boga”. Ten fragment podkreśla znaczenie zaufania do Boga pośród bitew. Podczas gdy inne ludy ufały swojej sile militarnej, Judasz Macabeu i jego żołnierze zwracają swoje zaufanie do Boga i swojej ochrony.

Psalm 144:1: „Błogosławiony Bądź Pan, moja skała, który uczy moich dłoni do bitwy i palców do wojny”. Ten fragment podkreśla znaczenie przygotowania i szkolenia do wojny. Podobnie jak Psalmista przypisuje swoje umiejętności bitwy do nauczania Boga, Judasz Macabeu i jego żołnierze przygotowują się do walki i mają boską pomoc w osiągnięciu zwycięstwa.

Izajasza 31:5: „Gdy ptaki latają, podobnie Pan chronią przed gospodarzami do Jerozolimy; ochrona, on również pozbywa się i uratuje, przechodząc, uwalniając”. Ten fragment jest obietnicą boskiej ochrony w Jerozolimie. Judasz Macabeu i jego armia walczą o obronę świątyni Jerozolimy i ochronę swojego ludu przed obcymi najeźdźcami.

Jozuego 10:25: „Joshua powiedział do nich, nie bój się ani nie bój się; staraj się i mieć dobrą odwagę, bo Pan uczyni wszystkich waszych wrogów, przeciwko których walczą”. Ten fragment jest przesłaniem zachęty i odwagi dla żołnierzy Judasza Macabeu. Gdy Joshua zachęcił swoich ludzi do bycia silnym i odważnym w walce z wrogami Izraela, Judasz Macabeu inspiruje swoich żołnierzy do walki z determinacją i wiarą w zwycięstwie.





Chapters: